quod Bhagavad-gita notissima ac frequentissima Vedic. In nostra venturi serie, te introducturus sumus ad essentiam Bhagavad Gita per propositum suum. Praecipuum motivum ac religiosum propositum post dicetur.
Bhagavad Gita ambiguitatem habet, et quod Arjuna et eius auriga Krsna in colloquio inter utrosque exercitus agunt, Arjuna cunctationem de fundamentali quaestione insinuat: an contra amicos et consanguineos ineat et interficiat? Mysterium habet, sicut Krsna Arjuna suam cosmicam formam demonstrat. Perplexam rationem habet vitae religiosae de viis et de viis cognitionis, operum, disciplinae et fidei ac earum relationum, problematum quae aliis religionibus adhaerentes aliis temporibus et locis vexaverunt.
Devotio, de qua agitur, est medium deliberatum satisfactionis religiosae, non mera effusio passionis poeticae. Deinde ad Bhagavata-Purana, Longum opus ex India Australi Gita textus frequentissimus in scriptis philosophicis de schola Gaudiya Vaisnava, schola Swami Bhaktivedanta repraesentatus est sicut novissima in longa successione doctorum. Dici potest hanc scholam apud Vaisnavismum conditam vel reviviscere, a Mahaprabhu Sri Krsna-Caitaniya (1486-1533) in Bengala et vigentem vim religiosam in orientali parte subcontinentis Indicae nunc esse.
Motus conscientiae Krsna est essentialis in societate humana, quia summam vitae perfectionem praebet. Quod quomodo ita sit, plene ex- plicatur Bhagavad-gita. Infeliciter, litigatores mundani circumveniebantur Bhagavad-gita suas daemonum propensiones promovere ac fallere ad rectam intelligentiam simplicium vitae principiorum. Quisque scire debet quomodo Deus vel Krsna magnus est, et quisque scire debet rerum vivarum positionem esse. Unusquisque scire debet, quod anima vivens sit in aeternum serviens et quod nisi quis serviat Krsna, alicui illusioni inservire debebit in variis generibus trium modorum materialium naturae, et sic perpetuo vagandum est intra cyclum nativitatis et mortis; etiam sic appellatus Mayavadi speculator liberavit hunc processum subire. Haec scientia magnam constituit scientiam, et unumquodque animal est audire pro se.
Homines generatim, praesertim hac aetate Kali, externa industria Krsna adamantur, et perperam putant ad profectum materialium commoditatum unumquemque beatum fore. Non sciunt naturam materialem vel externam validissimam esse, nam quisque arctis legibus materialis naturae vehementer tenetur. Vivens res est feliciter pars et pars Domini, et sic eius munus naturale est immediate Domino servire. Per phantasiae incantationem se laetari studet, dum delectationem personalem sensui suo ministrat in diversis formis, quae eum numquam beatum faciunt. Potius ut suos sensus materiales impleat, ipse sensus Domini satisfacit. Quod est summa perfectio vitae.
Hoc Dominus vult, et hoc postulat. Una est intelligere hoc punctum centrale Bhagavad-gita. Motus conscientiae nostrae Krsna totum mundum hoc umbilicum docet, et quia thema non polluimus Bhagavad-gita sicut est, quis gravissime interested in accipiendo beneficium studendo Bhagavad-gita necesse est auxilium accipere a Krsna conscientia motus ad intellectus practicus Bhagavad-gita sub directo moderamine Domini. Speramus igitur, populum plurimum in studendo consecuturum Bhagavad-gita sicut est ut hic praesentavimus, et si vel unus homo fuerit purus Domini devotus, successum nostrum attentatum consideremus.
Praecipuum propositum et introductio hic dicta ab A.C. Bhaktivedanta Swami data est
