Welnu, er zijn veel theorieën, verhalen en invalshoeken voor het antwoord op deze vraag. Ik zal proberen hier alle mogelijke antwoorden te geven.

Ik zal referenties van de boeddhist gebruiken Bardo Thodol en de hindoe Garuda Purana om deze vraag te beantwoorden. De jeeva (geest) verlaat het lichaam op het moment van overlijden en blijft gedurende 11 dagen als een Pretha, waarna hij naar de verblijfplaats van Yama zou gaan voor zijn laatste oordeel. Een pretha is eigenlijk een geest. Net als mensen ervaren geesten allerlei soorten emoties, zoals woede, lust en honger, maar ze hebben geen fysiek lichaam of een container om die emoties te verzadigen of te laten ontsnappen. Er wordt gezegd dat de geest gedurende deze 11 dagen extreem gehecht zou zijn aan zijn vorige lichaam en familie. Vooral gedurende de eerste drie dagen verkeert de geest van de mens in een staat van verwarring en begrijpt hij zijn bestaan ​​buiten het lichaam, dat inert en levenloos ligt, niet. Door de fysieke gehechtheid aan het lichaam, zeggen ze, probeert het voortdurend terug in het lichaam te komen. Dit is de reden waarom hindoes erop staan ​​het dode lichaam binnen drie dagen te verbranden.

Vuur wordt in het hindoeïsme als heilig beschouwd. Het verbrandt alles totdat er niets meer overblijft. Aan de andere kant is begraven een heel langzaam proces waarbij de vijf elementen in het lichaam weer worden opgelost in de vijf elementen van de kosmos. Door het lichaam te cremeren worden de fysieke overblijfselen van de geest volledig van de aardbodem weggevaagd, zodat de geest na de elf dagen zijn reis kan voortzetten. Dit verkleint ook de mogelijkheid om voor langere tijd als geest op het fysieke vlak te blijven.

Garuda Purana vermeldt dat mensen die een vroegtijdige en onnatuurlijke dood ervaren (als gevolg van ongelukken, zelfmoorden, enz.) en lichamen die niet volgens de rituelen worden gecremeerd, lange tijd als geesten blijven. Dit komt omdat het fysieke lichaam wordt beschouwd als een container van geest en zolang het op aarde blijft, blijven de essentie en energie van het individuele leven nog steeds voorbij. Dit is ook de reden waarom in het hindoeïsme de lichamen van grote yogi's, heiligen en wijzen nooit worden verbrand, maar in plaats daarvan worden begraven en er bovenop een Shiva linga installeren of er een plaats van aanbidding van maken. Het lichaam van de wijze of heilige was een container van goddelijke geest en door het te begraven lieten we de goddelijke energie of essentie van het fysieke bestaan ​​van de yogi de mensen eromheen positief beïnvloeden.

Nog een verhaal van Wiki.Antwoorden

Hindoes geloven dat de ziel onverwoestbaar is; en die dood symboliseert het einde van het bestaan ​​van iemands fysieke wezen, maar het begin van een nieuwe reis voor de ziel. Deze ziel reïncarneert vervolgens in een andere levensvorm en doorloopt dezelfde cyclus van geboorte nemen, groeien en uiteindelijk de dood ontmoeten – om vervolgens de cyclus opnieuw te beginnen.
Crematie van het dode lichaam van een persoon wordt daarom verondersteld de overleden ziel te ontdoen van alle gehechtheden aan het lichaam waarin deze voorheen verbleef.
Ook zegt een traditioneel geloof onder hindoes dat het lichaam van een persoon uit vijf elementen bestaat: aarde, vuur, water, lucht en lucht. De crematieceremonies van hindoes zijn erop gericht het lichaam terug te brengen naar deze elementen. Het lichaam wordt geleidelijk teruggebracht naar de aarde, de lucht, de lucht en het vuur door het onder de hemel te verbranden; en de as wordt respectvol verzameld en in een rivier gegoten.
Er wordt gezegd dat buitensporige rouw om een ​​overledene verhindert dat de ziel volledig loskomt van haar dierbaren, en haar ervan weerhoudt haar nieuwe reis te ondernemen: die van het beginnen van een nieuw leven. Crematie (en daaropvolgende ceremonies tijdens de rouw) helpen om de meeste dingen te verwijderen die kunnen dienen als herinnering aan het bestaan ​​van de persoon, en helpen daardoor ook de familie om over het verlies heen te komen.

Dit zou een wetenschappelijke benadering van de vraag kunnen zijn:
Een mens sterft niet altijd door ouderdom; hij kan sterven als gevolg van ziekten. Als hij verbrand wordt, zullen de micro-organismen in zijn lichaam afsterven (geen enkele ziekteverwekker overleeft bij de temperatuur van vuur). Het verbranden van een lichaam nadat een persoon dood is, voorkomt dus dat het een bron van verspreiding van welke ziekte dan ook wordt.

Is het bovendien niet beter om een ​​lichaam te verbranden in plaats van het op natuurlijke wijze te laten rotten? Hindoes geloven ook niet in het begraven van het lichaam, omdat eerlijk gezegd elk graf ruimte in beslag neemt.

Niet iedereen in het hindoeïsme wordt gecremeerd. Zeer jonge kinderen worden niet gecremeerd, maar begraven omdat ze geen ego hebben. Ze begrijpen de gehechtheid aan het leven nog niet eens.

Credits:
1e verhaal: Vamsi Emani
2e verhaal: Wiki.Antwoorden