Mahabharata

De Mahabharata (Sanskriet: ‘Grote epos van de Bharata-dynastie’) is een van de twee epische gedichten uit het oude India in het Sanskriet (de andere is de Ramayana). De Mahabharata is een belangrijke bron van kennis over de schepping van het hindoeïsme tussen 400 v.

De Mahabharata is een reeks mythologisch en didactisch materiaal opgebouwd rond een centrale heroïsche verdieping die vertelt over de strijd om de hegemonie tussen twee klassen neven, de Kaurava's (zonen van Dhritarashtra, afstammeling van Kuru) en de Pandava's (zonen van Dhritarashtra, afstammeling van Kuru) (zonen van Pandu). Het gedicht is bijna 100,000 coupletten lang – ongeveer zeven keer de lengte van de Ilias en de Odyssee samen – verdeeld in 18 parvans, of delen, plus een supplement genaamd Harivamsha (‘Genealogie van de God Hari’; dat wil zeggen, van Vishnu).