ಶಕಂಬರಿಯ ಸ್ತೋತ್ರಗಳು - शाकम्भरी

ಪರಿಚಯ

ಸ್ಥಾಪಕರಿಂದ ನಾವು ಏನು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ? ನಾವು ಸ್ಥಾಪಕ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಯಾರಾದರೂ ಹೊಸ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದಾರೆ ಅಥವಾ ಮೊದಲು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರದ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳು, ತತ್ವಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳ ಒಂದು ಗುಂಪನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಾವು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಶಾಶ್ವತವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಂತಹ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಅದು ಸಂಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯರ ಧರ್ಮವಲ್ಲ. ದೇವರುಗಳು ಮತ್ತು ರಾಕ್ಷಸರು ಸಹ ಇದನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಭಗವಾನ್ ಈಶ್ವರ್ (ಈಶ್ವರ) ಅದರ ಮೂಲ. ಅವನು ಅದನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ದೇವರ ಧರ್ಮ, ಮಾನವರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಪವಿತ್ರ ಗಂಗಾ ನದಿಯಂತೆ ಭೂಮಿಗೆ ತರಲಾಗಿದೆ.

ಆಗ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಸ್ಥಾಪಕರು ಯಾರು (ಸನಾತನ ಧರ್ಮ)?

 ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಪ್ರವಾದಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿಲ್ಲ. ಅದರ ಮೂಲ ದೇವರು (ಬ್ರಹ್ಮನ್). ಆದ್ದರಿಂದ, ಇದನ್ನು ಶಾಶ್ವತ ಧರ್ಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ (ಸನಾತನ ಧರ್ಮ). ಅದರ ಮೊದಲ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಶಿವ. ಬ್ರಹ್ಮ, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ದೇವರು ವೇದಗಳ ರಹಸ್ಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ದೇವರುಗಳು, ಮನುಷ್ಯರು ಮತ್ತು ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದನು. ಆತನು ಅವರಿಗೆ ಆತ್ಮದ ರಹಸ್ಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಹ ಕೊಟ್ಟನು, ಆದರೆ ಅವರ ಸ್ವಂತ ಮಿತಿಗಳಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಅದನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ವಿಷ್ಣು ಸಂರಕ್ಷಕ. ಪ್ರಪಂಚದ ಕ್ರಮ ಮತ್ತು ಕ್ರಮಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರು ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಸಂಬಂಧಿತ ದೇವರುಗಳು, ಅಂಶಗಳು, ಸಂತರು ಮತ್ತು ದರ್ಶಕರ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವುಗಳ ಮೂಲಕ, ಅವರು ವಿವಿಧ ಯೋಗಗಳ ಕಳೆದುಹೋದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಹೊಸ ಸುಧಾರಣೆಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವು ಒಂದು ಹಂತವನ್ನು ಮೀರಿ ಕ್ಷೀಣಿಸಿದಾಗ, ಅದನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಮತ್ತು ಮರೆತುಹೋದ ಅಥವಾ ಕಳೆದುಹೋದ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಅವನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಅವತರಿಸುತ್ತಾನೆ. ವಿಷ್ಣು ಮಾನವರು ತಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಮನೆಯವರಾಗಿ ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವಲ್ಲಿ ಶಿವನೂ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ವಿನಾಶಕನಾಗಿ, ಅವನು ನಮ್ಮ ಪವಿತ್ರ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ತೆವಳುವ ಕಲ್ಮಶ ಮತ್ತು ಗೊಂದಲವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಅವರನ್ನು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಶಿಕ್ಷಕ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಕಲೆ ಮತ್ತು ನೃತ್ಯ ಪ್ರಕಾರಗಳ (ಲಲಿತಕಲಗಳು), ಯೋಗಗಳು, ವೃತ್ತಿಗಳು, ವಿಜ್ಞಾನಗಳು, ಕೃಷಿ, ಕೃಷಿ, ರಸವಿದ್ಯೆ, ಮ್ಯಾಜಿಕ್, ಗುಣಪಡಿಸುವುದು, medicine ಷಧ, ತಂತ್ರ ಮತ್ತು ಮುಂತಾದವುಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ, ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿರುವ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಅಶ್ವತ್ಥ ಮರದಂತೆ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಬೇರುಗಳು ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿವೆ, ಮತ್ತು ಅದರ ಕೊಂಬೆಗಳು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹರಡಿವೆ. ಇದರ ತಿರುಳು ದೈವಿಕ ಜ್ಞಾನವಾಗಿದೆ, ಇದು ಮಾನವರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇತರ ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿನ ಜೀವಿಗಳ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ, ದೇವರು ಅದರ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಸಂರಕ್ಷಕ, ಮರೆಮಾಚುವವ, ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವವ ಮತ್ತು ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವವನಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದರ ಪ್ರಮುಖ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ (ಶ್ರುತಿ) ಶಾಶ್ವತವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಅದು ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಭಾಗಗಳು (ಸ್ಮೃತಿ) ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸಂದರ್ಭಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರಗತಿಗೆ. ದೇವರ ಸೃಷ್ಟಿಯ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಸ್ವತಃ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಇದು ಎಲ್ಲಾ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು, ಮಾರ್ಪಾಡುಗಳು ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳು - ಬ್ರಹ್ಮ ದೇವರ 10 ಮಕ್ಕಳು

