ارجن پاران ڪرشن کان پڇيو ويو سوال ڀگواد گيتا جي هن باب ۾ غير ذاتي ۽ ذاتي تصورن جي وچ ۾ فرق کي واضح ڪندو.
ارجن uvaca
evam satata-yukta ye
bhaktas tvam paryupasate
ye capy Aksaram avyaktam
tesam ke yoga-vittamah
ارجن پڇيو: جنهن کي وڌيڪ پورو سمجهيو وڃي: اهي جيڪي توهان جي عبادت ۾ مناسب طور تي مصروف آهن، يا اهي جيڪي غير ظاهري برهمڻ جي پوڄا ڪن ٿا؟
مقصد:
ڪرشنا هاڻي ذاتي، غير ذاتي ۽ آفاقي جي باري ۾ وضاحت ڪئي آهي ۽ سڀني قسمن جي عقيدتمندن کي بيان ڪيو آهي. يوگيس. عام طور تي، ماورائيت پسندن کي ٻن طبقن ۾ ورهائي سگهجي ٿو. هڪ آهي انفراديت پرست، ۽ ٻيو آهي شخصيت پرست. شخصيت پرست عقيدتمند پاڻ کي پوري توانائيءَ سان رب جي خدمت ۾ لڳائي ٿو.
انفراديت پرست پنهنجو پاڻ کي سڌو سنئون ڪرشن جي خدمت ۾ نه پر غير ظاهري برهمڻ جي مراقبت ۾ مشغول آهي.
اسان هن باب ۾ ڳوليون ٿا ته مختلف عملن مان مڪمل سچ جي احساس لاءِ، ڀڪتي يوگا، عبادت جي خدمت، اعليٰ آهي. جيڪڏهن ڪنهن کي هر طرح جي خواهش آهي ته خدا جي اعلي شخصيت جي صحبت حاصل ڪري، پوء هن کي عبادت ڪرڻ گهرجي.
جيڪي سڌيءَ طرح عقيدتمنديءَ سان رب جي عبادت ڪن ٿا، تن کي پرسنلسٽ چئبو آهي. جيڪي پاڻ کي بيشمار برهمڻ جي مراقبي ۾ مشغول رکن ٿا، تن کي بيشمار چئبو آهي. ارجن هتي سوال ڪري رهيو آهي ته ڪهڙي پوزيشن بهتر آهي. مطلق سچ کي محسوس ڪرڻ جا مختلف طريقا آهن، پر ڪرشن هن باب ۾ اشارو ڪري ٿو ڀڪتي يوگا، يا سندس لاءِ عقيدتمند خدمت، سڀني کان اعليٰ آهي.
اهو سڀ کان سڌو آهي، ۽ اهو خدا سان تعلق جو آسان ترين ذريعو آهي.
ٻئي باب ۾، رب وضاحت ڪري ٿو ته هڪ جاندار مادي جسم نه آهي پر هڪ روحاني چمڪ آهي، مطلق سچ جو هڪ حصو. ستين باب ۾، هو جيئري وجود جي باري ۾ ڳالهائيندو آهي جيئن ته سڀ کان وڏو حصو ۽ پارسل آهي ۽ سفارش ڪري ٿو ته هو پنهنجي ڌيان کي مڪمل طور تي سڄي ڏانهن منتقل ڪري.
اٺين باب ۾، اهو بيان ڪيو ويو آهي ته جيڪو به موت جي وقت ڪرشن جي باري ۾ سوچيندو آهي، اهو هڪ ڀيرو روحاني آسمان ڏانهن منتقل ڪيو ويندو آهي، ڪرشن جي رهائش. ۽ ڇهين باب جي آخر ۾ رب فرمائي ٿو ته سڀني کان ٻاهر يوگي، جيڪو پنهنجي اندر ۾ ڪرشن کي سوچي ٿو، اهو سڀ کان وڌيڪ مڪمل سمجهيو ويندو آهي. تنهنڪري سڄي گيتا ڪرشنا جي ذاتي عقيدت کي روحاني احساس جي اعليٰ شڪل طور سفارش ڪئي وئي آهي.
تنهن هوندي به ڪي اهڙا آهن جيڪي اڃا تائين ڪرشنا جي انفراديت ڏانهن متوجه آهن برهم جيوتي توانائي، جيڪا مطلق سچائي جو تمام وسيع پہلو آهي ۽ جيڪو غير واضح ۽ حواسن جي پهچ کان ٻاهر آهي. ارجن اهو ڄاڻڻ چاهي ٿو ته انهن ٻن قسمن مان ڪهڙو علم ۾ وڌيڪ مڪمل آهي. ٻين لفظن ۾، هو پنهنجي موقف کي واضح ڪري رهيو آهي ڇاڪاڻ ته هو ڪرشن جي ذاتي روپ سان ڳنڍيل آهي.
هو غير ذاتي برهمڻ سان جڙيل نه آهي. هو ڄاڻڻ چاهي ٿو ته ڇا سندس پوزيشن محفوظ آهي. غير ذاتي مظهر، يا ته هن مادي دنيا ۾ يا رب جي روحاني دنيا ۾، مراقبي لاءِ هڪ مسئلو آهي. حقيقت ۾، ڪو به مڪمل سچائي جي غير ذاتي خصوصيت جو مڪمل طور تي تصور نٿو ڪري سگهي. ان ڪري ارجن چوڻ چاهي ٿو ته ”اهڙي وقت ضايع ڪرڻ جو ڪهڙو فائدو؟
ارجن يارهين باب ۾ تجربو ڪيو ته ڪرشن جي ذاتي شڪل سان جڙيل هجڻ بهترين آهي ڇاڪاڻ ته هو اهڙيءَ طرح ٻين سڀني شڪلن کي هڪ ئي وقت سمجهي سگهي ٿو ۽ ڪرشن لاءِ هن جي محبت ۾ ڪا به رڪاوٽ نه هئي.
ارجن پاران ڪرشن کان پڇيو ويو اهو اهم سوال، مطلق سچائي جي انفرادي ۽ ذاتي تصورن جي وچ ۾ فرق کي واضح ڪندو.
