ஸ்ரீ ரங்கநாதர் மீது ஸ்தோத்திரம் - श्री रंगनाथस्वामी

அறிமுகம்

நிறுவனர் என்பதன் அர்த்தம் என்ன? ஒரு நிறுவனர் என்று நாம் கூறும்போது, ​​யாரோ ஒரு புதிய நம்பிக்கையை கொண்டுவந்தார்கள் அல்லது இதற்கு முன்னர் இல்லாத மத நம்பிக்கைகள், கொள்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகளின் தொகுப்பை வகுத்தார்கள் என்று சொல்ல வேண்டும். நித்தியமாகக் கருதப்படும் இந்து மதம் போன்ற நம்பிக்கையுடன் அது நடக்க முடியாது. வேதங்களின்படி, இந்து மதம் என்பது மனிதர்களின் மட்டுமல்ல. தெய்வங்களும் பேய்களும் கூட அதைப் பின்பற்றுகின்றன. பிரபஞ்சத்தின் இறைவனான ஈஸ்வர் (ஈஸ்வரா) அதன் மூலமாகும். அவரும் அதைப் பயிற்சி செய்கிறார். எனவே, இந்து மதம் கடவுளின் தர்மம், மனிதர்களின் நலனுக்காக புனித கங்கை நதியைப் போலவே பூமிக்குக் கொண்டு வரப்படுகிறது.

அப்போது இந்து மதத்தின் நிறுவனர் யார் (சனாதன தர்மம்))?

 இந்து மதம் ஒரு நபர் அல்லது தீர்க்கதரிசி அவர்களால் நிறுவப்பட்டதல்ல. அதன் ஆதாரம் கடவுள் (பிரம்மம்) தானே. எனவே, இது ஒரு நித்திய மதமாக (சனாதன தர்மம்) கருதப்படுகிறது. அதன் முதல் ஆசிரியர்கள் பிரம்மா, விஷ்ணு மற்றும் சிவன். பிரம்மா, படைப்பாளரான கடவுள் வேதங்களின் ரகசிய அறிவை கடவுளுக்கும், மனிதர்களுக்கும், பேய்களுக்கும் படைப்பின் தொடக்கத்தில் வெளிப்படுத்தினார். அவர் அவர்களுக்கு சுயத்தின் இரகசிய அறிவையும் வழங்கினார், ஆனால் அவர்களின் சொந்த வரம்புகள் காரணமாக, அவர்கள் அதை தங்கள் சொந்த வழிகளில் புரிந்து கொண்டனர்.

விஷ்ணு தான் பாதுகாவலர். உலகங்களின் ஒழுங்கையும் ஒழுங்கையும் உறுதிப்படுத்த எண்ணற்ற வெளிப்பாடுகள், தொடர்புடைய கடவுள்கள், அம்சங்கள், புனிதர்கள் மற்றும் பார்வையாளர்கள் மூலம் இந்து மதத்தின் அறிவை அவர் பாதுகாக்கிறார். அவற்றின் மூலம், அவர் பல்வேறு யோகங்களின் இழந்த அறிவை மீட்டெடுக்கிறார் அல்லது புதிய சீர்திருத்தங்களை அறிமுகப்படுத்துகிறார். மேலும், இந்து தர்மம் ஒரு கட்டத்திற்கு அப்பால் வீழ்ச்சியடையும் போதெல்லாம், அதை மீட்டெடுக்கவும், மறந்துபோன அல்லது இழந்த போதனைகளை புதுப்பிக்கவும் அவர் பூமியில் அவதாரம் எடுக்கிறார். மனிதர்கள் தங்கள் கோளங்களுக்குள் வீட்டுக்காரர்களாக தங்கள் தனிப்பட்ட திறனில் பூமியில் செய்ய வேண்டிய கடமைகளை விஷ்ணு எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

இந்து தர்மத்தை நிலைநிறுத்துவதில் சிவனும் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறார். அழிப்பவராக, அவர் நமது புனிதமான அறிவுக்குள் ஊடுருவி வரும் அசுத்தங்களையும் குழப்பங்களையும் நீக்குகிறார். அவர் உலகளாவிய ஆசிரியராகவும், பல்வேறு கலை மற்றும் நடன வடிவங்களின் (லலிதகலஸ்), யோகாக்கள், தொழில்கள், அறிவியல், விவசாயம், விவசாயம், ரசவாதம், மந்திரம், சிகிச்சைமுறை, மருத்துவம், தந்திரம் மற்றும் பலவற்றின் மூலமாகவும் கருதப்படுகிறார்.

இவ்வாறு, வேதங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மர்மமான அஸ்வத்த மரத்தைப் போல, இந்து மதத்தின் வேர்கள் சொர்க்கத்தில் உள்ளன, அதன் கிளைகள் பூமியில் பரவுகின்றன. அதன் முக்கிய அம்சம் தெய்வீக அறிவு, இது மனிதர்களை மட்டுமல்லாமல் மற்ற உலகங்களில் உள்ள மனிதர்களையும் நடத்துகிறது, கடவுள் அதன் படைப்பாளர், பாதுகாவலர், மறைத்து வைப்பவர், வெளிப்படுத்துபவர் மற்றும் தடைகளை நீக்குபவர் என செயல்படுகிறார். அதன் முக்கிய தத்துவம் (ஸ்ருதி) நித்தியமானது, அதே நேரத்தில் அது பகுதிகளை மாற்றுகிறது (ஸ்மிருதி) நேரம் மற்றும் சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ப மாறுகிறது, மேலும் உலகின் முன்னேற்றம். கடவுளின் படைப்பின் பன்முகத்தன்மையைக் கொண்டிருக்கும், இது அனைத்து சாத்தியக்கூறுகள், மாற்றங்கள் மற்றும் எதிர்கால கண்டுபிடிப்புகளுக்கு திறந்திருக்கும்.

