شيوا هڪ تمام بدسورت هندو خدا، جنهن کي رودر، مهاديو، ٽريمبڪ، نٽراج، شنڪر، مهيش وغيره جي نالن سان پڻ حوالو ڏنو ويو آهي، ڪائنات جي مذڪر عنصر جي شخصيت سمجهي ويندي آهي. هندومت جي مقدس تثليث ۾، هن کي ڪائنات جو 'تباهي ڪندڙ' سمجهيو ويندو آهي.

هن جي غضب جي ماپ اهڙي آهي، جنهن کي هن ڪٽي ڇڏيو هو، انهن مان هڪ سر برهمما، جيڪو ھڪڙو وڏو ديوتا آھي ۽ تثليث جو حصو پڻ آھي. هندو افسانا سندس ڪارنامن سان ڀريل آهي.

شيو جي طبيعت ۽ ڪردار سادگي سان نشان لڳل آهن، پر ان جي باوجود هن جي شخصيت ۾ غير متوقع، متضاد ۽ پيچيده فلسفيائي خاصيتون موجود آهن. هن کي سڀ کان وڏو رقاص ۽ موسيقار سمجهيو ويندو آهي، ان جي باوجود هو آسمانن جي رونق کان پري رهڻ پسند ڪندو آهي. شيو هڪ پرديسي آهي، هڪ الڳ زندگي گذاريندو آهي ۽ بيوقوف ۽ بدمعاش مخلوق جي صحبت حاصل ڪري ٿو. پساچا (ويمپائر) ۽ پرڳڻو (گھوٽ). هو پاڻ کي شينهن جي لڪ سان ڍڪيندو آهي ۽ انساني راھ کي پنهنجي مٿان اڇلائي ڇڏيندو آهي. شيو نشي کي پسند ڪندو آهي (اڄ تائين هن کي هندو مندرن ۾ آفيم، ڀنگ ۽ چرس کليل طور تي پيش ڪيا ويندا آهن!) تنهن هوندي به، هو مهربان، بي لوث ۽ ڪائناتي توازن کي برقرار رکڻ لاء مشهور آهي. هن نه رڳو ڀوتن ۽ انا پرست ڊيمي ديوتائن کي ماريو آهي، پر هن هندستان جي افسانن جي سڀني وڏن هيروز کي به جهنم کي ماري ڇڏيو آهي. ارجن, اندرا, ڪنج وغيره.

معاصر هندو مذهب ۾، شيو سڀ کان وڌيڪ معزز ديوتا مان هڪ آهي. پر هو پڻ سڀ کان وڌيڪ خوفناڪ آهي.

هن ڪهاڻي جا ڪيترائي نسخا آهن. بهرحال، انهن سڀني ۾، ڪجهه عام مشاهدو آهن. برهما هڪ موافق، برهمڻ وارو ديوتا هو. سندس ڪردار جو تنقيدي مطالعو ڪرڻ سان راڪشس، گانڌاروا، واسو، غير انساني نسلن ۽ تخليق جي هيٺين شڪلين ڏانهن سندس تعصب ۽ غير منصفانه تعصب ظاهر ٿيندو. برهما امر نه آهي. هو وشنو جي نانء مان نڪرندو هو ۽ انسان کي پيدا ڪرڻ جي ذميواري ڏني وئي هئي. ٻئي طرف شيو ڪجهه مختلف ۽ برهما کان ٻاهر آهي. جيئن ته ڪائنات جي هر وقت موجود افرادي قوت، شيو بنا ڪنهن تعصب ۽ تعصب جي تخليق جي سڀني شڪلن کي پسند ڪيو. شيو مندرن ۾ قرباني جي اجازت ناهي. ايستائين جو ناريل ڀڃڻ (جيڪو انساني قرباني جي علامت آهي) حرام آهي، جيتوڻيڪ قرباني ويدڪ/برهمڻڪ ڪلچر جو هڪ لازمي عنصر آهي.

شيوا جون نعمتون رکشاس جنت (Swarga) تي سڀني وڏين خرابين ۽ حملي جو بنيادي سبب هئا. برهما جا چار سُر سندس سوچ جي چئن ماپن جا نمائندا هئا. انهن مان هڪ شيو جي نظر هيٺ ڏٺو، ۽ خالص ۽ ديوڪولا (آريائي اسٽاڪ آسانيء سان!) بالادستي هئي. برهما کي شيو جي خلاف ڪجهه نفرت هئي، ڇاڪاڻ ته هن برهما جي حياتياتي پٽن مان هڪ دڪشا (جيڪو پڻ شيو جو سسر هو!!) کي قتل ڪيو هو.
اڃا به پنهنجي شنڪر (ٿڌي) روپ ۾، شيو برهما کي مختلف موقعن تي وڌيڪ مهربان ۽ شامل ٿيڻ جي درخواست ڪئي هئي، پر اهو سڀ ڪجهه بيڪار هو. آخرڪار پنهنجي ڪاوڙ ۾ اچي ويو، شيو ڀيروا جي خوفناڪ روپ کي فرض ڪيو ۽ برهما جي چوٿين سر کي ڪٽي ڇڏيو، جيڪو هن جي انا پرست طرف جي نمائندگي ڪري ٿو.

شيوا هندويت جي برابري ۽ سڀني ۾ شامل روح جو نمائندو آهي. هو رام جي خلاف راڻ جي حمايت ڪرڻ جي ڪناري تي هو، جيڪڏهن راڻ جي زبردست انا لاء نه. جيتوڻيڪ هن جي متاثرين جي فهرست ۾ شامل آهي جيڪو هندستاني تصوف جو ڪير آهي (هن پنهنجي پٽ گنيش کي به نه ڇڏيو!)، شيو کي خوش ٿيڻ جو آسان ترين ديوتا سمجهيو ويندو آهي.

ڪجھ وڌيڪ معلومات

شيوا جون نشانيون

1. ٽرشول : علم، خواهش ۽ عمل

2. گنگا : حڪمت ۽ روحاني تعليمات جو وهڪرو

3. چنڊ : شيو آهي ترڪال-درشي، وقت جو مالڪ

4. ڊرم : ويد جا لفظ

5. ٽيون اکيون : برائي کي تباهه ڪرڻ وارو، جڏهن اهو کوليندو آهي اهو هر شيء کي تباهه ڪري ٿو جيڪو خواب ۾ اچي ٿو

6. سانپ : انا جيئن زيور

7. رودراڪ : تخليق

جسم تي ڀسم ۽ رودراڪ ڪڏهن به گلن وانگر نه مرندا آهن ۽ نه ئي ڪا پريشاني (بو)

8. ٽائيگر جي جلد : خوف ناهي

9. باھ : تباهي

ڪريڊٽ: پوسٽ ڪريڊٽ آشوتوش پانڊي
تصوير جي ڪريڊٽ اصل پوسٽ ڏانهن.