Diu asura nomine Dambhodbhava vixit. Immortalem fieri voluit et Deum Solem oravit Surya. Placuit poenitentia, Surya coram eo apparuit. Dambhodbhava Surya rogavit ut eum immortalem faceret. Sed Surya potuit hoc beneficium dare, cum aliquid, quisquis in hac tellure natus est, moriendum erit. Surya ei obtulit aliquid aliud loco immortalitatis. Dambhodbhava cogitationem dei solem decipere et cum callidissima petitione ascendit.
Mille armaturae se tutandum esse dixit, easque condiciones posuit;
1. Mille armaturae non possunt frangi nisi ab eo qui mille annis paenitentiam agit!
2. Quisquis arma rumpit, statim moritur!
Surya vehementer anxius erat. Dambhodbhava sciebat potentissimam poenitentiam fecisse et totum beneficium quod petierat impetrari posse. Et Surya sentiebat Dambhodbhava suis potentiis ad bonum usurum non esse. Nihilominus nullam electionem habens, Surya Dambhodbhava munus dedit. Sed Surya profunde anxius erat et auxilium Domini Vishnu quaesivit, Vishnu eum rogavit ne sollicitus esset et terram servaret per adharma eliminando.
Statim postquam munus de Surya, Dambhodbhava incepit, stragem in homines divellere coepit. Homines cum eo de pugna terrebantur. Nec aliter vincendi. Quisquis in via stabat ab eo oppressus est. Homines eum vocare inceperunt Sahasrakavacha [significatio mille armatorum]. Circiter hoc tempore rex Daksha [pater Sati, primae uxoris Shiva] unam e filiabus obtinuit, Murti uxorem Dharma – unam e 'Manas putras Domini Brahmae, Dei Creationis.
Murti etiam de Sahasrakavacha audiverat et finem minis imponere cupiebat. Ita oravit ad Dominum Vishnu ut populum adiuvaret. Dominus Vishnu delectatus cum ea in conspectu eius apparuit et dixit
'Placor vestrae devotionis.' Veniam et occidam Sahasrakavacha! Quia rogasti me, tu causa esset Sahasrakavacha occidendi!'.
Murti non unum puerum, sed geminos peperit Narayana et Nara. Narayana et Nara in ashrama silvis cincta creverunt. Magnae erant studiosi domini Shiva. Duo fratres artem bellica didicerunt. Duo fratres inseparabiles erant. Quod alter alteri semper perficere potuit. Uterque implicite mutuo confidebat et numquam alteram interrogaverunt.
Procedente tempore, Sahasrakavacha incepit oppugnare silvas circa Badrinath, ubi et Narayana et Nara morabantur. Cum Nara meditatur, Narayana ivit et Sahasrakavacha ad pugnam provocavit. Sahasrakavacha tranquillum Narayana oculos aspexit et primum ex quo munus suum obtinuit, timorem in se aedificationis sensit.
Sahasrakavacha adverso impetu Narayana et obstupuit. Narayana invenit potentem esse, et quidem multam potestatem a fratris poenitentia obtinuerat. Proelio ineunte, Sahasrakavacha intellexit poenitentiam Nara vires Narayana dare. Cum primum armatura Sahasrakavacha fregit, intellexit Nara et Narayana omnium causa unum esse. Erant tantum duae personae eandem animam habentes. Sed Sahasrakavacha non erat nimium anxius. Ille unum ex armis amiserat. Videbat in gaudio sicut Narayana iacebat mortuus, minutum armaturae eius fregit!
Cum Narayana cecidit, Nara ad eum accurrit. Suis aetatibus paenitentiae et grati Domini Shiva, Maha Mritunjaya mantra obtinuerat - mantra quae mortuam ad vitam reduxit. Nunc Nara pugnam cum Sahasrakavacha cepit dum Narayana meditabatur! Post mille annos, Nara aliam armaturam fregit et mortuus est cum Narayana reversus est et eum revixit. Hoc perrexerunt usque dum 999 armamenta deprimuntur. Sahasrakavacha intellexit se duos fratres numquam verberare posse et confugisse cum Surya quaerens. Cum Nara Surya appropinquavit ut eum traderet, Surya non fecit quod suum cultorem tueretur. Nara maledixit Surya ut homo ad hunc actum nasceretur et Surya maledictionem huic devoto suscepit.
Totum hoc factum est in fine Treta yuga. Statim postquam Surya recusavit, Sahasrakavacha se communicare, Treta Yuga finivit et Dwapar Iuga incepit. Ad promissionem implendam Sahasrakavacha, Narayana et Nara renata sunt – hoc tempore sicut Krishna et Arjuna.
Ob maledictionem, Dambhodbhava apud Surya ansh in eo natus est Karna, primogenitus Kunti filius! Karna cum uno armorum praesidio naturali natus est, ultimus Sahasrakavacha relictus est.
Cum Arjuna periisset si Karna arma habuisset, de consilio Krishna, Indra [Arjuna pater] dissimulato abiit et ultimam armaturam Karna obtinuit, multo ante bellum incepit.
Cum Karna monstrum Dambodbhava in vita sua actu erat, difficillimam vitam duxit ad solvendum pro omnibus peccatis ab eo commissis in vita anteacta. Sed Karna etiam Surya habuit, Solem Deum in medio eius, ergo Karna tam heros erat! Karna karma erat ex vita anteacta Duryodhana eum esse et interesse omnium malorum fecit. Sed Surya in eo fecit eum fortem, validum, intrepidum et caritative. Diuturna illi fama.
Ita, cognita veritate de Karna priore nativitate, Pandavas excusavit Kunti et Krishna de plangendo eos…
Credits
Post Credits Bimal Chandra Sinha
Imaginum Credits: Dominis, et Imagines Gogle