மேலும் வாசிக்க: பிரஜாபதிகள் - பிரம்மாவின் 10 மகன்கள்

விநாயகர், பிரஜாபதி, இந்திரன், சக்தி, நாரதா, சரஸ்வதி மற்றும் லட்சுமி போன்ற பல தெய்வங்களும் பல வேதங்களின் படைப்புக்கு பெருமை சேர்த்துள்ளன. இது தவிர, எண்ணற்ற அறிஞர்கள், பார்வையாளர்கள், முனிவர்கள், தத்துவவாதிகள், குருக்கள், சந்நியாசி இயக்கங்கள் மற்றும் ஆசிரியர் மரபுகள் இந்து மதத்தை அவர்களின் போதனைகள், எழுத்துக்கள், வர்ணனைகள், சொற்பொழிவுகள் மற்றும் வெளிப்பாடுகள் மூலம் வளப்படுத்தின. இவ்வாறு, இந்து மதம் பல மூலங்களிலிருந்து பெறப்படுகிறது. அதன் பல நம்பிக்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகள் இந்தியாவில் தோன்றிய அல்லது அதனுடன் தொடர்பு கொண்ட பிற மதங்களுக்குள் நுழைந்தன.

இந்து மதம் நித்திய அறிவில் வேர்களைக் கொண்டிருப்பதால், அதன் நோக்கங்களும் நோக்கமும் அனைவரையும் படைத்தவர் என்ற கடவுளுடன் நெருக்கமாக இணைந்திருப்பதால், அது ஒரு நித்திய மதமாக (சனாதன தர்மம்) கருதப்படுகிறது. உலகின் இயல்பற்ற தன்மை காரணமாக இந்து மதம் பூமியின் முகத்திலிருந்து மறைந்து போகக்கூடும், ஆனால் அதன் அஸ்திவாரத்தை உருவாக்கும் புனித அறிவு என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும், மேலும் படைப்பின் ஒவ்வொரு சுழற்சியிலும் வெவ்வேறு பெயர்களில் வெளிப்படும். இந்து மதத்திற்கு ஸ்தாபகர் இல்லை, மிஷனரி குறிக்கோள்கள் இல்லை என்றும் கூறப்படுகிறது, ஏனென்றால் மக்கள் ஆன்மீக தயார்நிலை (கடந்த கர்மா) காரணமாக பிராவிடன்ஸ் (பிறப்பு) அல்லது தனிப்பட்ட முடிவின் மூலம் மக்கள் அதற்கு வர வேண்டும்.

வரலாற்று காரணங்களால் “சிந்து” என்ற மூல வார்த்தையிலிருந்து உருவான இந்து மதம் என்ற பெயர் பயன்பாட்டுக்கு வந்தது. ஒரு கருத்தியல் நிறுவனமாக இந்து மதம் பிரிட்டிஷ் காலம் வரை இல்லை. கி.பி 17 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்த வார்த்தை இலக்கியத்தில் தோன்றாது இடைக்காலத்தில், இந்திய துணைக் கண்டம் இந்துஸ்தான் அல்லது இந்துக்களின் நிலம் என்று அழைக்கப்பட்டது. அவர்கள் அனைவரும் ஒரே நம்பிக்கையைப் பின்பற்றவில்லை, ஆனால் ப Buddhism த்தம், சமண மதம், ஷைவம், வைணவம், பிராமணியம் மற்றும் பல சந்நியாசி மரபுகள், பிரிவுகள் மற்றும் துணை பிரிவுகளை உள்ளடக்கிய வேறுபட்டவை.

பூர்வீக மரபுகள் மற்றும் சனாதன தர்மத்தை கடைபிடித்த மக்கள் வெவ்வேறு பெயர்களால் சென்றனர், ஆனால் இந்துக்கள் அல்ல. பிரிட்டிஷ் காலங்களில், அனைத்து பூர்வீக நம்பிக்கைகளும் "இந்து மதம்" என்ற பொதுவான பெயரில் தொகுக்கப்பட்டன, அதை இஸ்லாம் மற்றும் கிறித்துவத்திலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்கும், நீதியை வழங்குவதற்கும் அல்லது உள்ளூர் மோதல்கள், சொத்து மற்றும் வரி விவகாரங்களை தீர்ப்பதற்கும்.

அதைத் தொடர்ந்து, சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, ப Buddhism த்தம், சமண மதம் மற்றும் சீக்கியம் ஆகியவை சட்டங்களை இயற்றுவதன் மூலம் அதிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டன. இவ்வாறு, இந்து மதம் என்ற சொல் வரலாற்றுத் தேவையிலிருந்து பிறந்து, சட்டத்தின் மூலம் இந்தியாவின் அரசியலமைப்புச் சட்டங்களில் நுழைந்தது.