هندو اتساهه جا ست امر (چرنجيوي) هي آهن:
- اسواتاما
- بادشاهه مهابلي
- ويدا وياس
- حنمان
- وڀيشن
- ڪرپاچاريا
- پرشورام
پهرين ٻن امرن بابت ڄاڻڻ لاءِ پهريون حصو پڙهو يعني ’اسواتاما‘ ۽ ’مهابلي‘ هتي:
هندو ماٿرا جا ست امر (چرنجيوي) ڪير آهن؟ حصو 1
ٽئين ۽ پوئين امر جي باري ۾ ڄاڻڻ لاءِ ٻيو حصو پڙهو يعني ’ويد وياس‘ ۽ ’هنومان‘ هتي:
هندو ماٿرا جا ست امر (چرنجيوي) ڪير آهن؟ حصو 2
پنجين ۽ ڇهين امر بابت ڄاڻڻ لاءِ ٽيون حصو پڙهو، يعني ’وڀيشنا‘ ۽ ’ڪروپچاريا‘ هتي:
هندو ماٿرا جا ست امر (چرنجيوي) ڪير آهن؟ حصو 3
7) پرشورام:
پرشوراما وشنو جو ڇهون اوتار آهي، هو رينوڪا جو پٽ ۽ سپترشي جمادگني آهي. هو آخري دواپار يوگا ۾ رهندو هو، ۽ هندومت جي ستن امر يا چرنجيوي مان هڪ آهي. شيو کي خوش ڪرڻ لاءِ خوفناڪ تپسيا ڪرڻ کان پوءِ هن هڪ پارشو (ڪهڙو) حاصل ڪيو، جنهن بدلي ۾ هن کي مارشل آرٽ سيکاريو.
پرشورام سڀ کان وڌيڪ مشهور آهي ڪشترين جي دنيا کي XNUMX ڀيرا ختم ڪرڻ لاءِ جڏهن طاقتور بادشاهه ڪرتاويريا پنهنجي پيءُ کي قتل ڪيو هو. هن مهاڀارت ۽ رامائن ۾ اهم ڪردار ادا ڪيا، ڀشما، ڪرنا ۽ درون جي مرشد طور ڪم ڪيو. پرشورام پڻ اڳتي وڌندڙ سمنڊن سان وڙهندا هئا ته ڪنڪن، مالابار ۽ ڪيرالا جي زمينن کي بچائڻ لاء.
چيو وڃي ٿو ته پرشورام وشنو جي آخري ۽ آخري اوتار لاءِ استاد طور ڪم ڪندو جيڪو ڪالڪي جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو ۽ آسماني هٿيارن ۽ علم حاصل ڪرڻ ۾ هن کي تپسيا ڪرڻ ۾ مدد ڏيندو جيڪو موجوده يوگ جي آخر ۾ انسانيت کي بچائڻ ۾ مددگار ثابت ٿيندو. ڪلي يوگا.
انهن ستن کان سواء، مارڪنڊي، هڪ عظيم رشي جنهن کي شيو طرفان برڪت ڏني وئي هئي، ۽ جمباون، رامائن جي هڪ مضبوط ۽ مشهور ڪردار پڻ چرنجيون سمجهيا وڃن ٿا.
مارڪنڊي:
مارڪنڊي هندو روايت مان هڪ قديم رشي (بابا) آهي، جيڪو ڀريگو رشي جي قبيلي ۾ پيدا ٿيو. هن کي شيو ۽ وشنو ٻنهي جي عقيدت جي طور تي مشهور ڪيو ويو آهي ۽ پراڻن جي ڪيترن ئي ڪهاڻين ۾ ذڪر ڪيو ويو آهي. مارڪنڊيا پرانا خاص طور تي، مارڪنڊيا ۽ جيميني نالي هڪ بابا جي وچ ۾ هڪ گفتگو تي مشتمل آهي، ۽ ڀگتا پراڻ ۾ ڪيترائي باب سندس گفتگو ۽ دعا لاء وقف آهن. هن جو ذڪر مهاڀارت ۾ به ملي ٿو. مارڪنڊيا کي سڀني مکيه وهڪرو هندو روايتن ۾ پوڄيو ويندو آهي.
