Narasimha اوتار (Narsingh)، Narasingh، Narsingh ۽ Narasingha، نڪتل ٻولين ۾ وشنو جو هڪ اوتار آهي ۽ هندومت جي مشهور ديوين مان هڪ آهي، جنهن جو ثبوت هڪ هزار سال کان به وڌيڪ عرصي تائين ابتدائي مهاڳ، نقش نگاري، مندر ۽ ميلي جي پوڄا ۾ ملي ٿو.
نرسميها کي اڪثر ڪري اڌ انسان/ اڌ شينهن جي صورت ۾ ڏٺو ويندو آهي، جنهن جو جسم انسان جهڙو ۽ هيٺيون جسم، شينهن جهڙو چهرو ۽ پنن سان هوندو آهي. هي تصوير وڏي پيماني تي ديوي جي روپ ۾ وشنو گروهن جي هڪ اهم تعداد طرفان پوڄا ڪئي ويندي آهي. هن کي بنيادي طور تي 'عظيم محافظ' طور سڃاتو وڃي ٿو جيڪو خاص طور تي حفاظت ڪري ٿو ۽ ضرورت جي وقت ۾ پنهنجي عقيدن جي حفاظت ڪري ٿو. مڃيو وڃي ٿو ته وشنو اوتار ورتو هو راکشس هيرانيڪاشپو کي تباهه ڪرڻ لاءِ.
هيرانيڪشا جو ڀاءُ هيرانيڪشپو بدلو وٺڻ چاهي ٿو رب وشنو ۽ سندس پوئلڳن کي تباهه ڪري. هو تخليق جي ديوتا برهما کي خوش ڪرڻ لاءِ تپسيا ڪندو آهي. ان عمل کان متاثر ٿي، برهما کيس جيڪا به شيءِ گهري، اها پيش ڪري ٿي.
هيرانيڪاشپو برهما کان هڪ مشڪل نعمت گهري ٿو جيڪو هن طرح وڃي ٿو.
”اي منھنجا پالڻھار، اي بھترين نعمتون ڏيڻ وارا، جيڪڏھن توھان مون کي مھرباني ڪري مون کي جيڪا نعمت ڏيڻ گھران ٿي، تنھنڪري مون کي پنھنجي پيدا ڪيل جاندارن مان ڪنھن به جاندار مان موت نه ملڻ ڏي.
مون کي عطا ڪر ته مان نه مرندس ڪنهن به گهر ۾ نه ڪنهن گهر کان ٻاهر، نه ڏينهن ۾ نه رات ۾، نه زمين تي نه آسمان ۾. مون کي عطا فرماءِ ته منهنجو موت ڪنهن هٿيار يا ڪنهن انسان يا جانور سان نه ٿئي.
مون کي عطا فرماءِ ته مان ڪنهن به وجود، جاندار يا غير جاندار کان موت نه ملندس. مون کي وڌيڪ عطا ڪر ته مون کي ڪنهن به ديوتائن يا شيطان يا هيٺين ڌرتيءَ جي ڪنهن وڏي نانگ هٿان نه ماريو وڃي. جيئن ته توهان کي جنگ جي ميدان ۾ ڪو به ماري نٿو سگهي، تنهن ڪري توهان جو ڪو به مقابلو ناهي. تنهن ڪري مون کي اها نعمت عطا فرماءِ ته منهنجو به ڪو حریف نه هجي. مون کي سڀني جاندارن ۽ ديوتائن تي اڪيلي سر عطا ڪر، ۽ مون کي ان مقام سان حاصل ڪيل سڀ جايون عطا ڪر. ان کان علاوه، مون کي تمام صوفياتي طاقتون ڏيو جيڪي ڊگھي ساٿ ۽ يوگا جي مشق سان حاصل ڪيون ويون آهن، ڇاڪاڻ ته اهي ڪنهن به وقت ضايع نه ٿي سگهن.
برهما عطا ڪري ٿو.
موت جي خوف کان سواءِ هو دهشت پکيڙي ٿو. پاڻ کي ديوتا قرار ڏئي ٿو ۽ ماڻهن کان پڇي ٿو ته هن کان سواءِ ڪنهن به خدا جو نالو نه ڳالهائن.