ಗಣೇಶ, ಪ್ರಜಾಪತಿ, ಇಂದ್ರ, ಶಕ್ತಿ, ನಾರದ, ಸರಸ್ವತಿ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ದೈವತ್ವಗಳು ಅನೇಕ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳ ಕರ್ತೃತ್ವಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುತ್ತವೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಅಸಂಖ್ಯಾತ ವಿದ್ವಾಂಸರು, ದರ್ಶಕರು, ges ಷಿಮುನಿಗಳು, ದಾರ್ಶನಿಕರು, ಗುರುಗಳು, ತಪಸ್ವಿ ಚಳುವಳಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ತಮ್ಮ ಬೋಧನೆಗಳು, ಬರಹಗಳು, ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳು, ಪ್ರವಚನಗಳು ಮತ್ತು ನಿರೂಪಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತಗೊಳಿಸಿದವು. ಹೀಗಾಗಿ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅನೇಕ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ಅನೇಕ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳು ಇತರ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟವು, ಅದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು ಅಥವಾ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ನಡೆಸಿತು.

ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವು ಶಾಶ್ವತ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಮತ್ತು ಅದರ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶವು ಎಲ್ಲರ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾಗಿ ದೇವರ ಉದ್ದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟವಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ, ಇದನ್ನು ಶಾಶ್ವತ ಧರ್ಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ (ಸನಾತನ ಧರ್ಮ). ಪ್ರಪಂಚದ ಅಶಾಶ್ವತ ಸ್ವಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವು ಭೂಮಿಯ ಮುಖದಿಂದ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಬಹುದು, ಆದರೆ ಅದರ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಪವಿತ್ರ ಜ್ಞಾನವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಕ್ರದಲ್ಲೂ ವಿಭಿನ್ನ ಹೆಸರುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಸ್ಥಾಪಕರಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಗುರಿಗಳಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ ಏಕೆಂದರೆ ಜನರು ತಮ್ಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಿದ್ಧತೆ (ಹಿಂದಿನ ಕರ್ಮ) ದಿಂದ ಪ್ರಾವಿಡೆನ್ಸ್ (ಜನ್ಮ) ಅಥವಾ ವೈಯಕ್ತಿಕ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದ ಜನರು ಬರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ “ಸಿಂಧು” ಎಂಬ ಮೂಲ ಪದದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಬಳಕೆಗೆ ಬಂದಿತು. ಪರಿಕಲ್ಪನಾ ಘಟಕವಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಲದವರೆಗೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಿ.ಶ 17 ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೂ ಈ ಪದವು ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡವನ್ನು ಹಿಂದೂಸ್ತಾನ್ ಅಥವಾ ಹಿಂದೂಗಳ ಭೂಮಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮ, ಜೈನ ಧರ್ಮ, ಶೈವ ಧರ್ಮ, ವೈಷ್ಣವ ಧರ್ಮ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ತಪಸ್ವಿ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು, ಪಂಥಗಳು ಮತ್ತು ಉಪ ಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ವಿಭಿನ್ನವಾದವುಗಳು.

ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಮತ್ತು ಸನಾತನ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ ಜನರು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಹೋದರು, ಆದರೆ ಹಿಂದೂಗಳಂತೆ ಅಲ್ಲ. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾ ಸ್ಥಳೀಯ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲು ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಥವಾ ಸ್ಥಳೀಯ ವಿವಾದಗಳು, ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ತೆರಿಗೆ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಲು “ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ” ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಯಿತು.

ತರುವಾಯ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ, ಬೌದ್ಧಧರ್ಮ, ಜೈನ ಮತ್ತು ಸಿಖ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ಮೂಲಕ ಅದರಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಎಂಬ ಪದವು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು, ಶಾಸನದ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು.