ڪرشن (ڪرشن) هڪ ديوتا آهي، جنهن جي پوڄا ڪئي ويندي آهي هندويت جي ڪيترن ئي روايتن ۾ مختلف مختلف نقطن ۾. جڏهن ته ڪيترائي وشنو گروهه کيس رب وشنو جو اوتار سمجهن ٿا. ڪرشنازم جي اندر ڪي روايتون، ڪرشن کي سويام ڀگون، يا عظيم ذات سمجهن ٿيون.
ڪرشن کي اڪثر بيان ڪيو ويو آهي ۽ بيان ڪيو ويو آهي هڪ ٻار يا نوجوان ڇوڪرو جيڪو بانسري وڄائي رهيو آهي جيئن ڀگوت پراڻ ۾، يا هڪ نوجوان شهزادي جي طور تي هدايت ۽ هدايت ڏئي رهيو آهي جيئن ڀگواد گيتا ۾. ڪرشن جون ڪهاڻيون هندو فلسفي ۽ نظرياتي روايتن جي وسيع دائري ۾ نظر اچن ٿيون. اهي هن کي مختلف نقطه نظر ۾ پيش ڪن ٿا: هڪ خدا-ٻار، هڪ مذاق ڪندڙ، هڪ ماڊل عاشق، هڪ خدائي هيرو، ۽ عظيم ذات. مکيه صحيفن جيڪي ڪرشن جي ڪهاڻي تي بحث ڪن ٿا، اهي آهن مهاڀارت، هريوامس، ڀگوت پراڻ، ۽ وشنو پرانا. هن کي گووندا ۽ گوپالا پڻ سڏيو ويندو آهي.
ڪرشن جي گم ٿيڻ جو نشان دواپار يوگا جي پڄاڻي ۽ ڪالي يوگا (موجوده دور) جي شروعات آهي، جنهن جي تاريخ 17/18 فيبروري 3102 ق. ڪرشن ديوتا جي پوڄا، يا ته ديوتا ڪرشن جي روپ ۾ يا واسوديو جي روپ ۾، بالا ڪرشن يا گوپالا جي روپ ۾ 4 صدي قبل مسيح جي شروعات ۾ ڳولي سگهجي ٿو.
نالو سنسڪرت لفظ ڪرشنا مان نڪتل آهي، جيڪو بنيادي طور هڪ صفت آهي جنهن جي معنيٰ آهي ”ڪارو“، ”ڪارو“ يا ”ڪارو نيرو“. اڀرندڙ چنڊ کي ويدڪ روايت ۾ ڪرشنا پاڪشا سڏيو ويندو آهي، صفت جي معنيٰ ”اونداهي“ سان لاڳاپيل آهي. هري ڪرشنا تحريڪ جي ميمبرن جي مطابق، ڪڏهن ڪڏهن اهو پڻ ترجمو ڪيو ويندو آهي "تمام پرڪشش".
وشنو جي نالي جي طور تي، ڪرشنا وشنو سهاسراناما ۾ 57 هين نالو طور درج ڪيو ويو آهي. هن جي نالي جي بنياد تي، ڪرشن اڪثر ڪري مورتين ۾ ڪارو يا نيري چمڙي جي طور تي ظاهر ڪيو ويو آهي. ڪرشن کي ٻين ڪيترن ئي نالن، تصنيفن ۽ لقبن سان پڻ سڃاتو وڃي ٿو، جيڪي سندس ڪيتريون ئي تنظيمون ۽ صفتون ظاهر ڪن ٿا. سڀ کان وڌيڪ عام نالن ۾ موهن "جادوگر"، گووندا، "ڳئون ڳوليندڙ" يا گوپالا، "ڳئون جو محافظ" آهن، جيڪي برج ۾ ڪرشن جي ننڍپڻ جو حوالو ڏين ٿا (اڄوڪي اتر پرديش ۾).
ڪرشن کي آسانيءَ سان سندس نمايندگيءَ سان سڃاڻي سگهجي ٿو. جيتوڻيڪ سندس چمڙيءَ جو رنگ ڪارا يا اونداهي طور ڏيکاريو وڃي ٿو ڪجهه نمائشن ۾، خاص طور تي مورتين ۾، ٻين تصويرن ۾ جيئن ته جديد تصويري نمايانن ۾، ڪرشن کي عام طور تي نيري چمڙي سان ڏيکاريو ويندو آهي. هن کي اڪثر ڪري پيلي ريشمي ڌوتي ۽ مور جي پنن وارو تاج پائڻ ۾ ڏيکاريو ويو آهي. عام تصويرن ۾ هن کي هڪ ننڍڙو ڇوڪرو، يا هڪ نوجوان جي حيثيت ۾ ڏيکاريو ويو آهي جيئن هڪ خاص طور تي آرام سان پوز ۾، بانسري وڄائي. هن روپ ۾، هو عام طور تي هڪ ٽنگ ٻئي جي اڳيان جھڪي بيٺو آهي، پنهنجي چپن ڏانهن وڌيل هڪ بانسري سان، تري ڀنگا جي پوزيشن ۾، ڳئون سان گڏ، پنهنجي پوزيشن تي زور ڏئي ٿو، گووندا، يا گوپين سان گڏ. يعني گوپي ڪرشن، پاڙيسري جي گهرن مان مکڻ چوري ڪرڻ يعني نونيت چورا يا گوڪولڪرشن، شيطاني ناگن کي شڪست ڏيڻ يعني ڪاليا دامن ڪرشنا، ٽڪريءَ کي کڻڻ يعني گريڌر ڪرشنا وغيره وغيره.
پيدائش:
ڪرشن ديوڪي ۽ ان جي مڙس، واسوديو کي پيدا ٿيو، جڏهن ڌرتي ماء ڌرتيء تي ڪيل گناهه کان پريشان ٿي، هن لارڊ وشنو کان مدد طلب ڪرڻ جو سوچيو. هوءَ ڳئون جي روپ ۾ ڀڳوان وشنو جي زيارت ڪرڻ ۽ مدد لاءِ وئي. رب وشنو هن جي مدد ڪرڻ تي راضي ٿيو ۽ هن سان واعدو ڪيو ته هو ڌرتيءَ تي پيدا ٿيندو.
ٻاراڻو:
نندا ڳئون پالڻ وارن جي هڪ برادريءَ جو سربراهه هو، ۽ هو ورنداوان ۾ اچي آباد ٿيو. ڪرشن جي ننڍپڻ ۽ جوانيءَ جون ڪهاڻيون ٻڌائين ٿيون ته ڪيئن هو ڳئون چرڻ وارو بڻجي ويو، سندس شرارتي مذاق جيئن مکن چور (مکڻ چور) سندس جان وٺڻ جي ڪوشش کي ناڪام بڻائي، ۽ ورنداوان جي ماڻهن جي محافظ طور سندس ڪردار.
ڪرشن ديوتا پوتانا کي ماري ڇڏيو، هڪ گلي نرس جي روپ ۾، ۽ ٽورنيڊو راکشس ٽرناورتا ٻنهي ڪنس طرفان ڪرشن جي زندگي لاء موڪليو. هن نانگ ڪاليا کي وڍيو، جيڪو اڳي جمنا نديءَ جي پاڻيءَ ۾ زهر هو، اهڙيءَ طرح ڳئون جي موت جو سبب بڻيو. هندو آرٽ ۾، ڪرشن کي اڪثر گھڻ-هوڙي ڪاليا تي ناچ ڪندي ڏيکاريو ويو آهي.
ڪرشن گوورڌن ٽڪريءَ کي مٿي کنيو ۽ اندرا، ديوتائن جي راجا، کي سبق سيکاريو ته برنداوان جي مقامي ماڻهن کي اندرا جي ظلم کان بچائڻ ۽ گوورڌن جي چراگاهه واري زمين جي تباهي کي روڪڻ لاءِ. اندرا کي تمام گهڻو غرور ٿيو ۽ ڪاوڙ ۾ اچي ويو جڏهن ڪرشن برنداوان جي ماڻهن کي صلاح ڏني ته انهن جي جانورن ۽ انهن جي ماحول جو خيال رکون جيڪي انهن کي انهن جي سڀني ضرورتن کي فراهم ڪن، ان جي بدران هر سال اندرا جي پوڄا ڪرڻ بدران پنهنجا وسيلا خرچ ڪري. ڪن جي نظر ۾، ڪرشن پاران شروع ڪيل روحاني تحريڪ ان ۾ ڪجهه اهڙي هئي، جيڪا ويدڪ ديوتائن جهڙوڪ اندرا جي پوڄا جي آرٿوڊوڪس شڪلن جي خلاف هئي. ڀاڳوت پراڻ ۾، ڪرشن چوي ٿو ته مينهن ويجهي ٽڪريءَ گوورڌن وٽان آيو، ۽ صلاح ڏني ته ماڻهو اندرا جي بدران ٽڪريءَ جي پوڄا ڪن. ان ڳالهه تي اندرا کي ڪاوڙ آئي، تنهنڪري هن وڏو طوفان موڪلي کين سزا ڏني. ڪرشن پوءِ گوورڌن کي مٿي کنيو ۽ ان کي ماڻهن جي مٿان ڇت وانگر رکيو.
