Lang, lang geleden leefde er een asura (demon) genaamd Dambhodbhava. Hij wilde onsterfelijk worden en bad daarom tot de zonnegod Surya. Tevreden met zijn boetedoening verscheen Surya voor hem. Dambhodbhava vroeg Surya om hem onsterfelijk te maken. Maar Surya kon deze zegen niet verlenen, omdat iedereen die op deze planeet is geboren, zal moeten sterven. Surya bood hem aan om iets anders te vragen in plaats van onsterfelijkheid. Dambhodbhava overwoog de zonnegod voor de gek te houden en kwam met een sluw verzoek.

Hij zei dat hij beschermd moest worden door duizend pantsers en stelde de volgende voorwaarden:
1. De duizend wapenrustingen kunnen alleen worden verbroken door iemand die duizend jaar lang boete doet!
2. Wie het pantser breekt, moet onmiddellijk sterven!

Surya maakte zich grote zorgen. Hij wist dat Dambhodbhava een zeer krachtige boetedoening had uitgevoerd en dat hij de volledige gunst kon krijgen waar hij om had gevraagd. En Surya had het gevoel dat Dambhodbhava zijn krachten niet voorgoed zou gebruiken. Omdat Surya echter geen keus had, verleende hij Dambhodbhava de gunst. Maar diep van binnen maakte Surya zich zorgen en zocht de hulp van Heer Vishnu. Vishnu vroeg hem zich geen zorgen te maken en hij zou de aarde redden door adharma te elimineren.

Onmiddellijk nadat hij de zegen van Surya had gekregen, begon Dambhodbhava mensen te verwoesten. Mensen waren bang om met hem te vechten. Er was geen manier om hem te verslaan. Iedereen die hem in de weg stond, werd door hem verpletterd. Mensen begonnen hem Sahasrakavacha te noemen [wat betekent: iemand die duizend wapenrustingen heeft]. Het was rond deze tijd dat koning Daksha [de vader van Sati, de eerste vrouw van Shiva] een van zijn dochters kreeg, Murti trouwde met Dharma – een van de ‘Manas putra’s’ van Heer Brahma, de God van de Schepping.

Murti had ook van Sahasrakavacha gehoord en wilde een einde maken aan zijn dreiging. Dus bad ze tot Heer Vishnu om de mensen te komen helpen. Heer Vishnu, blij met haar, verscheen voor haar en zei
‘Ik ben blij met je toewijding! Ik zal komen en Sahasrakavacha doden! Omdat je tot mij hebt gebeden, zou jij de reden zijn om Sahasrakavacha te doden!’.

Murti bracht niet één kind ter wereld, maar een tweeling: Narayana en Nara. Narayana en Nara groeiden op in de ashrama, omringd door de bossen. Ze waren grote toegewijden van Heer Shiva. De twee broers leerden de kunst van het oorlogvoeren. De twee broers waren onafscheidelijk. Wat de een dacht, kon de ander altijd afmaken. Ze vertrouwden elkaar allebei impliciet en stelden de ander nooit in vraag.

Naarmate de tijd verstreek, begon Sahasrakavacha de bosgebieden rond Badrinath aan te vallen, waar zowel Narayana als Nara verbleven. Terwijl Nara aan het mediteren was, ging Narayana Sahasrakavacha uitdagen voor een gevecht. Sahasrakavacha keek naar de kalme ogen van Narayana en voelde voor het eerst sinds hij zijn zegen kreeg, de angst in hem opkomen.

Sahasrakavacha kreeg te maken met de aanval van Narayana en was stomverbaasd. Hij ontdekte dat Narayana machtig was en inderdaad veel macht had gekregen van de boetedoening van zijn broer. Naarmate het gevecht voortduurde, realiseerde Sahasrakavacha zich dat de boetedoening van Nara Narayana kracht gaf. Toen Sahasrakavacha's eerste pantser brak, realiseerde hij zich dat Nara en Narayana in alle opzichten één waren. Het waren gewoon twee personen met dezelfde ziel. Maar Sahasrakavacha maakte zich niet al te veel zorgen. Hij had een van zijn pantsers verloren. Hij keek vrolijk toe hoe Narayana dood neerviel, op het moment dat een van zijn pantsers brak!

Terwijl Narayana dood neerviel, kwam Nara naar hem toe rennen. Door zijn jaren van boetedoening en het behagen van Heer Shiva had hij de Maha Mritunjaya-mantra verworven – een mantra die doden weer tot leven bracht. Nu ging Nara de strijd aan met Sahasrakavacha terwijl Narayana mediteerde! Na duizend jaar brak Nara opnieuw een pantser en viel dood neer, terwijl Narayana terugkwam en hem weer tot leven wekte. Dit ging door totdat 999 pantsers waren neergehaald. Sahasrakavacha realiseerde zich dat hij de twee broers nooit zou kunnen verslaan en rende weg om zijn toevlucht te zoeken bij Surya. Toen Nara Surya benaderde om hem op te geven, deed Surya dat niet omdat hij zijn toegewijde beschermde. Nara vervloekte Surya om als mens geboren te worden vanwege deze daad en Surya accepteerde de vloek voor deze toegewijde.

Dit alles gebeurde aan het einde van Treta Yuga. Onmiddellijk nadat Surya weigerde afstand te doen van Sahasrakavacha, eindigde de Treta Yuga en begon de Dwapar Yuga. Om de belofte om Sahasrakavacha te vernietigen waar te maken, werden Narayana en Nara herboren – dit keer als Krishna en Arjuna.

Vanwege de vloek werd Dambhodbhava met Surya's ansh in hem geboren als Karna, de oudste zoon van Kunti! Karna werd geboren met een pantser als natuurlijke bescherming, het laatste dat nog over was van Sahasrakavacha.
Omdat Arjuna zou zijn gestorven als Karna de wapenrusting had gehad, ging Indra [Arjuna's vader] op advies van Krishna vermomd en kreeg de laatste wapenrusting van Karna, lang voordat de oorlog begon.
Omdat Karna in zijn vorige leven eigenlijk het monster Dambodbhava was, leidde hij een heel moeilijk leven om te boeten voor alle zonden die hij in zijn vorige leven had begaan. Maar Karna had ook Surya, de zonnegod in zich, dus Karna was ook een held! Het was Karna's karma uit zijn vorige leven dat hij bij Duryodhana moest zijn en deel moest nemen aan alle slechte dingen die hij deed. Maar de Surya in hem maakte hem moedig, sterk, onbevreesd en liefdadig. Het bracht hem langdurige roem.

Dus nadat Pandavas de waarheid over Karna's vorige geboorte had vernomen, verontschuldigde hij zich bij Kunti en Krishna omdat ze over hen hadden geklaagd...

Credits:
Postcredits Bimal Chandra Sinha
Afbeeldingscredits: aan de eigenaren en Google Images