sri-bhagavan uvaca
ابيام ستوا- سموڌير
jnana-yoga-vyavasthitih
دنم دماس سي ياجناس سي
svadhyayas tapa arjavam
Ahinsa Satyam Akrodhas
tyagah santir apaisunam
daya bhutesv aloluptvam
مرداوم هرير ايڪپالم
tejah ksama dhrtih saucam
ادروهو ناتي- مانيتا
bhavanti sampadam daivim
abhijatasya bharata
برڪت وارو رب فرمايو: بي خوفي، پنهنجي وجود جي صفائي، روحاني علم جي پوک، خيرات، نفس تي ضابطو، قرباني جي ڪارڪردگي، ويد جو مطالعو، سادگي ۽ سادگي؛ عدم تشدد، سچائي، ڪاوڙ کان آزادي؛ ترڪ، سڪون، عيب ڳولڻ کان نفرت، رحم ۽ لالچ کان آزادي؛ نرمي، نرمي ۽ مستحڪم عزم؛ طاقت، بخشش، استقامت، صفائي، حسد کان آزادي ۽ عزت جو جذبو- اهي ماورائي خوبيون، اي ڀارت جا پٽ، خدائي فطرت سان نوازيل ديندار انسانن سان تعلق رکن ٿا.
مقصد
پندرهين باب جي شروعات ۾، هن مادي دنيا جي ٻوٽي جي وڻ جي وضاحت ڪئي وئي آهي. ان مان نڪرندڙ اضافي پاڙون جاندارن جي سرگرمين جي مقابلي ۾، ڪي سٺا، ڪي ناجائز. نائين باب ۾، پڻ، جي ديوس يا خدائي، ۽ آسورا، بي دين، يا شيطان، وضاحت ڪئي وئي. هاڻي، ويدڪ رسمن جي مطابق، نيڪي جي موڊ ۾ سرگرمين کي آزاديء جي رستي تي ترقي لاء سٺو سمجهيو ويندو آهي، ۽ اهڙيون سرگرميون سڏيو ويندو آهي. ديوا پراڪرتي، فطرت کان لاتعداد.
جيڪي ماورائي فطرت ۾ واقع آهن، اهي آزاديءَ جي راهه تي ترقي ڪن ٿا. جيڪي ماڻهو جذبن ۽ جاهليءَ جي طرز تي عمل ڪري رهيا آهن، انهن لاءِ آزاديءَ جو ڪو به امڪان ڪونهي. يا ته انهن کي هن مادي دنيا ۾ انسانن جي حيثيت ۾ رهڻو پوندو، يا اهي جانورن جي نسلن ۾ يا ان کان به گهٽ زندگي جي شڪلن ۾ اچي ويندا. هن سورهين باب ۾ رب ٻنهي ماورائي فطرت ۽ ان جي حاضري جي خاصيتن جي وضاحت ڪري ٿو، انهي سان گڏ شيطاني فطرت ۽ ان جي خاصيتن کي. هو انهن خوبين جي فائدن ۽ نقصانن کي به بيان ڪري ٿو.
لفظ ابجاتاس ماورائي صفتن يا خدائي رجحانن مان پيدا ٿيل هڪ جي حوالي سان تمام اهم آهي. هڪ خدائي ماحول ۾ ٻار پيدا ڪرڻ ويدڪ صحيفن ۾ ڄاڻايل آهي گُربڌڻ- سماسڪار. جيڪڏهن والدين چاهين ٿا ته ٻار خدائي صفتن ۾ هجي ته انهن کي انسان جي ڏهن اصولن تي عمل ڪرڻ گهرجي. ۾ ڀگواد گيتا اسان اڳي به اڀياس ڪري چڪا آهيون ته سٺو ٻار پيدا ڪرڻ لاءِ جنسي زندگي خود ڪرشنا آهي. جنسي زندگي جي مذمت نه ڪئي وئي آهي بشرطيڪ عمل ڪرشن شعور ۾ استعمال ڪيو وڃي.
جيڪي ڪرشن جي شعور ۾ آهن انهن کي گهٽ ۾ گهٽ ٻلي ۽ ڪتن وانگر ٻار پيدا نه ڪرڻ گهرجي پر انهن کي پيدا ڪرڻ گهرجي ته جيئن اهي ڄمڻ کان پوء ڪرشن باشعور ٿي سگهن. اهو فائدو هجڻ گهرجي ٻارن جي پيءُ يا ماءُ جي پيدا ٿيندڙ ڪرشن شعور ۾ جذب ٿيل.
سماجي اداري جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو varnasrama-ڌرم-اهو ادارو جيڪو سماج کي چئن ڀاڱن يا ذاتين ۾ ورهائي، ان جو مقصد انساني سماج کي پيدائش جي لحاظ کان ورهائڻ نه آهي. اهڙيون تقسيم تعليمي قابليت جي لحاظ کان آهن. اهي سماج کي امن ۽ خوشحالي جي حالت ۾ رکڻ لاءِ آهن.
هتي جيڪي خوبيون بيان ڪيون ويون آهن انهن کي ماورائي خوبين جي طور تي بيان ڪيو ويو آهي جنهن جو مقصد انسان کي روحاني سمجهه ۾ ترقي ڪرڻ آهي ته جيئن هو مادي دنيا کان آزاد ٿي سگهي. ۾ ورناسرما ادارو سنياسي، يا زندگيءَ جي تصرف ۾ آيل شخص کي سڀني سماجي حالتن ۽ حڪمن جو سربراهه يا روحاني آقا سمجهيو وڃي ٿو. اي برهمڻ سماج جي ٽن ٻين طبقن جو روحاني آقا سمجهيو ويندو آهي، يعني ڪستري، جي ويسيا ۽ سدراس پر هڪ سنياسي، جيڪو اداري جي چوٽي تي آهي، ان کي روحاني استاد سمجهيو ويندو آهي برهمڻ پڻ. لاءِ سنياسيپهرين قابليت بي خوف هجڻ گهرجي. ڇاڪاڻ ته الف سنياسي ڪنهن به حمايت يا ضمانت جي بغير اڪيلو رهڻو آهي، هن کي صرف خدا جي اعلي شخصيت جي رحمت تي ڀروسو ڪرڻو آهي.
جيڪڏهن هو سوچي ٿو، "منهنجا ڪنيڪشن ڇڏڻ کان پوء، ڪير منهنجي حفاظت ڪندو؟" هن کي زندگي جي رد ٿيل حڪم کي قبول نه ڪرڻ گهرجي. هڪ کي مڪمل طور تي يقين رکڻ گهرجي ته ڪرشن يا خدا جي اعليٰ شخصيت پرماتما جي طور تي هن جي مقامي شڪل ۾ هميشه اندر آهي، ته هو هر شيء کي ڏسي رهيو آهي ۽ هو هميشه ڄاڻي ٿو ته ڪنهن کي ڇا ڪرڻ جو ارادو آهي.
