ಈ ಅಧ್ಯಾಯವು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವೆಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನು ಮಹಾ-ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಸಹ ಕಾರಣ, ಮತ್ತು ಅವನಿಂದ ವಸ್ತು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಗಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತವೆ. ಕೃಷ್ಣ ಅವತಾರವಲ್ಲ; ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಅವತಾರಗಳ ಮೂಲ. ಅದನ್ನು ಕಳೆದ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಈಗ, ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ, ಅವನ ಭ್ರಮೆ ಮುಗಿದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದರರ್ಥ ಅರ್ಜುನನು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ, ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತನಂತೆ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲದರ ಮೂಲವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅರ್ಜುನನು ಬಹಳ ಪ್ರಬುದ್ಧನಾಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಕೃಷ್ಣನಂತಹ ಉತ್ತಮ ಸ್ನೇಹಿತನಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಈಗ ಅವನು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಎಲ್ಲದರ ಮೂಲವೆಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೂ, ಇತರರು ಹಾಗೆ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೃಷ್ಣನ ದೈವತ್ವವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ, ಈ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ತನ್ನ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತೋರಿಸಲು ವಿನಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಕೃಷ್ಣನ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ರೂಪವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಒಬ್ಬನು ಅರ್ಜುನನಂತೆ ಭಯಭೀತರಾಗುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣನು ತುಂಬಾ ಕರುಣಾಮಯಿ, ಅದನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ನಂತರ ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಮೂಲ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕೃಷ್ಣನು ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಅರ್ಜುನನು ಒಪ್ಪುತ್ತಾನೆ.

ಕೃಷ್ಣನು ಅವನ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ತನಗೆ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಜುನನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕೃಷ್ಣನು ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಈಗ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸೂಪರ್‌ಸೌಲ್ ಆಗಿ ಇರುತ್ತದೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಆರನೇ ಅಧ್ಯಾಯದ ಕೊನೆಯ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದಂತೆ ಯೋಗಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕು. ಕೃಷ್ಣನ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಏಕಾಗ್ರತೆಯು ಒಂಬತ್ತು ವಿಭಿನ್ನ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ನಿಗದಿತ ಭಕ್ತಿ ಸೇವೆಯಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಶ್ರವಣಂ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಪ್ರಮುಖವಾದುದು. ಆದುದರಿಂದ ಭಗವಂತ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ “ತತ್ ಸ್ರ್ನು” ಅಥವಾ “ನನ್ನಿಂದ ಕೇಳು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

ಕೃಷ್ಣನಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಅಧಿಕಾರ ಯಾರೂ ಇರಲಾರರು, ಆದ್ದರಿಂದ ಆತನಿಂದ ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ, ಒಬ್ಬರು ಕೃಷ್ಣರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಅಥವಾ ಕೃಷ್ಣನ ಪರಿಶುದ್ಧ ಭಕ್ತರಿಂದ ಕಲಿಯಬೇಕಿದೆ - ಮತ್ತು ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣದ ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದೊಂದಿಗೆ ಉಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಅಥವಾ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅವನ ಭಕ್ತರಿಂದ ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಕೃಷ್ಣನ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ: