ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ಈ ಐದನೇ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಾನ್ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಒಣ ಮಾನಸಿಕ .ಹಾಪೋಹಗಳಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಗವಂತ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಭಕ್ತಿ ಸೇವೆ ಎರಡನೆಯದಕ್ಕಿಂತ ಸುಲಭವಾಗಿದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಅತೀಂದ್ರಿಯವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅದು ಒಬ್ಬರನ್ನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮದ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವಸ್ತು ದೇಹದಲ್ಲಿ ಅದರ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಬುದ್ಧ-ಯೋಗ ಅಥವಾ ಭಕ್ತಿ ಸೇವೆಯಿಂದ ಈ ವಸ್ತು ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥದಿಂದ ಹೊರಬರುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಹ ಅದರಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮೂರನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ, ಜ್ಞಾನದ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮತ್ತು, ನಾಲ್ಕನೇ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನು ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ತ್ಯಾಗದ ಕೆಲಸವು ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ನಾಲ್ಕನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನು ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡು ಹೋರಾಡಲು ಸೂಚಿಸಿದನು, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒತ್ತಿ ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಕೃಷ್ಣ ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ದೃ mination ನಿಶ್ಚಯವನ್ನು ಗೊಂದಲಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವುದು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅರ್ಜುನನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ಆದರೆ ಒಬ್ಬರು ಭಕ್ತಿ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ, ಕೆಲಸವನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ? ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಸನ್ಯಾಸಂ ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವುದು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಕ್ತವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ತ್ಯಜಿಸುವಿಕೆಯು ಅವನಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ, ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆಯಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಅವನು ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೇ ಅಥವಾ ಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕೇ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ: