We willen voortbouwen op het oude woord ‘hindoe’ uit dit schrijven. De communistische historici van India en de westerse indologen zeggen dat het woord ‘Hindoe’ in de 8e eeuw door de Arabieren werd bedacht en dat de wortels ervan lagen in de Perzische traditie van het vervangen van ‘S’ door ‘H. Het woord ‘hindoe’ of zijn afgeleiden werden echter in veel inscripties gebruikt die meer dan duizend jaar ouder waren dan deze tijd. Bovendien ligt de wortel van het woord hoogstwaarschijnlijk in de Saurashtra-regio van Gujarat in India, en niet in Perzië. Dit bijzonder interessante verhaal is geschreven door de oom van de profeet Mohammed, Omar-bin-e-Hassham, die een gedicht had geschreven om Heer Shiva te prijzen.

Er zijn zoveel websites die zeggen dat Kaba een oude tempel van Shiva was. Ze denken nog steeds na over wat ze met deze argumenten moeten denken, maar het feit dat de oom van de profeet Mohammed een ode aan Heer Shiva schreef is absoluut ongelooflijk.

De anti-hindoeïstische historici zoals Romila Thapar en D.N. De oudheid en oorsprong van het woord ‘hindoe’ In de 8e eeuw dacht Jha dat de term ‘hindoe’ door de Arabieren gemeengoed was geworden. Ze verduidelijken echter niet de basis van hun conclusie en halen geen feiten aan om hun argument te ondersteunen. Zelfs islamitische Arabische schrijvers maken niet zo'n overdreven argument.

Een andere hypothese die door Europese auteurs wordt bepleit, is dat de term ‘Hindu’ een Perzische ‘Sindhu’-corruptie is die voortkomt uit de Perzische traditie om ‘S’ te vervangen door ‘H’. Zelfs hier wordt geen bewijs aangehaald. Het woord Perzië zelf bevat eigenlijk ‘S’, wat, als deze theorie juist was, ‘Perhia’ had moeten worden.

In het licht van epigrafisch en literair bewijsmateriaal dat beschikbaar is uit Perzische, Indiase, Griekse, Chinese en Arabische bronnen, bespreekt dit artikel de bovengenoemde twee theorieën. Het bewijs lijkt de hypothese te ondersteunen dat 'Hindu' al sinds de Vedische periode in gebruik is, net als 'Sindhu' en dat hoewel 'Hindu' een gewijzigde vorm van 'Sindhu' is, de wortel ervan ligt in de praktijk van het uitspreken van 'H' in plaats van 'S' in Saurashtran.

Epigrafisch bewijs van het woord Hindoe

De inscripties Hamadan, Persepolis en Naqsh-I-Rustam van de Perzische koning Darius vermelden een ‘Hidu’-bevolking zoals opgenomen in zijn rijk. De datum van deze inscripties ligt tussen 520 en 485 v.Chr. Deze realiteit geeft aan dat het woord ‘Hi(n)du’ ruim 500 jaar vóór Christus al aanwezig was.

Xerexes, de opvolger van Darius, noemt namen van landen onder zijn controle in zijn inscripties in Persepolis. ‘Hidu’ vereist een lijst. Xerexes regeerde van 485-465 v.Chr. Er staan ​​drie figuren hierboven op een tombe in Persepolis in een andere inscriptie toegeschreven aan Artaxerexes (404-395 v.Chr.), met de opschriften 'iyam Qataguviya' (dit is Satygidian), 'iyam Ga(n)dariya' (dit is Gandhara) en 'iyam Hi(n)duviya' (dit is Hi(n)du). In de inscripties van Asokan (3e eeuw voor Christus) worden vaak uitdrukkingen gebruikt als ‘Hida’ voor ‘India’ en ‘Hida loka’ voor ‘Indisch land’.

In de Ashokan-inscripties worden ‘Hida’ en haar afgeleide vormen meer dan 70 keer gebruikt. Voor India bepalen de Ashokan-inscripties de ouderdom van de naam ‘Hind’ tot ten minste de derde eeuw voor Christus. De koning heeft de titels shakanshah hind shakastan tuxaristan dabiran dabir, "koning van Shakastan, minister van ministers van Hind Shakastan en Tukharistan", in de Persepolis Pahlvi-inscripties van Shahpur II (310 n.Chr.).

Het epigrafische bewijsmateriaal uit de documenten van de Achaemeniden, Ashokan en Sassanian Pahlvi stelde een voorwaarde voor de hypothese dat het woord ‘hindoe’ in de 8e eeuw na Christus zijn oorsprong vond in Arabisch gebruik. De oude geschiedenis van de term ‘hindoe’ voert literair bewijsmateriaal terug tot minstens 1000 voor Christus. Ja, en misschien 5000 v.Chr.

Bewijs van Pahlvi Avesta

Hapta-Hindu wordt gebruikt voor het Sanskriet Sapta-Sindhu in de Avesta, en de Avesta wordt gedateerd tussen 5000 en 1000 v.Chr. Het betekent dat het woord ‘Hindu’ zo oud is als het woord ‘Sindhu.’ Sindhu is een concept dat in de Rigveda door de Vedik wordt gebruikt. En dus is ‘Hindoe’ zo oud als de Rigveda. Veda Vyas vertelt over het bezoek van Veda Vyas aan het hof van Gustashp in het 163e vers van Avestan Gatha 'Shatir' en Veda Vyas stelt zichzelf voor in aanwezigheid van Zorashtra en zegt 'man marde ben Hind jijad.' Hind.') Veda Vyas was een oudere tijdgenoot van Shri Krishna (3100 v.Chr.).

Grieks gebruik (Indoi)

Het Griekse woord ‘Indoi’ is een verzachte ‘Hindoe’-vorm waarbij de oorspronkelijke ‘H’ is geschrapt omdat er geen aspiraat in het Griekse alfabet voorkomt. Hekataeus (eind 6e eeuw voor Christus) en Herodotus (begin 5e eeuw voor Christus) gebruikten dit woord ‘Indoi’ in de Griekse literatuur, wat aangeeft dat de Grieken deze ‘Hindoe’ variant al in de 6e eeuw voor Christus gebruikten.

De Hebreeuwse Bijbel (Hodu)

Voor India maakt de Hebreeuwse bijbel gebruik van het woord ‘Hodu’, een ‘hindoeïstisch’ joods type. Vóór 300 voor Christus wordt de Hebreeuwse Bijbel (Oude Testament) beschouwd als Hebreeuws dat in Israël wordt gesproken. Tegenwoordig wordt Hodu ook voor India gebruikt.

Het Chinese getuigenis (Hien-tu)

De Chinezen gebruikten het woord 'Hien-tu' voor 'Hindoe' rond 100 v.Chr.11 Bij het uitleggen van de Sai-Wang-bewegingen (100 v.Chr.) merken de Chinese annalen op dat de Sai-Wang naar het zuiden ging en Ki-Pin binnenkwam via Hien-Pin. tu. Latere Chinese reizigers Fa-Hien (5e eeuw na Christus) en Huen-Tsang (7e eeuw na Christus) gebruiken een enigszins gewijzigd ‘Yintu’-woord, maar de’ Hindoe’-affiniteit blijft nog steeds behouden. Tot op de dag van vandaag wordt dit woord ‘Yintu’ nog steeds gebruikt.

Lees ook: https://www.hindufaqs.com/some-common-gods-that-appears-in-all-major-mythologies/

Pre-islamitische Arabische literatuur

Sair-ul-Okul is een bloemlezing van oude Arabische poëzie uit de Turkse bibliotheek Makhtab-e-Sultania in Istanbul. In deze bloemlezing is een gedicht van oom Omar-bin-e-Hassham van de profeet Mohammed opgenomen. Het gedicht is Mahadev (Shiva) ter ere van, en gebruikt ‘Hind’ voor India en ‘Hindu’ voor Indiërs. Hier worden enkele verzen geciteerd:

Wa Abaloha ajabu armeeman Mahadevo Manojail ilamuddin minhum wa Sayattaru Als men met toewijding Mahadev aanbidt, zal de ultieme verlossing worden bereikt.

Kamil Hinda en Yauman, Wa Yakulam is de vijand van Tawajjaru en sahabi Kay yam feema. (O Heer, schenk mij een verblijf van een dag in Hind, waar spirituele gelukzaligheid kan worden bereikt.)

Massayare akhalakan hasanan Kullahum, Summa gabul Hindu najumam aja. (Maar één pelgrimstocht is alles waard, en het gezelschap van grote hindoeheiligen.)

Een ander gedicht van Labi-bin-e Akhtab bin-e Turfa heeft dezelfde bloemlezing, die 2300 jaar vóór Mohammed dateert, dat wil zeggen 1700 voor Christus. ‘Hind’ voor India en ‘Hindu’ voor Indiërs worden ook in dit gedicht gebruikt. De vier Veda's, Sama, Yajur, Rig en Athar, worden ook in het gedicht genoemd. Dit gedicht wordt geciteerd in columns in Laxmi Narayan Mandir in New Delhi, beter bekend als Birla Mandir (tempel). Sommige verzen zijn als volgt:

Hinda e, wa aradakallha manyonaifail jikaratun, Aya muwarekal araj yushaiya noha minar. (O Hind's Goddelijke Land, gezegend zijt gij, gij zijt het uitverkoren land van goddelijke kennis.)

Wahalatjali Yatun ainana Sahabi akhatun jikra, Hindatun minal Wahajayahi yonajjalur rasu. (Die feestelijke kennis schittert met zo’n schittering in de viervoudige overvloed aan woorden van de hindoeheiligen.)

Yakuloonallaha ya ahlal araf alameen kullahum, Veda bukkun malam yonajjaylatun fattabe-u jikaratul. (God beveelt iedereen, volgt de richting van de Veda met goddelijk bewustzijn en toewijding.)

Wahowa alamus Sama wal Yajur minallahay Tanajeelan, Yobasshariyona jatun, Fa e noma ya akhigo mutibayan. (Sama en Yajur for Man zijn gevuld met wijsheid, broeders, en volgen het pad dat jullie naar verlossing leidt.)

De twee Rigs en Athar(va) leren ons ook broederschap, beschermen hun lust en verdrijven de duisternis. Wa is een nain huma Rig Athar nasahin ka Khuwatun, Wa asanat Ala-udan wabowa masha en ratun.

Disclaimer: De bovenstaande informatie is verzameld van verschillende sites en discussieforums. Er zijn geen solide bewijzen die een van de bovenstaande punten ondersteunen.