Hierin vinden we de geschiedenis van de Bhagavad-gita, terug te vinden in een ver verleden, toen deze werd overhandigd aan de koninklijke orde, de koningen van alle planeten. Deze wetenschap is vooral bedoeld voor de bescherming van de inwoners en daarom moet de koninklijke orde deze begrijpen om de burgers te kunnen regeren en hen te beschermen tegen de materiële gebondenheid aan lust. Het menselijk leven is bedoeld voor het cultiveren van spirituele kennis, in een eeuwige relatie met de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, en de uitvoerende hoofden van alle staten en alle planeten zijn verplicht deze les aan de burgers door te geven door middel van onderwijs, cultuur en toewijding.

Met andere woorden, het is de bedoeling dat de uitvoerende leiders van alle staten de wetenschap van het Krsna-bewustzijn verspreiden, zodat de mensen kunnen profiteren van deze grote wetenschap en een succesvol pad kunnen volgen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de kansen van de menselijke levensvorm.

‘Laat mij,’ zei Heer Brahma, ‘de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Govinda [Krsna], aanbidden, die de oorspronkelijke persoon is en onder wiens bevel de zon, die de koning van alle planeten is, enorme macht en hitte aanneemt. De zon vertegenwoordigt het oog van de Heer en doorkruist zijn baan in gehoorzaamheid aan Zijn bevel.’

De zon is de koning van de planeten, en de zonnegod (momenteel heet hij Vivasvan) heerst over de zonneplaneet, die alle andere planeten controleert door warmte en licht te leveren.

Hij roteert onder het bevel van Krsna, en Heer Krsna maakte Vivasvan oorspronkelijk tot Zijn eerste discipel die de wetenschap van de Bhagavad-gita begreep. De Gita is daarom geen speculatieve verhandeling voor de onbeduidende alledaagse geleerde, maar is een standaardboek met kennis dat stamt uit onheuglijke tijden.

“In het begin van het Treta-yuga [millennium] werd deze wetenschap van de relatie met de Allerhoogste door Vivasvan aan Manu overgedragen. Manu, de vader van de mensheid, gaf het aan zijn zoon Maharaja Iksvaku, de koning van deze planeet en voorvader van de Raghu-dynastie waarin Heer Ramacandra verscheen. Daarom bestond de Bhagavad-gita in de menselijke samenleving vanaf de tijd van Maharaja Iksvaku.”

Op dit moment hebben we net vijfduizend jaar Kali-yuga achter de rug, die 432,000 jaar duurt. Daarvoor was er Dvapara-yuga (800,000 jaar), en daarvoor was er Treta-yuga (1,200,000 jaar). Zo sprak Manu zo’n 2,005,000 jaar geleden de Bhagavad-gita tot zijn discipel en zoon Maharaja Lksvaku, de koning van deze planeet aarde. Er wordt berekend dat de leeftijd van de huidige Manu ongeveer 305,300,000 jaar zal duren, waarvan er 120,400,000 zijn verstreken. Aannemend dat vóór de geboorte van Manu de Gita door de Heer werd gesproken tot Zijn discipel, de zonnegod Vivasvan, is een ruwe schatting dat de Gita minstens 120,400,000 jaar geleden werd gesproken; en in de menselijke samenleving bestaat het al twee miljoen jaar.

Het werd ongeveer vijfduizend jaar geleden opnieuw door de Heer tegen Arjuna uitgesproken. Dat is de ruwe schatting van de geschiedenis van de Gita, volgens de Gita zelf en volgens de versie van de spreker, Heer Sri Krsna. Er werd tegen de zonnegod Vivasvan gesproken omdat hij ook een ksatriya is en de vader is van alle ksatriya's die afstammelingen zijn van de zonnegod, of de surya-vamsa ksatriya's. Omdat de Bhagavad-gita net zo goed is als de Veda’s, gesproken door de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, is deze kennis apauruseya, bovenmenselijk.

Omdat de Vedische instructies worden aanvaard zoals ze zijn, zonder menselijke interpretatie, moet de Gita daarom worden aanvaard zonder alledaagse interpretatie. De alledaagse ruziemakers kunnen op hun eigen manier over de Gita speculeren, maar dat is niet de Bhagavad-gita zoals die is. Daarom moet de Bhagavad-gita worden aanvaard zoals ze is, vanuit de geestelijke erfopvolging, en er wordt hierin beschreven dat de Heer tot de zonnegod sprak, de zonnegod sprak tot zijn zoon Manu, en Manu sprak tot zijn zoon Iksvaku. .

Surveillez les informations sur les USA en même temps.