ဟိန္ဒူဘာသာရှိ Ashrama သည် ရှေးခေတ်နှင့် အလယ်ခေတ်အိန္ဒိယစာပေများတွင် ဆွေးနွေးထားသော အသက်ကိုအခြေခံသည့် ဘဝအဆင့်လေးဆင့်ထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ဗြဟ္မာ (ကျောင်းသား)၊ ဂရိဟဿ (အိမ်ထောင်ရှင်)၊ ဗာနပရာသ (အငြိမ်းစား) နှင့် စန္နဿ (စွန့်ခြင်း)။
Ashramas စနစ်သည် ဟိန္ဒူဘာသာ၏ ဓမ္မအယူအဆ၏ အသွင်အပြင်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အိန္ဒိယဒဿနရှိ ကျင့်ဝတ်သီအိုရီများ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ပြည့်စုံခြင်း၊ ပျော်ရွှင်ခြင်းနှင့် ဝိညာဉ်လွတ်မြောက်ခြင်းအတွက် လူ့ဘဝ၏ သင့်လျော်သောပန်းတိုင် (ပုရဿသဟ) လေးပါးနှင့် ပေါင်းစပ်ထားသည်။
Brahamacharya ashrama
Brahmacharya ( ब्रह्मचर्य ) ၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ "ဗြဟ္မာ (အမြင့်မြတ်ဆုံး၊ အတ္တ၊ ဘုရားသခင်) ကို ဆည်းကပ်ခြင်း" ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ အိန္ဒိယဘာသာတရားများတွင် ၎င်းသည် အမျိုးမျိုးသော ဆက်စပ်မှုဖြင့် အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုထားသော အယူအဆတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။
အကြောင်းအရာတစ်ခုတွင် ဗြဟ္မာသည် လူ့ဘဝ၏ Ashrama (အသက်အခြေခံအဆင့်) လေးခုအနက်မှ ပထမဆုံးဖြစ်ပြီး Grihastha (အိမ်သူအိမ်သား)၊ Vanaprastha (သစ်တောနေထိုင်သူ) နှင့် Sannyasa (စွန့်လွှတ်ခြင်း) တို့သည် အခြားသော Asramas သုံးခုဖြစ်သည်။ ဗြဟ္မာ (ဝိဇ္ဇာဘွဲ့ယူကျောင်းသူ) သည် အသက် (၂၀)ခန့်အထိ ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပညာရေးကို အာရုံပြုပြီး ကာမဂုဏ်ကျင့်စဉ်များ ပါဝင်သည်။ အိန္ဒိယထုံးတမ်းစဉ်လာအရ၊ ဆရာကြီး (ဆရာ) ထံမှ သင်ယူခြင်းအလို့ငှာ ကျောင်းသားဘဝအတွင်း သန့်ရှင်းသပ်ရပ်မှုကို ရည်ညွှန်းပြီး ဘဝ၏နှောင်းပိုင်းကာလတွင် ဝိညာဏလွတ်မြောက်မှု (ပါတိမောက္ခ) ကိုရရန် ရည်ရွယ်သည်။
နောက်တစ်မျိုးကတော့ ဗြဟ္မာဆိုတာ သီလ၊ အိမ်ထောင်မရှိတဲ့အခါ အိမ်ထောင်ပြုပြီး အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အခါ သစ္စာရှိခြင်းလို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ ၎င်းသည် ရိုးရှင်းသောနေထိုင်မှု၊ တရားထိုင်ခြင်းနှင့် အခြားအပြုအမူများပါ၀င်သည့် သီလရှိသောလူနေမှုပုံစံကို ကိုယ်စားပြုသည်။
Brahamacharya ashrama သည် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်နှင့် အကြမ်းဖျင်းအားဖြင့် အသက် ၂၀ မှ ၂၅ နှစ်အထိ ကြီးကောင်ဝင်စကာလကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ကလေး၏ ဥပါနယာနမ်တွင် လူငယ်သည် ဂုရုကူလ (ဂုရုကြီး၏ အိမ်သူအိမ်သား) ၌ တရားဓမ္မကို ရှုထောင့်ပေါင်းစုံ လေ့လာရန် ရည်စူး၍ ဂုရုကူလ (ဂုရုအိမ်သူ) ၌ စာသင်၏၊ "ဖြောင့်မတ်သောအသက်တာ၏အခြေခံမူ" တရားဓမ္မသည် မိမိ၊ မိသားစု၊ လူ့အဖွဲ့အစည်း၊ လူ့လောကနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်၊ မြေကြီးနှင့် သဘာဝတို့ ပါ၀င်သော ဘုရားသခင်အတွက် ကိုယ်ပိုင်တာဝန်များ ပါဝင်သည်။ ဤပညာပေးကာလသည် ကလေးအသက်ငါးနှစ်မှ ရှစ်နှစ်ကြားမှ စတင်ခဲ့ပြီး အသက် ၁၄ နှစ်မှ ၂၀ နှစ်အထိ ကြာမြင့်ခဲ့သည်။ ဤဘဝအဆင့်တွင်၊ ရိုးရာဝေဒပညာရပ်များနှင့် အမျိုးမျိုးသော ထေရဝါဒများကို ဝေဒနှင့် ဥပါနီဿဒများအတွင်းပါရှိသော ဘာသာရေးကျမ်းဂန်များနှင့်အတူ လေ့လာခဲ့ကြသည်။ ဤဘဝ၏အဆင့်သည် ကာမဂုဏ်ကျင့်စဉ်ဖြင့် ထင်ရှားသည်။
Naradaparivrajaka Upanishad က ဗြဟ္မာ (ကျောင်းသား) ရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းဟာ ဆရာကြီးရဲ့ အဆုံးအမကို ခံယူဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကလေးအရွယ်ကနေ တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်အထိ ဆက်သွားသင့်တယ်လို့ အကြံပြုထားပါတယ်။
ဗြဟ္မာဘဝဇာတ်ခုံမှ ဘွဲ့ယူပွဲအား Samavartanam အခမ်းအနားဖြင့် အမှတ်အသားပြုခဲ့ပါသည်။
Grihastha ashrama
Grihastha (गृहस्थ) စာသားအရ "အိမ်၊ မိသားစု" သို့မဟုတ် "အိမ်သူအိမ်သား" ကိုဆိုလိုသည်။ ၎င်းသည်လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ဘဝဒုတိယအဆင့်ကိုရည်ညွှန်းသည်။ ဗြဟ္မာ (လူပျိုကြီး) ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို လိုက်နာပြီး အိမ်ထောင်ရှင်ဘဝ၊ နေအိမ်ထိန်းသိမ်းမှု၊ မိသားစုကို ပြုစုပျိုးထောင်ရန်၊ သားသမီးများကို ပညာပေးခြင်း၊ မိသားစုကို ဗဟိုပြု၍ တရားဓမ္မ လူမှုဘဝများကို ဦးစီးဦးဆောင်ပြုသော ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ဖော်ညွှန်းပါသည်။
ရှေးခေတ်နှင့် အလယ်ခေတ်ခေတ် ဟိန္ဒူဘာသာ၏ စာပေကျမ်းဂန်များတွင် ဂရိဟစ်သဇာတ်သည် လူမှုဗေဒဆိုင်ရာ ကဏ္ဍအားလုံး၏ အရေးကြီးဆုံးအဆင့်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံထားရသောကြောင့် ဤအဆင့်ရှိ လူသားများသည် သီလနှင့်ပြည့်စုံသော အသက်တာကို လိုက်စားရုံသာမက အခြားဘဝအဆင့်များတွင်လည်း လူတို့ကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်သော အစားအစာနှင့် စည်းစိမ်ဥစ္စာများကို ထုတ်ပေးပါသည်။ လူသားမျိုးနွယ်အဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေပါသည်။ အိမ်ရှင်အဆင့်ကို အိန္ဒိယဒဿနတွင်လည်း အပြင်းထန်ဆုံး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ စိတ်ခံစားမှု၊ လုပ်ငန်းခွင်၊ လူမှုရေးနှင့် ရုပ်ဝတ္ထုဆိုင်ရာ တွယ်တာမှုများ တည်ရှိနေသည့် နေရာတစ်ခုအဖြစ် အိန္ဒိယဒဿနတွင်လည်း ထည့်သွင်းသတ်မှတ်ထားသည်။
Vanaprastha ashrama