هڪ ڏينهن جڏهن هيرانيڪشپو مندراچالا جبل تي تپش ڪري رهيو هو ته سندس گهر اندرا ۽ ٻين ديوتائن حملو ڪيو. ان موقعي تي ديوارشي (ديوائي بابا) ناردا ڪايادو کي بچائڻ لاءِ مداخلت ڪري ٿو، جنهن کي هو بي گناهه قرار ڏئي ٿو. هن واقعي کان پوءِ، نردا ڪيادو کي پنهنجي سنڀال ۾ وٺي ٿو ۽ ناراد جي رهنمائي هيٺ، هن جو ڄاول ٻار (هيرانيڪشپو پٽ) پرهلدا متاثر ٿيو. ترقي جي اهڙي نوجوان مرحلي ۾ به بابا جي ماورائي هدايتن سان. اهڙيءَ طرح، پرهلدا بعد ۾ ناراد جي هن اڳئين تربيت جون علامتون ظاهر ڪرڻ شروع ڪري ٿو، جيڪو آهستي آهستي وشنو جي هڪ عقيدتمند پيروڪار طور سڃاتو وڃي ٿو، پنهنجي پيءُ جي مايوسيءَ جي ڪري.
هيرانيڪشپو پنهنجي پٽ جي وشنو جي عقيدت تي ڪاوڙيو، جيئن ديوتا پنهنجي ڀاء کي ماري ڇڏيو. آخرڪار، هن کي قتل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو. پر هر دفعي هو ڇوڪرو کي مارڻ جي ڪوشش ڪندو آهي، پرهلدا وشيو جي صوفياتي طاقت طرفان محفوظ آهي. جڏهن پڇيو ويو ته، پرهلدا پنهنجي پيء کي ڪائنات جي عظيم رب جي طور تي تسليم ڪرڻ کان انڪار ڪري ٿو ۽ دعوي ڪري ٿو ته وشنو تمام وسيع ۽ وسيع آهي.
هيرانيڪاشپو هڪ ويجهي ٿلهي ڏانهن اشارو ڪري ٿو ۽ پڇي ٿو ته ڇا هن جو وشنو ان ۾ آهي ۽ پنهنجي پٽ پرهلدا کي چوي ٿو. پرهلدا جواب ڏئي ٿو،
"هو هو، هو آهي ۽ هو رهندو."
هيرانياڪشپو، پنهنجي ڪاوڙ تي قابو نه رکي سگهيو، پنهنجي گدائي سان ٿلهي کي ٽوڙي ٿو، ۽ هڪ گوڙ ڪندڙ آواز جي پٺيان، وشو ان مان نرسيما جي روپ ۾ ظاهر ٿئي ٿو ۽ هيرانيڪشپو تي حملو ڪرڻ لاء هلي ٿو. پرهلدا جي حفاظت ۾. هيرانيڪشپو کي مارڻ ۽ برهما پاران ڏنل نعمت کي ناراض نه ڪرڻ لاء، نرسيما جو روپ چونڊيو ويو آهي. Hiranyakashipu کي انسان، ديوتا يا جانور ماري نٿو سگهي. نرسمها انهن مان ڪو به نه آهي، ڇاڪاڻ ته هو هڪ جزوي انسان، جزوي جانور جي حيثيت سان وشو اوتار جو هڪ روپ آهي. هو هرانيڪشپو (جڏهن نه ڏينهن آهي ۽ نه رات) هڪ صحن جي چوٽي تي (جڏهن نه ڏينهن آهي ۽ نه ئي رات) تي اچي ٿو، ۽ شيطان کي پنهنجي ران (نه زمين ۽ خلا) تي رکي ٿو. هن جي تيز آڱرين کي استعمال ڪندي (نه ئي جاندار ۽ نه بي جان) هٿيارن جي طور تي، هو ڀوت کي ختم ڪري ٿو ۽ ماريندو آهي.
بعد ۾:
جي هڪ ٻي ڪهاڻي آهي لارڊ شيو کيس آرام ڪرڻ لاءِ نرسيما سان وڙهندو هو. هيرانيڪشپو کي مارڻ کان پوءِ، نرسيما جو غضب آرام نه ٿيو. دنيا ڊڄي وئي، ڊڄي ته هو ڇا ڪري سگهي. ديوتا (ديوتائن) شيو کي درخواست ڪئي ته نرسيما کي منهن ڏيڻ لاء.
