Hoc caput ostendit Krsna causa omnium causarum. Ipse etiam Maha-Visnu causa est, et ab eo universi materiales manant. Krsna non est incarnatio; Ipse fons est omnium incarnationum. Quod in ultimo cap.

Nunc, quod ad Arjunam attinet, dicit illam suam illusionem esse. Hoc significat Arjuna non iam de Krsna ut mere homo cogitat, ut amicus eius, sed ut fons omnium rerum. Arjuna valde illustratur et gaudet se magnum amicum habere sicut Krsna, nunc cogitat quod licet Krsna ut principium omnium recipiat, alii non possunt.

Itaque ut divinitatem Krsna pro omnibus stabiliat, Krsna in hoc capite postulat ut suam universalem formam ostendat. Nam cum viderit formam universalem Krsna, quis terretur sicut Arjuna, sed Krsna tam benigna est ut postquam se ostenderit iterum in pristinam formam convertat. Arjuna assentit dictis Krsna aliquoties.

Krsna ei modo propter beneficium suum loquitur, et Arjuna confitetur haec omnia ei per gratiam Krsna evenire. Nunc sibi persuasum est Krsna causam omnium causarum esse et in omnium corde esse ut Supersoul adesset.

Incipe ergo praxim yoga uti ultimo versu Sexti Capitis. Contentio mentis in Krsna Summum fieri potest ex praescripto devotionis servitio in novem diversis formis, quarum sravanam est primum et maximum. Dominus itaque Arjuna dicit, tat srnu, seu audi a me.

Nemo potest esse maior auctoritas quam Krsna, et ideo ab eo audiendo maximam occasionem proficiendi in conscientia Krsna accipit.

Discendum est igitur ab Krsna directe vel ex puro studio Krsna-, et non ab incoepto studio academico elatus.

Solus ergo auditus a Krsna vel ab eius studioso in Krsna conscientia potest comprehendi scientiam Krsna.

REPUDIUM: