နိဒါန္း

Founder က ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။ တည်ထောင်သူလို့ ပြောတဲ့အခါ၊ တစ်စုံတစ်ယောက်ဟာ ယုံကြည်ချက်အသစ်တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာခဲ့တာ ဒါမှမဟုတ် အရင်ကမရှိခဲ့တဲ့ ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်၊ နိယာမနဲ့ အလေ့အကျင့်တွေကို ပုံဖော်ခဲ့တယ်လို့ဆိုလိုပါတယ်။ ထာဝရဟု ယူဆသော ဟိန္ဒူဘာသာကဲ့သို့သော ယုံကြည်ချက်ဖြင့် ယင်းသည် မဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ပေ။ ကျမ်းဂန်အရ၊ ဟိန္ဒူဘာသာ လူသားများသာမက ဘာသာတရားဖြစ်သည်။ နတ်ဘုရားများနှင့် နတ်ဆိုးများပင် ကျင့်သုံးကြသည်။ စကြဝဠာ၏သခင် Ishwar (Ishwara) သည် ၎င်း၏အရင်းအမြစ်ဖြစ်သည်။ သူလည်း ကျင့်တယ်။ ထို့ကြောင့်၊ ဟိန္ဒူဘာသာ လူသားတို့၏ ကောင်းကျိုးချမ်းသာအတွက် ဓမ္မဂင်္ဂါမြစ်ကဲ့သို့ မြေကြီးပေါ်သို့ ဆင်းသက်သော ဘုရားရှင်၏ တရားဓမ္မ ဖြစ်ပါသည်။

ထို့နောက် ဟိန္ဒူဘာသာကို တည်ထောင်သူကား မည်သူနည်း)?

 ဟိန္ဒူဘာသာကို လူတစ်ဦး သို့မဟုတ် ပရောဖက်တစ်ဦးမှ တည်ထောင်ထားခြင်းမဟုတ်ပါ။ ၎င်း၏ရင်းမြစ်မှာ ဘုရားသခင် (ဗြဟ္မာ) ကိုယ်တိုင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထာဝရသာသနာ (စနန္ဒာ) ဟု မှတ်ယူကြသည်။ ၎င်း၏ပထမဆုံးဆရာများမှာ ဗြဟ္မာ၊ ဗိဿနိုးနှင့် ရှီဝတို့ဖြစ်သည်။ ဖန်ဆင်းရှင် ဘုရားသခင်သည် ဗြဟ္မာသည် ဝေဒကျမ်းများ၏ လျှို့ဝှက်အသိပညာကို ဖန်ဆင်းခြင်းအစတွင် နတ်၊ လူနှင့် နတ်တို့အား ထုတ်ဖော်ပြသခဲ့သည်။ ၎င်းတို့အား အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏ လျှို့ဝှက်အသိဥာဏ်ကိုလည်း ပေးသနားတော်မူသော်လည်း ၎င်းတို့၏ ကန့်သတ်ချက်များကြောင့် ယင်းကို ၎င်းတို့၏ နည်းလမ်းများဖြင့် နားလည်ခဲ့ကြသည်။

ဗိဿနိုးသည် ထိန်းသိမ်းသူဖြစ်သည်။ ဟိန္ဒူဘာသာ၏ အသိပညာကို မရေမတွက်နိုင်သော သရုပ်များ၊ ဆက်စပ်ဘုရားများ၊ သွင်ပြင်များ၊ သူတော်စင်များနှင့် လောကီစည်းစိမ်များ မှန်ကန်မှု ရှိစေရန်အတွက် ဟိန္ဒူဘာသာ၏ အသိပညာကို ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ၎င်းတို့မှတဆင့်၊ သူသည် အမျိုးမျိုးသော ယောဂဆိုင်ရာ ဆုံးရှုံးသွားသော အသိပညာကို ပြန်လည်ပေးသည် သို့မဟုတ် ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုအသစ်များကို မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ထို့ပြင် ဟိန္ဒူတရားဓမ္မသည် အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ကျဆင်းသွားသည့်အခါတိုင်း ၎င်းကို ပြန်လည်ထူထောင်ရန်နှင့် မေ့လျော့သွားသော သို့မဟုတ် ပျောက်ဆုံးသွားသော သွန်သင်ချက်များကို ပြန်လည်ရှင်သန်ရန် မြေကြီးပေါ်တွင် လူ့ဇာတိခံယူခဲ့သည်။ ဗိဿနိုးသည် မြေကြီးပေါ်တွင် လူသားများ ထမ်းဆောင်ရမည့် တာဝန်များကို ၎င်းတို့၏ နယ်ပယ်အတွင်း အိမ်ရှင်အဖြစ် တစ်ဦးချင်း စွမ်းရည်ဖြင့် စံနမူနာပြသည်။

