In dit vijfde hoofdstuk van de Bhagavad Gita zegt de Heer dat werken in devotionele dienst beter is dan droge mentale speculatie. Devotionele dienst is gemakkelijker dan laatstgenoemde omdat het, omdat het transcendentaal van aard is, iemand van reactie bevrijdt. In het tweede hoofdstuk werd de voorbereidende kennis van de ziel en haar verstrikking in het materiële lichaam uitgelegd. Hoe je uit deze materiële betrokkenheid kunt komen door buddhi-yoga of toegewijde dienst, werd daarin ook uitgelegd. In het derde hoofdstuk werd uitgelegd dat een persoon die zich op het platform van kennis bevindt, geen plichten meer hoeft te vervullen.

En in het vierde hoofdstuk zei de Heer tegen Arjuna dat alle vormen van opofferingswerk culmineren in kennis. Aan het einde van het vierde hoofdstuk adviseerde de Heer Arjuna echter om wakker te worden en te vechten, omdat hij zich in perfecte kennis bevond. Door tegelijkertijd het belang te benadrukken van zowel toewijding als passiviteit in kennis, heeft Krsna Arjuna in verwarring gebracht en zijn vastberadenheid in de war gebracht. Arjuna begrijpt dat afstand doen van kennis het stopzetten van alle soorten werk dat als zintuiglijke activiteiten wordt verricht, inhoudt.

Maar als iemand werk verricht in toegewijde dienst, hoe wordt het werk dan stopgezet? Met andere woorden, hij is van mening dat sannyasam, of afstand doen van kennis, geheel vrij zou moeten zijn van alle soorten activiteiten, omdat werk en afstand doen hem onverenigbaar lijken. Hij lijkt niet te hebben begrepen dat werken met volledige kennis niet-reactief is en daarom hetzelfde is als inactiviteit. Hij vraagt ​​zich daarom af of hij het werk helemaal moet staken, of met volledige kennis moet werken.

Surveillez les informations sur les USA en même temps.