مرڪنڊو رشي ۽ سندس زال مرودمتي شيو جي پوڄا ڪئي ۽ کانئس هڪ پٽ ڄمڻ جي نعمت طلب ڪئي. نتيجي طور، هن کي يا ته هڪ تحفيل پٽ جو انتخاب ڏنو ويو، پر زمين تي مختصر زندگي يا گهٽ عقل وارو ٻار، پر ڊگهي زندگي سان. مرڪنڊو رشي اڳوڻي کي چونڊيو، ۽ مارڪنڊيا سان برڪت ڪئي، هڪ مثالي پٽ، 16 سالن جي عمر ۾ مرڻ جو مقدر ٿيو.
مارڪنڊيا وڏو ٿي شيو جو هڪ وڏو عقيدتمند بڻجي ويو ۽ پنهنجي موت جي ڏينهن تي هن شيو جي پوڄا جاري رکي پنهنجي غير معمولي روپ ۾ شيو لنگم. ياما جا قاصد، موت جو ديوتا، سندس وڏي عقيدت ۽ شيو جي مسلسل پوڄا سبب سندس جان کسي نه سگهيا. ان کان پوءِ يما ماڻهوءَ ۾ اچي مارڪنڊي جي جان کسي، ۽ نوجوان بابا جي ڳچيءَ ۾ پنهنجو ڦڙو ڦاڙي ڇڏيو. حادثو يا قسمت سان اهو نانگ غلطيءَ سان شيولنگم جي چوڌاري اچي ويو، ۽ ان مان، شيو پنهنجي تمام غضب ۾ اُڀري آيو، جيڪو هن جي جارحيت جي ڪري ياما تي حملو ڪيو. جنگ ۾ يما کي شڪست ڏيڻ کان پوءِ، شيو وري کيس جيئرو ڪيو، ان شرط تي ته عقيدتمند نوجوان سدائين زندهه رهندو. ان عمل لاءِ، شيو ان کان پوءِ ڪالانٽڪ ("موت جو خاتمو") جي نالي سان مشهور ٿيو.
اهڙيءَ طرح مها موتنجيا اسٽوترا پڻ مارڪنڊيا سان منسوب آهي، ۽ موت کي فتح ڪرڻ واري شيو جي هن ڏند ڪٿا کي ڌاتو ۾ لکيل آهي ۽ تاملناڊو، هندستان ۾ ٿروڪاداور ۾ پوڄا ڪئي وئي آهي.
جمبوان:
جمونتا، جمبوانٿ، جمباوت، يا جمبوون جي نالي سان پڻ سڃاتو وڃي ٿو، انسانن جو پهريون روپ آهي جيڪو برهما ديوتا جي ٺاهيل آهي، هن جي جسم تي تمام گهڻا وار آهن، شايد اهو هڪ ريو نه آهي، بعد ۾ ظاهر ٿيو ته هو هندستان جي مهاڀاري روايت ۾ ايندڙ زندگي ۾ هڪ رڇ آهي ( جيتوڻيڪ هن کي ٻين صحيفن ۾ هڪ بندر جي طور تي پڻ بيان ڪيو ويو آهي)، سڀني لاء امر آهي پر سندس پيء وشنو. ڪيترائي ڀيرا هن جو ذڪر ڪيپيشريشٿ (بندرن ۾ سڀ کان اڳڀرو) ۽ ٻيون نشانيون عام طور تي وانارن کي ڏنل آهن. هن کي رڪشاراج (رڪشس جو بادشاهه) طور سڃاتو وڃي ٿو. رڪشا کي ونر وانگر بيان ڪيو ويو آهي پر رامائن جي پوئين نسخن ۾ رڪشس کي ڀاڙين طور بيان ڪيو ويو آهي. هن کي برهما پاران پيدا ڪيو ويو هو، راڻ جي خلاف جدوجهد ۾ رام جي مدد ڪرڻ لاء. جمباون سمنڊ جي ڇنڊڇاڻ تي موجود هو، ۽ سمجهيو وڃي ٿو ته هن وامن کي ست دفعا چڪر ڪيو هو جڏهن هو مهابلي کان ٽنهي جهانن کي حاصل ڪري رهيو هو. هو هماليه جو بادشاهه هو، جنهن رام جي خدمت ڪرڻ لاءِ هڪ رڇ جو روپ اختيار ڪيو هو. هن کي رام جي طرفان هڪ نعمت مليل هئي ته هن کي وڏي ڄمار، خوبصورت ۽ ڏهه لک شينهن جي طاقت هوندي.
