ڪاشي جو شهر ڪال ڀيراو جي درگاهه، ڪاشي جي ڪوٽوال يا وارنسي جي پوليس وارن لاءِ مشهور آهي. هن جي موجودگي خوف کي ظاهر ڪري ٿي، اسان جي ڪجهه پوليس وارن کان مختلف ناهي. هن کي ٿلهي مُڇن آهي، ڪتي تي سوار آهي، پاڻ کي شينهن جي چمڙيءَ ۾ ويڙهي ٿو، کوپڙيءَ جو هار پائي ٿو، هڪ هٿ ۾ تلوار آهي ۽ ٻئي هٿ ۾، ڪُٽيل مٿو هڪ مجرم جو آهي.
ماڻهو سندس درگاهه تي جهاد ڪرڻ لاءِ ويندا آهن: هيڪس جي ڇنڊڇاڻ. هيڪس جو مطلب آهي جادوگري (جادو-تونا) ۽ بدڪاري ڏسڻ (درشتي يا نظر) جي ذريعي ڪنهن جي روشني ۾ خلل. ڪارو ڌاڙا ۽ لوهه جي ڪنگڻ مندر جي چوڌاري دڪانن ۾ وڪرو ڪيا ويا آهن، جيڪي عقيدت کي ڪال ڀائرو جي حفاظت پيش ڪن ٿا.
ڪهاڻي ٻڌائي ٿي ته شيو برهما جو سر قلم ڪرڻ لاءِ بهروا جو روپ ورتو، جيڪو دنيا ٺاهڻ کان پوءِ مغرور ٿي ويو. برهما جو مٿو شيو جي کجيءَ ۾ لڪي ويو ۽ هو برهما-هٽيا، خالق کي مارڻ جي بدناميءَ جي پٺيان ڌرتيءَ کي ڀڄڻ لڳو.
شيو آخرڪار ڪيلاس کان ڏکڻ طرف گنگا نديءَ جي ڪناري تي پهتو. هڪ نقطو آيو جڏهن درياهه اتر ڏانهن رخ ڪيو. ان موقعي تي، هن پنهنجو هٿ درياهه ۾ ٻوڙي ڇڏيو، ۽ برهما جي کوپڙي اڻڄاتل ٿي وئي ۽ شيو اهڙي طرح برهما-هتيا جي صورت ۾ آزاد ٿي ويو. اهو مشهور شهر Avimukta جو ماڳ بڻجي ويو (جتي هڪ کي آزاد ڪيو ويو) جنهن کي هاڻي ڪاشي سڏيو ويندو آهي. چيو وڃي ٿو ته هي شهر شيو جي ترشول تي بيٺو آهي. شيو هتي نگهبان جي حيثيت ۾ رهيو، انهن سڀني کي هٽائي ڇڏيو جيڪي شهر کي خطرو ڪن ٿا، ان جي رهاڪن جي حفاظت ڪن ٿا.
اٺ ڀائر جو خيال اٺن طرفن جي حفاظت ڪن ٿا (چار بنيادي ۽ چار آرڊينل) مختلف پراڻن ۾ هڪ عام موضوع آهي. ڏکڻ ۾، ڪيترن ئي ڳوٺن ۾، ڳوٺ جي اٺن ڪنڊن ۾ 8 ويراوار (مقامي نالو ڀائرو) جي مزار آهي. اهڙيءَ طرح ڀائرو کي سنڀاليندڙ ديوتا طور مڃيو وڃي ٿو.
ڪيترين ئي جين مندرن ۾، ڀائرو پنهنجي زال، بهروي سان گڏ، هڪ سرپرست ديوتا جي حيثيت ۾ بيٺو آهي. گجرات ۽ راجسٿان ۾، ڪالا ڀائرو ۽ گورا-ڀيرو، ڪارو ۽ اڇا محافظن جي باري ۾ ٻڌن ٿا، جيڪي ديوي جي مزارن جي نگراني ڪن ٿا. ڪالا ڀائرو وڌيڪ مشهور طور تي ڪال جي نالي سان مشهور آهي، ڪارو (ڪال) وقت جي بليڪ هول (ڪال) جو حوالو ڏئي ٿو جيڪو هر شيء کي کائي ٿو. ڪال ڀائرو شراب ۽ جهنگلي جنون سان لاڳاپيل آهي. ان جي ابتڙ، گورا ڀائرو يا بٽڪ ڀائر (ننڍو ڀائرو) هڪ ٻار وانگر تصور ڪيو ويندو آهي جيڪو کير پيئڻ پسند ڪندو آهي، شايد ڀنگ سان ڀريل هجي.
نالو ڀائرو لفظ ’ڀيا‘ يا خوف ۾ جڙيل آهي. ڀائر خوف کي جنم ڏئي ٿو ۽ خوف کي دور ڪري ٿو. هو اسان کي ياد ڏياري ٿو ته خوف سڀني انساني ڪمزورين جي جڙ تي آهي. اهو باطل جو خوف آهي جنهن برهما کي پنهنجي تخليق سان چمڪايو ۽ وڏائي ڪئي. خوف ۾، اسان پنهنجي سڃاڻپ کي پڪڙيندا آهيون جيئن ڪتا هڏا ۽ انهن جي علائقن کي چمڪيندا آهن. هن پيغام کي مضبوط ڪرڻ لاءِ، ڀائرو هڪ ڪتي سان جڙيل آهي، جيڪو وابستگي جي علامت آهي، جيئن ڪتو پنهنجي دم لڙڪائي ٿو جڏهن ماسٽر مسڪرائي ٿو ۽ رڙيون ڪري ٿو جڏهن ماسٽر ڀڄندو آهي. اها منسلڪ آهي، تنهن ڪري خوف ۽ عدم تحفظ، جيڪو اسان کي ماڻهن تي هيڪس اڇلائي ٿو ۽ ماڻهن طرفان هيڪسس جو شڪار ٿئي ٿو. ڀائرو اسان کي سڀني کان آزاد ڪري ٿو.
ڪريڊٽ: ديو دت پٽنائڪ (شيوا جا ست راز)
