Dashavatars ۾، ڪرما (ڪورم؛ ) وشنو جو ٻيو اوتار هو، متسي جي پٺيان ۽ ورها کان اڳ. متسيءَ وانگر هي اوتار به ستيا يوگ ۾ ٿيو.

درواسا، ساج، هڪ دفعي اندرا کي هڪ هار ڏنو، خدا جي بادشاهه. اندرا پنهنجي هاٿيءَ جي چوڌاري مالا رکيا، پر جانور ان کي لتاڙي، بابا جي بي عزتي ڪئي. درواسا پوءِ ديوتا کي لعنت ڪئي ته انهن جي لافاني طاقت، طاقت ۽ سڀني ديوي طاقتن کي وڃائي ڇڏيو. آسمان جي بادشاهي کي وڃائڻ کان پوء، ۽ هر شيء جيڪا انهن وٽ هئي ۽ لطف اندوز ٿيو، اهي مدد لاء وشنو ڏانهن ويا.

وشنو صلاح ڏني ته انهن کي امرت جو امرت (امرت) پيئڻ گهرجي ته جيئن پنهنجي شان کي ٻيهر حاصل ڪري. ھاڻي امرت جي امرت حاصل ڪرڻ لاءِ، انھن کي کير جي سمنڊ کي، پاڻيءَ جو ھڪڙو وڏو جسم، منڊار جي جبل کي منٿ ڪرڻ واري عمل جي طور تي، ۽ نانگ واسوڪي کي رسي جي رسيءَ جي ضرورت ھئي. ديوتا ايترا مضبوط نه هئا جو پاڻ تي منٿون ڪن، ۽ انهن جي مدد ڪرڻ لاءِ پنهنجن دشمنن، آسور سان صلح جو اعلان ڪيو.
ديوتا ۽ شيطان گڏ ٿي ويا هيڪولين ڪم لاء. وڏي جبل، منڊارا، پاڻي کي ڇڪڻ لاء قطب طور استعمال ڪيو ويو. پر زور ايترو ته زبردست هو جو جبل کير جي سمنڊ ۾ ٻڏڻ لڳو. ان کي روڪڻ لاء، وشنو جلدي پاڻ کي ڪڇ ۾ تبديل ڪيو ۽ جبل کي پنهنجي پٺي تي رکيو. وشنو جي اها تصوير ڪڇي وانگر سندس ٻيو اوتار ’ڪرما‘ هئي.
هڪ دفعو قطب متوازن ٿي ويو، اهو هڪ وڏي نانگ، واسوڪي سان ڳنڍيو ويو، ۽ ديوتا ۽ شيطان ان کي ٻنهي طرفن کان ڇڪڻ شروع ڪيو.
جيئن ئي منڇر شروع ٿي ۽ وڏيون وڏيون لھرون سمنڊ جي اونهائي مان نڪرنديون ھيون ته ”ھلال“ يا ”ڪلڪوٽ“ ويشا (زھر) به نڪرندا ھئا. جڏهن زهر ڪڍيو ويو ته اهو برهمانڊ کي تمام گهڻو گرم ڪرڻ لڳو. اهڙي گرمي هئي جو ماڻهو خوف ۾ ڊوڙڻ لڳا، جانور مرڻ لڳا ۽ ٻوٽا سڪڻ لڳا. ”ويشا“ وٽ ڪو به کڻڻ وارو نه هو، تنهن ڪري شيو سڀني جي بچاءُ لاءِ آيو ۽ هن ويشا کي پيتو. پر، هن ان کي نه نگلايو. هن زهر ڳلي ۾ رکيو. ان وقت کان وٺي، شيو جي ڳلي نيري ٿي وئي، ۽ هن کي نيلڪنٿ يا نيري ٿلهو سڏيو ويو. اهو ئي سبب آهي ته شيوا هميشه موري جي مٿان، هڪ خدا هجڻ جي ڪري.

منٿون جاري رهيون ۽ ڪيترائي تحفا ۽ خزانا ڪڍيائين. انهن ۾ ڪامڌينو، خواهش پوري ڪرڻ واري ڳئون شامل هئي. دولت جي ديوي، لکشمي؛ خواهش پوري ڪرڻ وارو وڻ، ڪلپاورڪشا؛ ۽ آخر ۾، دھنونتري آيو، جيڪو امرتا جو برتن ۽ ايوورڊا نالي دوا جو ڪتاب کڻي آيو. هڪ دفعو امرتا ٻاهر هئي، ڀوتن ان کي زور سان کڻي ويا. ٻن ڀوتن، راهو ۽ ڪيتو، پاڻ کي ديوتائن جو روپ ڏئي امرتا پيئندا هئا. سج ۽ چنڊ ديوتا ان کي هڪ چال سمجهندا هئا ۽ وشنو کي شڪايت ڪئي، جنهن جي نتيجي ۾، انهن جا مٿو پنهنجي سدرشن چڪر سان ڪٽي ڇڏيا. جيئن ته خدا جي امرت کي ڳلي جي هيٺان پهچڻ جو وقت نه مليو، مٿو امر ٿي ويو، پر هيٺيون جسم مري ويو. اهو مدد ڪري ٿو راهو ۽ ڪيتو هر سال سج ۽ چنڊ گرهڻ دوران سج ۽ چنڊ کان بدلو وٺڻ.

ديوتائن ۽ شيطانن جي وچ ۾ وڏي جنگ لڳي. آخرڪار، وشنو جادوگر موهني جي روپ ۾ ويس ڀوتن کي ٺڳيو ۽ امرت حاصل ڪيائين.

ڪرما ارتقا جي نظريي موجب:
زندگيءَ جي ارتقا جو ٻيو مرحلو، اهي جاندار هئا، جيڪي زمين تي ۽ پاڻيءَ ۾ به رهن ٿيون، جهڙوڪ
ڪڇي ريپٽائل تقريبن 385 ملين سال اڳ زمين تي ظاهر ٿيا.
جيئن مٿي ذڪر ڪيو ويو آهي، ڪرما اوتار هڪ ڪڇي جي صورت ۾ آهي.

مندر:
هندستان ۾ وشنو جي هن اوتار لاءِ وقف ڪيل ٽي مندر آهن، آنڌرا پرديش جي چتور ضلعي جي ڪرمائي، آنڌرا پرديش ۾ سري ڪرمم، ۽ ڪرناٽڪا جي چتر درگ ضلعي ۾ گويرنگاپور.

مٿي ذڪر ڪيل ڳوٺ ڪرمائي جو نالو ان ڪري پيو، ڇاڪاڻ ته هن ڳوٺ ۾ ڪرما وردراج سوامي (لارڊ وشنو جو ڪرماوتار) ديوتا جو تاريخي مندر آهي. مندر سريڪولم ضلعي ۾ سريڪرم ۾ واقع آهي، آنڌرا پرديش پڻ ڪرما جو اوتار آهي.

ڪريڊٽ: فوٽو ڪريڊٽ اصل اپلوڊرن ۽ فنڪارن کي (اهي منهنجي ملڪيت نه آهن)