ڪرڪشيترا جنگ (مهاڀارت) :
هڪ دفعو جنگ ناگزير ٿي لڳي، ڪرشن ٻنهي طرفن کي موقعو فراهم ڪيو ته هو پنهنجي فوج کي نارائڻي سينا سڏين يا پاڻ کي اڪيلو، پر ان شرط تي ته هو ذاتي طور تي ڪو به هٿيار نه کڻندو. ارجن، پانڊو جي طرف کان، ڪرشن کي پنهنجي پاسي جو انتخاب ڪيو، ۽ ڪورو شهزادي دوريودھن، ڪرشن جي فوج کي چونڊيو. عظيم لڙائي جي وقت، ڪرشن ارجن جي ڪردار جي حيثيت سان ڪم ڪيو، ڇاڪاڻ ته هن پوزيشن کي هٿيارن جي استعمال جي ضرورت نه هئي.
جنگ جي ميدان تي پهچڻ تي، ۽ اهو ڏسي ته دشمن سندس خاندان، سندس ڏاڏو، سندس کزن ۽ پيارا آهن، ارجن متاثر ٿيو ۽ چوي ٿو ته هن جي دل هن کي وڙهڻ جي اجازت نه ڏني آهي، ۽ هن کي ترجيح ڏني وئي آهي ته هو پنهنجي بادشاهي کي ڇڏي ڏيڻ ۽ پنهنجو پاڻ کي هيٺ ڪري ڇڏي. گانديو (ارجن جو ڪمان). ڪرشن وري کيس جنگ جي باري ۾ مشورو ڏئي ٿو، گفتگو جلد ئي هڪ گفتگو ۾ وڌايو ويو جيڪو بعد ۾ ڀگواد گيتا جي طور تي مرتب ڪيو ويو.
ڪرشن ارجن کان پڇيو، ”ڇا تون ٿوري ئي دير ۾ ڪوروڙن جي بڇڙن ڪمن کي وساري ويو آهين، جيئن وڏي ڀاءُ يُوديشير کي بادشاهه نه مڃڻ، پانڊو کي ڪو به حصو نه ڏيڻ کان سواءِ سڄي سلطنت تي قبضو ڪرڻ، پانڊو جي بي عزتي ۽ مشڪلاتن کي منهن ڏيڻ، ڪوشش ڪرڻ. برناوا لک گيسٽ هائوس ۾ پانڊو کي قتل ڪيو، عام طور تي دروپدي کي بي عزتي ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي وئي. ڪرشن پنهنجي مشهور ڀگواد گيتا ۾ وڌيڪ نصيحت ڪئي، ”ارجن، هن وقت ڪنهن پنڊت وانگر فلسفيانه تجزين ۾ مشغول نه ٿيو. توهان کي خبر آهي ته دريوڌن ۽ ڪرن خاص ڪري توهان پانڊوئن لاءِ گهڻي وقت کان حسد ۽ نفرت رکيا آهن ۽ پنهنجي بالادستي ثابت ڪرڻ چاهين ٿا. توهان کي خبر آهي ته ڀشماچاريا ۽ توهان جا استاد ڪرو تخت جي وحدت واري طاقت جي حفاظت جي انهن جي ڌرم سان ڳنڍيل آهن. ان کان علاوه، تون ارجن، منهنجي خدائي مرضي کي پورو ڪرڻ لاءِ فقط هڪ فاني مقرر ٿيل آهين، ڇاڪاڻ ته ڪوروڙن کي سندن گناهن جي ڍير سبب، ڪنهن نه ڪنهن صورت ۾ مرڻو آهي. اي ڀارت پنهنجون اکيون کوليو ۽ ڄاڻو ته مان ڪرتا، ڪرما ۽ ڪريا، سڀ پاڻ ۾ سمايل آهيان. هاڻي سوچڻ يا بعد ۾ پشيمانيءَ جي ڪا گنجائش ناهي، هي واقعي جنگ جو وقت آهي ۽ دنيا ايندڙ وقت ۾ توهان جي طاقت ۽ عظيم قوتن کي ياد ڪندي. تنهن ڪري اٿي اي ارجن!، پنهنجي گانڊيو کي مضبوط ڪر ۽ سڀني طرفن کي ان جي تارن جي آواز سان، انهن جي تمام پري افق تائين ڌڪڻ ڏيو.