مهاڀاري رامائن ۾، جمبوانٿ رام کي پنهنجي زال سيتا کي ڳولڻ ۾ مدد ڪئي ۽ هن جي اغوا ڪندڙ، راون سان وڙهندي. اھو اھو آھي جيڪو ھنومان کي پنھنجي وڏين صلاحيتن جو احساس ڏياريندو آھي ۽ کيس حوصلا افزائي ڪري ٿو ته سمنڊ پار پرواز ڪري لنڪا ۾ سيتا کي ڳولڻ لاء.
مهاڀارت ۾ جمبوانٿ هڪ شينهن کي ماريو هو، جنهن کي مارڻ کان پوءِ پرسينا کان سيمانٽڪ نالي هڪ جوا حاصل ڪيو هو. ڪرشن کي شڪ هو ته هو زيور لاءِ پرسينا کي ماريندو هو، تنهن ڪري هن پرسينا جي قدمن کي ڳوليندو رهيو، جيستائين هن کي خبر پئجي وئي ته هن کي شينهن ماريو آهي، جنهن کي ريڇ ماريو هو. ڪرشنا جمبوانٿ کي پنهنجي غار ڏانهن ڇڪيو ۽ جنگ شروع ٿي وئي. ارڙهن ڏينهن کان پوءِ، محسوس ٿيو ته ڪرشن ڪير هو، جمبوانٿ عرض ڪيو. هن ڪرشن کي جواهر ڏنو ۽ کيس پنهنجي ڌيءَ جمباوتي به ڏني، جيڪا ڪرشن جي زالن مان هڪ ٿي.
رامائن ۾ جمباون پنهنجي زندگيءَ جي ٻن واقعن جو ذڪر ڪيو آهي. هڪ دفعي مهندرا جبل جي پيرن تي، جتي هنومان ٽپڻ وارو آهي ۽ ذڪر ڪري ٿو ته هو سمنڊ جي مٿان ٽپو ڏئي لنڪا ڏانهن ويو، سواء ان جي ته هو زخمي ٿيو جڏهن هو وشنو لاء ڊرم وڄائي رهيو هو ته وامان اوتار جي دوران جڏهن عظيم ديوتا ماپ ڪيو. ٽي جهان. وامان جي ڪلهي تي جمبوان کي ڌڪ لڳو ۽ هو زخمي ٿي پيو، جنهن ڪري سندس حرڪت محدود ٿي وئي.
۽ هڪ دفعي سامونڊي منٿن دوران، هو واقعي جي وقت ۾ موجود هو. هن کي اتي جي ديوتائن کان سڀ علاج ڪندڙ ٻوٽي Vishalyakarni جي باري ۾ معلوم ٿيو ۽ هن بعد ۾ هن معلومات کي استعمال ڪندي هنومان کي حڪم ڏنو ته هو لنڪا جي شهنشاهه راون سان عظيم جنگ ۾ زخمي ۽ بيشمار لڪشمنا جي مدد ڪري.
جمباون، پرسورام ۽ حنومان سان گڏ، انهن ٿورن مان هڪ سمجهيو ويندو آهي جيڪي رام ۽ ڪرشن اوتار ٻنهي لاء موجود هئا. چيو وڃي ٿو ته هو سمنڊ جي ڇنڊڇاڻ لاءِ موجود هئا ۽ اهڙيءَ طرح ڪرما اوتار جي شاهدي ڏين ٿا، ۽ اڳتي هلي ومن اوتار، جمباون شايد چرنجيوين جو سڀ کان ڊگهو عرصو ٿي سگهي ٿو ۽ نو اوتارن جو شاهد رهيو آهي.
درٻار
تصويري درٻار حقيقي مالڪن ۽ گوگل تصويرون
