အဆိုပါ Upanishads ရှေးခေတ် ဟိန္ဒူကျမ်းများသည် ဒဿနိကဗေဒနှင့် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ သွန်သင်ချက်များပါရှိသော ကျယ်ပြန့်သောအကြောင်းအရာများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဟိန္ဒူဘာသာ၏ အခြေခံကျသော ကျမ်းပိုဒ်အချို့ဖြစ်သည်ဟု ယူဆကြပြီး ဘာသာတရားအပေါ် သိသာထင်ရှားသော သြဇာလွှမ်းမိုးမှုရှိသည်။ ဤဘလော့ဂ်ပို့စ်တွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် Upanishads ကို အခြားရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ စာသားများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါမည်။

Upanishads ကို အခြားရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးကျမ်းများနှင့် နှိုင်းယှဉ်နိုင်သည့်နည်းတစ်နည်းမှာ ၎င်းတို့၏သမိုင်းကြောင်းအရဖြစ်သည်။ Upanishads များသည် ဘီစီ 8 ရာစု သို့မဟုတ် အစောပိုင်းက ရှေးခေတ် ဟိန္ဒူကျမ်းဂန်များ စုစည်းမှုဖြစ်သည့် Vedas ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ရှေးအကျဆုံး မြင့်မြတ်သော ကျမ်းများထဲတွင် ပါဝင်သည်ဟု ယူဆကြသည်။ ၎င်းတို့၏ သမိုင်းကြောင်းအရ ဆက်စပ်နေသော အခြားရှေးဟောင်း ဝိညာဉ်ရေးစာများ ဖြစ်သည့် Tao Te Ching နှင့် Confucius ၏ Analects များ အပါအဝင် ဘီစီ 6 ရာစုမှ ရှေးခေတ် တရုတ်စာများ ဖြစ်ကြသည် ။

Upanishads ကို Vedas ၏သရဖူရတနာအဖြစ်သတ်မှတ်ထားပြီးစုစည်းမှု၏အရေးကြီးဆုံးနှင့်သြဇာလွှမ်းမိုးသောကျမ်းစာများအဖြစ်ရှုမြင်ကြသည်။ ၎င်းတို့တွင် အတ္တ၏သဘောသဘာဝ၊ စကြာဝဠာ၏သဘောသဘာဝနှင့် ပရမတ်၏သဘောသဘာဝတို့အပေါ် သွန်သင်ချက်များပါရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ကိုယ်နှင့် ပရမတ္ထပရမတ်တို့ကြား ဆက်စပ်မှုကို စူးစမ်းလေ့လာကာ စကြဝဠာအတွင်းရှိ လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ အခန်းကဏ္ဍကို အသိဥာဏ်၏သဘောသဘာဝနှင့် ထိုးထွင်းသိမြင်မှုကို ပေးသည်။ Upanishads များကို ဆရာကြီး-ကျောင်းသား ဆက်ဆံရေး၏ အခြေအနေတွင် လေ့လာပြီး ဆွေးနွေးရန် ရည်ရွယ်ပြီး လက်တွေ့ဘဝနှင့် လူ့အခြေအနေတို့ကို ဉာဏ်ပညာနှင့် ထိုးထွင်းသိမြင်မှု၏ အရင်းအမြစ်တစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်ကြသည်။

Upanishads ကို အခြားရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးကျမ်းများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ရန် နောက်တစ်နည်းမှာ ၎င်းတို့၏အကြောင်းအရာနှင့် အကြောင်းအရာများဖြစ်သည်။ Upanishads များတွင် လူတို့သည် လက်တွေ့ဘဝ၏သဘောသဘာဝနှင့် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ၎င်းတို့၏နေရာတို့ကို နားလည်စေရန် ရည်ရွယ်သော အတွေးအခေါ်နှင့် ဝိညာဉ်ရေးရာ သွန်သင်ချက်များပါရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် အတ္တ၏သဘောသဘာဝ၊ စကြာဝဠာ၏သဘောသဘာဝနှင့် ပရမတ်အမှန်တရားတို့အပါအဝင် အကြောင်းအရာများစွာကို စူးစမ်းလေ့လာကြသည်။ အလားတူ အကြောင်းအရာများကို စူးစမ်းလေ့လာသည့် အခြားရှေးဟောင်းဝိဉာဉ်ကျမ်းစာများတွင် Bhagavad Gita နှင့် Tao Te Ching တို့ဖြစ်သည်။ ဟိ Bhagavad Gita အတ္တ၏သဘောသဘာဝနှင့် ပရမတ်အမှန်တရားဆိုင်ရာ သွန်သင်ချက်များပါရှိသော ဟိန္ဒူစာသားဖြစ်ပြီး Tao Te Ching သည် စကြဝဠာ၏သဘောသဘာဝနှင့် စကြဝဠာအတွင်းရှိ လူတစ်ဦးချင်း၏အခန်းကဏ္ဍတို့ကို သင်ကြားပို့ချပေးသည့် တရုတ်စာသားတစ်ခုဖြစ်သည်။

Upanishads ကို အခြားရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးကျမ်းများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ရန် တတိယနည်းလမ်းမှာ ၎င်းတို့၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုနှင့် ကျော်ကြားမှုအရဖြစ်သည်။ Upanishads များသည် ဟိန္ဒူအတွေးအမြင်အပေါ် သိသာထင်ရှားသော သြဇာလွှမ်းမိုးမှုရှိပြီး အခြားသော ဘာသာရေးနှင့် ဒဿနိက ဓလေ့ထုံးတမ်းများတွင်လည်း ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လေ့လာပြီး လေးစားကြည်ညိုခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့ကို ဉာဏ်ပညာနှင့် လူ့သဘောသဘာဝကို လက်တွေ့ကျကျ ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သော အရင်းအမြစ်တစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်ကြသည်။ အလားတူ သြဇာနှင့် လူကြိုက်များသည့် အဆင့်ရှိ အခြားရှေးဟောင်း ဝိညာဉ်ရေး စာပေများတွင် ဘဂ္ဂဝဒ်ဂီတာနှင့် တာတော်ချင်းတို့ ပါဝင်သည်။ ဤကျမ်းစာများကို ဘာသာရေးနှင့် ဒဿနိက ထုံးတမ်းစဉ်လာအမျိုးမျိုးတွင် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လေ့လာကြည်ညိုခဲ့ကြပြီး ဉာဏ်ပညာနှင့် ထိုးထွင်းသိမြင်မှု၏ရင်းမြစ်များအဖြစ် ရှုမြင်ကြသည်။

ယေဘုယျအားဖြင့်၊ Upanishads များသည် ၎င်းတို့၏သမိုင်းဆိုင်ရာ အကြောင်းအရာ၊ အကြောင်းအရာနှင့် ခေါင်းစဉ်များ၊ သြဇာနှင့် လူကြိုက်များမှုတို့ဖြင့် အခြားရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးကျမ်းများနှင့် နှိုင်းယှဉ်နိုင်သည့် အရေးကြီးပြီး ဩဇာကြီးမားသော ရှေးဟောင်းဝိညာဉ်ရေးစာများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းမှလူများ ဆက်လက်လေ့လာပြီး လေးစားကြည်ညိုသည့် ဝိညာဉ်ရေးရာနှင့် အတွေးအခေါ်ဆိုင်ရာ သွန်သင်ချက်များ၏ ကြွယ်ဝသောအရင်းအမြစ်ကို ပေးဆောင်သည်။