Shiva သည်လည်း ဟိန္ဒူဓမ္မကို စောင့်ရှောက်ရာတွင် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ပါသည်။ ဖျက်ဆီးသူအနေဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏မြင့်မြတ်သောအသိပညာသို့ စိမ့်ဝင်နေသော အညစ်အကြေးများနှင့် ရှုပ်ထွေးမှုများကို ဖယ်ရှားပေးသည်။ သူသည် စကြာဝဠာဆရာအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရပြီး အမျိုးမျိုးသော အနုပညာနှင့် အက (လိတကလ)၊ ယောဂ၊ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပညာ၊ သိပ္ပံ၊ စိုက်ပျိုးရေး၊ ဖိုထိုးခြင်း၊ မှော်ပညာ၊ ကုသခြင်း၊ ဆေးပညာ၊ တန်ထရာစသည်ဖြင့် အမျိုးမျိုးသော အနုပညာနှင့် အက၏ ရင်းမြစ်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဝေဒကျမ်းစာတွင် ဖော်ပြထားသည့် နက်နဲလှသော အာရှဝသသစ်ပင်ကဲ့သို့ပင် ဟိန္ဒူဘာသာ၏ အမြစ်များသည် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ရှိနေပြီး အကိုင်းအခက်များသည် မြေကြီးပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေသည်။ ၎င်း၏ အဓိကအချက်မှာ လူသားများသာမက အခြားကမ္ဘာရှိ သတ္တဝါများ၏ အမူအကျင့်များကိုပါ အုပ်စိုးသည့် မြင့်မြတ်သောအသိပညာဖြစ်ပြီး ၎င်းကို ဖန်ဆင်းရှင်၊ ထိန်းသိမ်းသူ၊ ဖုံးကွယ်သူ၊ ဖော်ထုတ်သူနှင့် အတားအဆီးများကို ဖယ်ရှားပေးသူအဖြစ် ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်ပေးသည်။ ၎င်း၏ ပင်မဒဿန ( shruti ) သည် ထာဝရဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် အစိတ်အပိုင်းများ (smriti) ကို အချိန်နှင့် အခြေအနေများအလိုက် ပြောင်းလဲနေပြီး ကမ္ဘာကြီး၏ တိုးတက်မှုသည် ဆက်လက်ပြောင်းလဲနေပါသည်။ ဘုရားသခင်၏ ဖန်ဆင်းခြင်း၏ ကွဲပြားမှုများ သူ့ဘာသာသူ ပါ၀င်ပြီး ဖြစ်နိုင်ခြေများ၊ ပြုပြင်မွမ်းမံမှုများနှင့် အနာဂတ် ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများအားလုံးကို ဖွင့်ထားဆဲဖြစ်သည်။

ဒါ့အပြင်ဖတ်ရန်: Prajapatis - ဗြဟ္မာ၏သား ၁၀ ပါး

Ganesha, Prajapati, Indra, Shakti, Narada, Saraswati နှင့် Lakshmi ကဲ့သို့သော အခြားသော နတ်ဘုရားများစွာကိုလည်း ကျမ်းများစွာ၏ ရေးသားချက်ဖြင့် ဂုဏ်ပြုထားသည်။ ထို့အပြင် မရေမတွက်နိုင်သော ပညာရှင်၊ ပရောဖတ်သူ၊ ပညာရှိများ၊ ဒဿနဆရာများ၊ ဂုရုများ၊ သာသနာတော် လှုပ်ရှားမှုများနှင့် ဆရာများ၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းများသည် ဟိန္ဒူဘာသာကို ၎င်းတို့၏ သွန်သင်ချက်များ၊ အရေးအသားများ၊ မှတ်ချက်များ၊ ဟောပြောချက်များနှင့် ထုတ်ဖော်မှုများအားဖြင့် ဟိန္ဒူဘာသာကို ကြွယ်ဝစေပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဟိန္ဒူဘာသာသည် အရင်းအမြစ်များစွာမှ ဆင်းသက်လာသည်။ ၎င်း၏ယုံကြည်ချက်နှင့် အလေ့အကျင့်များစွာသည် အိန္ဒိယမှအစပြုသော သို့မဟုတ် ၎င်းနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံသည့် အခြားဘာသာတရားများဆီသို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။

