De vraag die Arjuna aan Krsna stelt, zal het onderscheid tussen de onpersoonlijke en persoonlijke opvattingen in dit hoofdstuk van de Bhagavad Gita verduidelijken.
arjuna uvaca
evam satata-yukta gij
bhaktas tvam paryupasaat
gij capy aksaram avyaktam
tesam ke yoga-vittamah
Arjuna vroeg: Wat wordt als perfecter beschouwd: degenen die op de juiste manier betrokken zijn bij Uw toegewijde dienst, of degenen die het onpersoonlijke Brahman, het ongemanifesteerde, aanbidden?
Doel:
Krsna heeft nu uitleg gegeven over het persoonlijke, het onpersoonlijke en het universele en heeft allerlei soorten toegewijden beschreven yogi. Over het algemeen kunnen de transcendentalisten in twee klassen worden verdeeld. De een is de impersonalist, de ander de personalist. De personalistische toegewijde wijdt zich met alle energie aan de dienst van de Allerhoogste Heer.
De impersonalist houdt zich niet rechtstreeks bezig met de dienst van Krishna, maar met meditatie op het onpersoonlijke Brahman, het ongemanifesteerde.
In dit hoofdstuk ontdekken we dat van de verschillende processen voor de realisatie van de Absolute Waarheid, bhakti-yoga, toegewijde dienst is het hoogste. Als iemand überhaupt de omgang met de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods wil hebben, moet hij toegewijde dienst verrichten.
Degenen die de Allerhoogste Heer rechtstreeks door toegewijde dienst aanbidden, worden personalisten genoemd. Degenen die zich bezighouden met meditatie op het onpersoonlijke Brahman worden impersonalisten genoemd. Arjuna vraagt zich hier af welke positie beter is. Er zijn verschillende manieren om de Absolute Waarheid te realiseren, maar Krsna geeft dat in dit hoofdstuk aan bhakti-yoga, of toegewijde dienst aan Hem, is het hoogste van allemaal.
Het is de meest directe en de gemakkelijkste manier om met de Godheid om te gaan.
In het tweede hoofdstuk legt de Heer uit dat een levend wezen niet het materiële lichaam is, maar een spirituele vonk, een deel van de Absolute Waarheid. In het zevende hoofdstuk spreekt Hij over het levend wezen als een essentieel onderdeel van het allerhoogste geheel en beveelt hij aan dat hij zijn aandacht volledig op het geheel richt.
In het achtste hoofdstuk wordt gesteld dat iedereen die op het moment van overlijden aan Krsna denkt, onmiddellijk wordt overgebracht naar de spirituele hemel, de verblijfplaats van Krsna. En aan het einde van het zesde hoofdstuk zegt de Heer dat uit alle yogi's, hij die in zichzelf aan Krsna denkt, wordt als de meest perfecte beschouwd. Dus gedurende de hele Gita persoonlijke toewijding aan Krishna wordt aanbevolen als de hoogste vorm van spirituele realisatie.
Toch zijn er mensen die zich nog steeds aangetrokken voelen tot het onpersoonlijke van Krishna brahmajyoti uitstraling, die het allesdoordringende aspect is van de Absolute Waarheid en die ongemanifesteerd is en buiten het bereik van de zintuigen. Arjuna zou graag willen weten welke van deze twee typen transcendentalisten het meest volmaakt is in kennis. Met andere woorden, hij verduidelijkt zijn eigen positie omdat hij gehecht is aan de persoonlijke vorm van Krsna.
Hij is niet gehecht aan het onpersoonlijke Brahman. Hij wil weten of zijn positie veilig is. De onpersoonlijke manifestatie, hetzij in deze materiële wereld, hetzij in de spirituele wereld van de Allerhoogste Heer, is een probleem voor meditatie. Eigenlijk kan men zich het onpersoonlijke kenmerk van de Absolute Waarheid niet perfect voorstellen. Daarom wil Arjuna zeggen: “Wat is het nut van zo’n tijdverspilling?”
Arjuna ervoer in het elfde hoofdstuk dat het het beste is om gehecht te zijn aan de persoonlijke vorm van Krsna, omdat hij daardoor alle andere vormen tegelijkertijd kon begrijpen en zijn liefde voor Krsna niet werd verstoord.
Deze belangrijke vraag die Arjuna aan Krsna stelt, zal het onderscheid tussen de onpersoonlijke en persoonlijke opvattingen over de Absolute Waarheid verduidelijken.