مهاڀارت جي جنگ ۽ ان جي نتيجن تي ڪرشن تي گهرو اثر پيو. هن پانڊو ۽ ڪورواس جي وچ ۾ امن قائم ڪرڻ لاءِ رضاڪارانه طور تي هڪ قاصد جي حيثيت سان ڪم ڪرڻ کان پوءِ ڪورڪشيترا جي جنگ کي آخري رستو سمجهيو هو. پر، هڪ دفعو اهي امن ڳالهيون ناڪام ٿي ويون ۽ جنگ ۾ شامل ٿي ويا، پوء هو هڪ هوشيار حڪمت عملي بڻجي ويو. جنگ دوران، ارجن سان ناراض ٿيڻ تي پنهنجي ابن ڏاڏن جي خلاف سچي جذبي سان نه وڙهڻ تي، ڪرشن هڪ ڀشما کي چيلينج ڪرڻ لاء هڪ هٿيار طور استعمال ڪرڻ لاء هڪ گاڏيء جي ڦيٿي کي ورتو. اهو ڏسي ڀشما پنهنجا هٿيار ڦٽا ڪيا ۽ ڪرشن کي مارڻ لاءِ چيو. بهرحال، ارجن ڪرشن کان معافي ورتي، وعدو ڪيو ته هو هتي / بعد ۾ مڪمل وقف سان وڙهندو، ۽ جنگ جاري رهي. ڪرشن يُوڌيشٿر ۽ ارجن کي هدايت ڪئي هئي ته ڀشم کي ”فتح“ جو ورثو جيڪو هن جنگ شروع ٿيڻ کان اڳ يُهوشير کي ڏنو هو، ڇاڪاڻ ته هو پاڻ فتح جي رستي ۾ بيٺو هو. ڀشما ان پيغام کي سمجهي ورتو ۽ کين اهو وسيلو ٻڌايو جنهن ذريعي هو پنهنجا هٿيار ڦٽا ڪري ڇڏيندو، يعني جيڪڏهن ڪا عورت ميدان جنگ ۾ داخل ٿئي. ٻئي ڏينهن، ڪرشن جي هدايتن تي، شيخندي (امبا ٻيهر جنم ورتو) ارجن سان گڏ جنگ جي ميدان ڏانهن ويو ۽ اهڙيء طرح، ڀشما پنهنجا هٿيار رکيا. هي جنگ ۾ هڪ فيصلو ڪندڙ لمحو هو ڇو ته ڀشم ڪورو فوج جو چيف ڪمانڊر ۽ جنگ جي ميدان تي سڀ کان وڌيڪ طاقتور جنگجو هو. ڪرشنا ارجن جي مدد ڪئي جئدرٿ کي مارڻ ۾، جنهن ٻين چئن پانڊو ڀائرن کي قيد ۾ رکيو هو، جڏهن ته ارجن جو پٽ ابهمنييو درون جي چڪرويوها ٺهڻ ۾ داخل ٿيو هو- هڪ ڪوشش جنهن ۾ هو اٺ ڪورو ويڙهاڪن جي هڪ ئي حملي سان مارجي ويو. ڪرشن به درون جي تباهي جو سبب بڻيو، جڏهن هن ڀيم کي اشوٿٿاما نالي هڪ هاٿي کي مارڻ جو اشارو ڏنو، جيڪو درون جي پٽ جو نالو هو. پانڊو رڙ ڪرڻ لڳا ته اشوٿٿاما مري ويو آهي پر درون ان کي مڃڻ کان انڪار ڪري ڇڏيو ۽ چيو ته هو ان تي يقين تڏهن ئي ڪندو جڏهن هو يودشير کان ٻڌندو. ڪرشن کي خبر هئي ته يودشير ڪڏهن به ڪوڙ نه ڳالهائيندو، تنهن ڪري هن هڪ هوشيار چال تيار ڪئي ته جيئن يودشير ڪوڙ نه ڳالهائي ۽ ساڳئي وقت درون کي پنهنجي پٽ جي موت جو يقين ٿي وڃي. درون جي پڇڻ تي، يڌيشٿر اعلان ڪيو
”اشواٿاما هتاهٿ، نارو وا ڪنجارو وا“
يعني اشوٿاما مري چڪو هو پر کيس پڪ نه هئي ته اهو درون جو پٽ هو يا هاٿي. پر جيئن ئي يُودِشِرَ جي پهرين سِرَ ٻُڌائي، ته ڪرشن جي هدايت تي پانڊاوَ جي فوج ڍول ۽ ڪنچن سان جشن ملهائڻ شروع ڪيو، جنهن ۾ ڊرون يُوڌيشٿر جي اعلان جو ٻيو حصو به نه ٻڌي سگهيو ۽ سمجهيائين ته سندس پٽ واقعي مري ويو آهي. هن غم ۾ غالب ٿي پنهنجا هٿ رکيا، ۽ ڪرشن جي هدايت تي دھرشتاديومنا درون جو سر قلم ڪيو.