ဟိန္ဒူဘာသာသည် ထာဝရအသိပညာတွင် အမြစ်တွယ်နေပြီး ၎င်း၏ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် ရည်ရွယ်ချက်များသည် အရာအားလုံးကို ဖန်ဆင်းရှင်အဖြစ် ဘုရားသခင်နှင့် နီးကပ်စွာ လိုက်လျောညီထွေရှိသောကြောင့်၊ ၎င်းကို ထာဝရသာသနာ (သနဿတဓမ္မ) ဟု သတ်မှတ်သည်။ ဟိန္ဒူအယူဝါဒသည် ကမ္ဘာ၏မမြဲသောသဘာဝကြောင့် ကမ္ဘာမြေပြင်မှ ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သော်လည်း ၎င်း၏အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သော ဓမ္မအသိပညာသည် ထာဝစဉ်တည်ရှိနေပြီး အမျိုးမျိုးသောအမည်များဖြင့် ဖန်ဆင်းခြင်းသံသရာတွင် ဆက်လက်ထင်ရှားနေမည်ဖြစ်သည်။ ဟိန္ဒူဘာသာတွင် တည်ထောင်သူမရှိသလို သာသနာပြုပန်းတိုင်လည်းမရှိဟု ဆိုရခြင်းမှာ လူတို့သည် ပဋိသန္ဓေစိတ် (ပဋိသန္ဓေစိတ်) သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ ဝိညာဉ်စေတနာ (အတိတ်ကံ) ကြောင့် လာရောက်ရမည်ဟု ဆိုကြသည်။

ဟိန္ဒူဘာသာ၏ မူလစကားလုံးဖြစ်သော “ဆင်ဟူ” ဟူသော အမည်သည် သမိုင်းဆိုင်ရာ အကြောင်းပြချက်များကြောင့် အသုံးပြုလာခြင်းဖြစ်သည်။ ဟိန္ဒူအယူဝါဒသည် ဗြိတိသျှခေတ်မတိုင်မီအထိ အယူအဆတစ်ခုအဖြစ် မရှိခဲ့ပေ။ အေဒီ ၁၇ ရာစုအထိ စာပေတွင် စကားလုံးမပေါ်သေးဘဲ အလယ်ခေတ်ကာလတွင် အိန္ဒိယတိုက်ငယ်ကို ဟိန္ဒူစတန် သို့မဟုတ် ဟိန္ဒူနယ်မြေဟု လူသိများသည်။ ၎င်းတို့အားလုံးသည် တူညီသောယုံကြည်ခြင်းကို ကျင့်သုံးကြသည်မဟုတ်ဘဲ ဗုဒ္ဓဘာသာ၊ ဂျိန်းဘာသာ၊ Shaivism၊ Vaishnavism၊ Brahmanism နှင့် ascetic ထုံးတမ်းစဉ်လာများ၊ ဂိုဏ်းခွဲများနှင့် ဂိုဏ်းခွဲများစွာတို့ ပါဝင်သည်။

မူလဓလေ့ထုံးတမ်းများနှင့် သာသနဓမ္မကို ကျင့်သုံးကြသူများမှာ ဟိန္ဒူဘာသာဝင်များကဲ့သို့ အမည်အမျိုးမျိုးဖြင့် ကွဲပြားကြသည်။ ဗြိတိသျှခေတ်ကာလတွင်၊ အစ္စလာမ်နှင့် ခရစ်ယာန်ဘာသာကို ခွဲခြားသိမြင်စေရန်နှင့် ဒေသန္တရအငြင်းပွားမှုများ၊ ပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် အခွန်ကိစ္စများကို တရားမျှတမှုဖြင့် ဖြေရှင်းရန် သို့မဟုတ် ဒေသဆိုင်ရာ အငြင်းပွားမှုများ၊ ပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် အခွန်ကိစ္စများကို ဖြေရှင်းရန် ဗြိတိသျှခေတ်တွင်၊

လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက်တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာ၊ ဂျိန်းဘာသာနှင့် ဆစ်ခ်ဘာသာတို့ကို ဥပဒေများပြဋ္ဌာန်းခြင်းဖြင့် ခွဲထွက်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဟိန္ဒူဘာသာ ဟူသော စကားလုံးသည် သမိုင်းဝင် လိုအပ်ချက်များမှ ပေါက်ဖွားလာခဲ့ပြီး အိန္ဒိယ၏ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံ ဥပဒေများကို ဥပဒေများမှတဆင့် ထည့်သွင်းခဲ့သည်။