شروعات ۾، شيو نراسيما کي پرسڪون ڪرڻ لاءِ ويرا ڀدرا، سندس خوفناڪ روپن مان هڪ آهي. جڏهن اهو ناڪام ٿيو، شيو انساني-شينهن-پکي شرڀا جي طور تي ظاهر ٿيو. ان کان پوءِ شيو شرڀا جو روپ اختيار ڪيو.
شراڀ پوءِ نرسيما تي حملو ڪيو ۽ کيس پڪڙيو، جيستائين هو متحرڪ نه ٿي ويو. اهڙيءَ طرح هن نرسميها جي خوفناڪ ڪاوڙ کي قابو ڪري ڇڏيو. شربت جي پابند ٿيڻ کان پوءِ نرسمها شيو جو ديوان بڻجي ويو. شرابا پوءِ نارسيمها جو سر قلم ڪري ڇڏيو ۽ چمڙي کي ختم ڪري ڇڏيو ته جيئن شيو لڪ ۽ شينهن جي مٿو کي لباس جي طور تي پائي سگهي. لنگا پراڻ ۽ شرڀا اپنشد ۾ پڻ نرسيما جي هن ويڙهاڪ ۽ قتل جو ذڪر آهي. ويڙهاڪ ٿيڻ کان پوء، وشنو پنهنجو معمولي روپ اختيار ڪيو ۽ شيو جي ساراهه ڪرڻ کان پوء، پنهنجي گهر ڏانهن موٽيو. اتان کان ئي شيوا ”شرابيشامورتي“ يا ”سمهگنامورتي“ جي نالي سان مشهور ٿيو.
هي افسانو خاص طور تي دلچسپ آهي ڇاڪاڻ ته اهو شييو ۽ وشنويت جي وچ ۾ ماضي جي دشمني کي اڳتي وڌائيندو آهي.
نرسيما ارتقا جي نظريي موجب:
ٿلهي جانور يا نيم-ايمفبيئنز آهستي آهستي ترقي ڪري انسان جھڙي مخلوق بڻجي ويا، جيڪي ٻن ٽنگن تي هلي سگهن ٿا، شين کي پڪڙڻ لاءِ پنهنجا هٿ استعمال ڪن ٿا، پر دماغ اڃا ايترو ترقي يافته نه ٿيو هو. انهن جو جسم انسان جهڙو ۽ مٿيون جسم جانور جهڙو هو.
جيتوڻيڪ بلڪل بندر نه آهي، نرسمها اوتار مٿي ڏنل بيان ۾ چڱي ريت ٺهڪي اچي ٿي. جيتوڻيڪ هڪ سڌو حوالو نه آهي، اهو ضرور ضرور هڪ بندر انسان جو مطلب هوندو.
هتي هڪ دلچسپ ڳالهه اها آهي ته جيڪي ماڻهو نرسمها جي ڪهاڻي کان واقف آهن، اهي هڪ وقت، جڳهه ۽ ترتيب ۾ ظاهر ٿيندا آهن، جتي هر هڪ صفت ٻن شين جي وچ ۾ آهي (نه انسان، نه جانور، نه گهر ۾، نه ٻاهر، نه ڏينهن. نڪي رات)
مندر: هتي 100 کان وڌيڪ مندر آهن نرسيما جا. جن مان مشهور آهن،
احوبلام. احوبالم آنڌرا پرديش جي ڪرنول ضلعي جي علاگڊا منڊل ۾ واقع آهي. هي اهو هنڌ آهي جتي رب هيرانيڪسيپو کي ماريو ۽ پرهلدا کي بچايو.
سري لڪشمي نارسيمهر مندر، جيڪو چنائي کان اٽڪل 55 ڪلوميٽر ۽ ارڪونام کان 21 ڪلوميٽرن جي فاصلي تي نارسنگاپورم، Thiruvallur ۾ واقع آهي.
اعتبار: فوٽو ۽ تصويري ڪريڊٽ اصل فنڪارن ۽ اپلوڊرن کي
