Est igitur hic alia narratio de Karna et DaanVeerta eius. Is unus inter maximos Daanshur (ille qui Donatus) ab hominibus testificatus est.
* Daan (Donatio)
Karna in acie iacebat anhelans in extremis momentis. Krishna, Brahmin indigentis formam sumens, ad eum accessit volens liberalitatem suam probare eamque Arjunium probare. Krishna exclamavit: “Karna! Karna!" Dixitque ei Karna: “Quis es, Domine?”. Krishna (ut Brahmin pauper) respondit: “Iam diu de fama tua caritativa persona audivi. Veni hodie ut donum te rogem. Donationem mihi dare debes." “Certe, quod vis, dabo tibi”, Karna respondit. “Habeo nuptias filii mei facere. Parva vis auri volo", dixit Krishna. “O quanta misericordia! Cede ad uxorem meam, dabit tibi quantum auri quantum opus est", Karna dixit. "Brahmin" in risum fregit. Qui dixit: “Propter auriculam debeo pergam usque ad Hastinapuram? Si dixeris, 'non loco es ut des mihi quod petam te dimittam'. Karna declaravit: "Quamdiu spiritus in me manet, non dicam 'nullus alicui'. Aperiens Karna os suum, aureas impletiones dentibus suis ostendit et dixit: “Hoc tibi dabo. Potes eos capere".
Assumens Krishna tono revulsionis dixit: “Quid est quod suades? Num exspectas ut dentes frangeres et ab eis aurum auferas? Quomodo possum tam nefarium facinus? Brahmin sum." Statim Karna prope lapidem sustulit, dentibus excussis "Brahmin" obtulit eos.
Krishna in habitu suo sicut Brahmin Karna ulterius probare voluit. "Quid est? Dentes mihi munus das sanguine rorantes? Non possum hoc recipere. relinquo", inquit. Karna dixit: "Swami, obsecro, paulisper exspecta." Etiam dum movere non potuit, Karna sagittam suam extulit et in caelum intendit. Confestim de nubibus imber. Purgato dentes cum aqua pluviali, Karna ambabus manibus dentes obtulit.
Krishna tunc suam pristinam formam revelavit. Karna dixit: "Quis es, Domine"? Krishna dixit: “Ego sum Krishna. Admiror spiritum sacrificii tui. Quacumque in re numquam hostiae spiritum dedisti. Pete a me quod vis." Krishna vultus formosam conspicatus, Karna manibus plicatis dixit: “Krishna! Visionem Domini habere antequam transitus sit humanae vitae finis. Venisti ad me, et benedixisti me forma tua. Hoc mihi satis est. Salutationem meam tibi offero.' Hoc modo Karna DAANVEER usque ad extremum mansit.