جڏهن ارجن ڪرنا سان وڙهندو هو، تڏهن هن جي رٿ جا ڦڙا زمين ۾ ڪري پيا. جڏهن ڪرنا رٿ کي ڌرتيءَ جي گرفت مان ڪڍڻ جي ڪوشش ڪري رهيو هو، تڏهن ڪرشن ارجن کي ياد ڏياريو ته ڪيئن ڪرنا ۽ ٻين ڪوروَن جنگ جا سمورا اصول ٽوڙي ڇڏيا هئا، جڏهن ته هڪ ئي وقت اَڀيمنيو تي حملو ڪري کيس قتل ڪيو هو، ۽ هن ارجن کي قائل ڪيو ته هو بدلو وٺڻ لاءِ ائين ئي ڪري. ڪرنا کي مارڻ. جنگ جي آخري مرحلي دوران، جڏهن دريوڌن پنهنجي ماءُ گانڌاري سان سندس آشيرواد وٺڻ لاءِ وڃي رهيو هو ته سندس جسم جا سڀئي حصا تبديل ٿي ويندا، جنهن تي سندس نظر هيرن جي روپ ۾ پوي ٿي، ڪرشن هن کي پنهنجي ڳچيءَ کي لڪائڻ لاءِ ڪيلي جا پن پائڻ لاءِ چالان ڪري ٿو. جڏهن دريوڌن گانڌاري سان ملي ٿو، ته سندس نظر ۽ برڪت هن جي سڄي جسم تي پوي ٿي، سواء هن جي ڳچيء ۽ ران، ۽ هوء ان تي ناخوش ٿي وڃي ٿي، ڇاڪاڻ ته هوء هن جي سڄي جسم کي هيرن ۾ تبديل ڪرڻ جي قابل نه هئي. جڏهن دريوڌن ڀيم سان گهوڙي جي ويڙهه ۾ هو، تڏهن ڀيم جي ڌمڪين جو دوروڌن تي ڪو اثر نه ٿيو. ان تي ڪرشن، ڀيم کي سندس واعدو ياد ڏياريو ته هو دريوڌن کي ران تي مارڻ سان مارڻ جو واعدو ڪري، ۽ ڀيم به ائين ئي ڪيو هو جنگ کٽڻ جي باوجود به ته اها گدائي جي قاعدن جي خلاف هئي (ڇاڪاڻ ته دريوڌن پنهنجي ماضيءَ جي سڀني ڪمن ۾ پاڻ ئي ڌرم کي ٽوڙيو هو. ). اهڙيءَ طرح، ڪرشنا جي بي مثال حڪمت عملي پانڊو کي مهاڀارت جي جنگ کٽڻ ۾ مدد ڪئي، ڪنهن به هٿيار کڻڻ کان سواءِ سڀني سردار ڪورو ويڙهاڪن کي تباهه ڪري ڇڏيو. هن ارجن جي پوٽي پرڪشت کي به جيئرو ڪيو، جنهن تي ايشورٿاما کان برهمسترا هٿيارن سان حملو ڪيو ويو هو جڏهن هو پنهنجي ماءُ جي پيٽ ۾ هو. پرڪشت پانڊو جو جانشين ٿيو.
زال:
ڪرشنا جون اٺ شاهي زالون هيون، جن کي اشتاڀاريا به چيو وڃي ٿو: رکميني، ستيه ڀاما، جمباوتي، ناگنجيتي، ڪالندي، ميتراوندا، ڀدرا، لکشمنا) ۽ ٻيون 16,100 يا 16,000 (جي انگن اکرن ۾ مختلف آهن) نارڪاسورا کان بچايو ويو. انهن کي زبردستي پنهنجي محلات ۾ رکيو ويو هو ۽ ڪرشن جي نارڪاسور کي مارڻ کان پوءِ هن انهن عورتن کي بچايو ۽ آزاد ڪيو. ڪرشن انهن سڀني کي تباهي ۽ بدنامي کان بچائڻ لاءِ شادي ڪئي. هن انهن کي پنهنجي نئين محل ۾ پناهه ڏني ۽ سماج ۾ هڪ عزت وارو مقام ڏنو. انهن مان سردار کي ڪڏهن ڪڏهن روهني به سڏيو ويندو آهي.
