Dus hier is nog een verhaal over Karna en zijn DaanVeerta. Hij was een van de grootste Daanshur (degene die doneert) die ooit door mensen is gezien.
*Daan(Donatie)
Karna lag tijdens zijn laatste momenten op het slagveld naar adem te snakken. Krishna nam de vorm aan van een behoeftige brahmaan en benaderde hem omdat hij zijn vrijgevigheid wilde testen en dit aan Arjun wilde bewijzen. Krishna riep uit: “Karna! Karna!” Karna vroeg hem: "Wie bent u, meneer?" Krishna (als de arme brahmaan) antwoordde: “Ik hoor al heel lang over je reputatie als liefdadig persoon. Vandaag kwam ik je om een geschenk vragen. Je moet mij een donatie geven.” “Zeker, ik zal je geven wat je wilt”, antwoordde Karna. “Ik moet het huwelijk van mijn zoon voltrekken. Ik wil een kleine hoeveelheid goud”, zei Krishna. "Oh wat jammer! Ga alsjeblieft naar mijn vrouw, zij zal je zoveel goud geven als je nodig hebt”, zei Karna. De ‘Brahmaan’ barstte in lachen uit. Hij zei: 'Moet ik voor een beetje goud helemaal naar Hastinapura gaan? Als je zegt: je bent niet in een positie om mij te geven wat ik vraag, dan zal ik je verlaten.’ Karna verklaarde: “Zolang er adem in mij blijft, zal ik tegen niemand ‘nee’ zeggen.” Karna opende zijn mond, liet de gouden vullingen voor zijn tanden zien en zei: 'Ik zal je dit geven. Je kunt ze meenemen”.
Krishna nam een toon van weerzin aan en zei: 'Wat is jouw suggestie? Verwacht je dat ik je tanden breek en het goud ervan afpak? Hoe kan ik zo'n slechte daad doen? Ik ben een brahmaan.” Onmiddellijk pakte Karna een steen vlakbij, sloeg zijn tanden eruit en bood ze aan de "Brahmaan" aan.
Krishna in zijn gedaante als brahmaan wilde Karna verder testen. "Wat? Geef je mij tanden cadeau die druipen van het bloed? Ik kan dit niet accepteren. Ik ga weg”, zei hij. Karna smeekte: ‘Swami, wacht alstublieft even.’ Zelfs toen hij zich niet kon bewegen, haalde Karna zijn pijl tevoorschijn en richtte deze op de lucht. Onmiddellijk viel er regen uit de wolken. Karna maakte de tanden schoon met het regenwater en bood de tanden met beide handen aan.
Krishna onthulde toen zijn oorspronkelijke vorm. Karna vroeg: “Wie bent u, meneer”? Krishna zei: “Ik ben Krishna. Ik bewonder je geest van opoffering. Onder welke omstandigheid dan ook heb je nooit je geest van opoffering opgegeven. Vraag me wat je wil." Karna zag Krishna’s prachtige gedaante en zei met gevouwen handen: ‘Krishna! De visie van de Heer hebben voordat iemand heengaat, is het doel van het menselijk bestaan. Je kwam naar me toe en zegende me met je vorm. Dit is genoeg voor mij. Ik bied u mijn groeten aan.” Zo bleef Karna tot het einde DAANVEER.