Bhagavata Purana، Vishnu Purana، Harivamsa ۾ ڪرشنا جي اولاد کي اشتاڀاريا مان ڪجھ مختلف تبديلين سان لسٽ ڪيو ويو آھي. جڏهن ته روهني جا پٽ سندس جونيئر زالن جي بي شمار ٻارن جي نمائندگي ڪن ٿا. سندس پٽن ۾ سڀ کان وڌيڪ مشهور آهن پرديومنا، ڪرشنا (۽ رکمني) جو وڏو پٽ ۽ سمبا، جمباوتي جو پٽ، جن جي ڪارناما ڪرشن جي قبيلي جي تباهي جو سبب بڻيا.
موت:
مهاڀارت جي جنگ ختم ٿيڻ کان گهڻو پوءِ، ڪرشن هڪ جهنگ ۾ بيٺو هو، جڏهن هڪ شڪاريءَ ان ماني کي جانور جي اک وانگر پنهنجي پيرن ۾ کنيو ۽ تير وهايو. جڏهن هن آيو ۽ ڪرشن کي ڏٺو ته هو حيران ٿي ويو ۽ معافي گهري.
ڪرشن مسڪرائيندي چيو ته توکي پشيمانيءَ جي ضرورت نه آهي، ڇو ته تون پنهنجي آخري جنم ۾ بالي هئين ۽ مون رام جي حيثيت ۾ توکي وڻ جي پويان ماريو هو. مون کي هي جسم ڇڏڻو پيو ۽ زندگيءَ جي هڪ اهڙي موقعي جو انتظار ڪري رهيو هوس ته جيئن تنهنجي ۽ منهنجي وچ ۾ ڪرم جو قرض ختم ٿي وڃي.
ڪرشن جي لاش ڇڏڻ کان پوءِ، دوارڪا سمنڊ ۾ ٻڏي وئي. پرڀاس جي جنگ ۾ گهڻو ڪري يدو اڳ ئي مري چڪو هو. گنڌاري ڪرشن کي گاريون ڏنيون هيون ته سندس ڪل به ڪورواس وانگر ختم ٿي ويندو.
دوارڪا غرق ٿيڻ کان پوءِ، يدوس جو کاٻي پاسي موٽي ماٿرا آيو.
ڊارون جي ارتقا جي نظريي موجب ڪرشن:
هڪ ويجهي دوست ڪرشن کي مڪمل جديد انسان جي طور تي پيش ڪري ٿو. Survival of fittest جو نظريو عمل ۾ اچي ٿو ۽ هاڻي انسان تمام گهڻو هوشيار ٿي ويو آهي ۽ موسيقي، ناچ ۽ فيسٽيول مان لطف اندوز ٿيڻ لڳو آهي. گهرن ۾ جنگيون ۽ جهيڙا ٿي چڪا آهن. سماج هوشيار ٿي چڪو آهي ۽ هڪ ڀوائتي صفت وقت جي ضرورت آهي. هو هوشيار، منحوس ۽ ماهر مئنيجر هو. وڌيڪ جديد دور جي انسان وانگر.
مندر:
ڪجھ خوبصورت ۽ مشهور مندر:
پريم مندر:
پريم مندر، مقدس شهر ورنداون ۾ ٺهيل آهي، شري ڪرشن لاءِ وقف ڪيل جديد مندرن مان هڪ آهي. مندر جي جوڙجڪ روحاني گرو ڪرپالو مهاراج پاران قائم ڪئي وئي هئي.
سنگ مرمر ۾ ٺهيل مکيه ڍانچي ناقابل يقين حد تائين خوبصورت ڏسڻ ۾ اچي ٿي ۽ هڪ تعليمي يادگار آهي جيڪو سناتانا ڌرم جي حقيقي تاريخ کي ظاهر ڪري ٿو. شري ڪرشنا ۽ سندس پوئلڳن جا نقشا جيڪي رب جي وجود جي چوڌاري اهم واقعن کي ظاهر ڪن ٿا مکيه مندر.
اعتبار: اصل فوٽوگرافرن ۽ فنڪارن ڏانهن