Vanaprastha (Sanskrit: वनप्रस्थ) စာသားအရ "တောသို့ အနားယူခြင်း" ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ ၎င်းသည် ဟိန္ဒူထုံးတမ်းစဉ်လာတွင်လည်း အယူအဆတစ်ခုဖြစ်ပြီး လူ့ဘဝ၏ Ashram (အဆင့်) လေးခုအနက် သုံးပုံတစ်ပုံကို ကိုယ်စားပြုသည်။ Vanaprastha သည် ဝေဒ ashram စနစ်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။ လူသည် အိမ်မှုတာဝန်များကို နောင်လာနောက်သားများထံ လွှဲပြောင်းပေးကာ အကြံပေးတာဝန်ကို ယူကာ ကမ္ဘာမှ တဖြည်းဖြည်း နုတ်ထွက်သည်။ အာသဝနှင့် ကာမ (စည်းစိမ်၊ လုံခြုံမှု၊ အပျော်အပါးနှင့် လိင်မှုကိစ္စ) ကို သာ၍ အလေးပေးကာ မောက္ခ (ဝိညာဏ လွတ်မြောက်မှု) ကို ပို၍ အလေးပေးသော အိမ်ရှင်၏ ဘဝမှ အကူးအပြောင်း အဆင့်အဖြစ် ယူဆသည်။ Vanaprastha သည် တတိယအဆင့်ကို ကိုယ်စားပြုပြီး ပုံမှန်အားဖြင့် ကြီးကျယ်သော သားသမီးများ မွေးဖွားခြင်း၊ အိမ်ရှင်၏ တာဝန်များကို နောင်လာနောက်သားသို့ တဖြည်းဖြည်း ကူးပြောင်းခြင်း၊ ရသေ့ကဲ့သို့သော လူနေမှုပုံစံများ တိုးမြင့်လာခြင်း၊ ရပ်ရွာဝန်ဆောင်မှုများနှင့် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ လိုက်စားမှုအပေါ် ပိုမိုအလေးထားလာကြသည်။
ဝေဒ ashram စနစ်အရ Vanaprastha သည် အသက် 50 နှင့် 74 နှစ်ကြားရှိသည်။
လူမှုရေးတာဝန်ဝတ္တရားများ၊ စီးပွားရေးအခန်းကဏ္ဍများ၊ ဝိညာဉ်ရေးရာဆီသို့ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအာရုံစူးစိုက်မှု၊ လုပ်ဆောင်ချက်ဗဟိုချက်မှ တစ်စုံတစ်ဦး၏လက်တွဲဖော်မပါဘဲ တောအုပ်ထဲသို့ အမှန်တကယ်ပြောင်းရွှေ့ရန် မလိုအပ်ဘဲ အကြံဉာဏ်ပေးသည့် အရံအခန်းကဏ္ဍသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းကူးပြောင်းရန် ၎င်းကို အားပေးတိုက်တွန်းပါသည်။ အချို့သောသူများသည် ဝေးကွာသောမြေသို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ရန် ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် ပိုင်ဆိုင်မှုများကို စွန့်လွှတ်လိုက်သော်လည်း အများစုသည် ၎င်းတို့၏ မိသားစုများနှင့် ရပ်ရွာများနှင့် အတူနေခဲ့ကြသော်လည်း အသွင်ကူးပြောင်းရေးအခန်းကဏ္ဍကို ခံယူကာ အသက်အရွယ်အရ ပြောင်းလဲလာသော အခန်းကဏ္ဍကို လှပစွာ လက်ခံခဲ့ကြသည်။ Dhavamony သည် Vanaprastha အဆင့်ကို "ခွဲခွာပြီး တိုးများလာသော ကိန်းအောင်းခြင်း" ၏ တစ်ခုအဖြစ် ခွဲခြားသတ်မှတ်ထားသော်လည်း အများအားဖြင့် အတိုင်ပင်ခံ၊ ငြိမ်းချမ်းစေသူ၊ တရားသူကြီး၊ ဆရာ၊ လူငယ်နှင့် လူလတ်ပိုင်းတို့အား အကြံပေးအဖြစ် ဆောင်ရွက်သည်။
Sanyasa ashrama
Sanyasa (संन्यास) သည် အသက်ကိုအခြေခံသော ဘဝအဆင့်လေးဆင့်ဖြစ်သော ဟိန္ဒူဒဿနအတွင်း စွန့်လွှတ်ခြင်း၏ဘဝအဆင့်ဖြစ်သည်။ Sannyasa သည် ဥပဇ္ဈာယ်ပြုခြင်း၏ ပုံစံတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အလိုဆန္ဒများနှင့် မလိုမုန်းထားမှုများကို စွန့်ပယ်ခြင်းဖြင့် အမှတ်အသားပြုကာ စိတ်ဝင်တစားနှင့် ရုပ်ဘဝမှ ရုန်းထွက်နိုင်မှု အခြေအနေဖြင့် ကိုယ်စားပြုပြီး ငြိမ်းချမ်းသော၊ မေတ္တာစိတ်ဖြင့် ရိုးရှင်းသော နာမ်ဘဝ၌ ကုန်ဆုံးရန် ရည်ရွယ်ချက်ရှိသည်။ Sanyasa ရှိ လူတစ်ဦးကို ဟိန္ဒူဘာသာတွင် Sannyasi (အမျိုးသား) သို့မဟုတ် Sannyasini (အမျိုးသမီး) ဟုခေါ်သည်။
ဟိန္ဒူဘာသာတွင် လူနေမှုပုံစံ သို့မဟုတ် ဝိညာဏစည်းကမ်း၊ နည်းလမ်း သို့မဟုတ် နတ်ကိုးကွယ်မှုတွင် တရားဝင်တောင်းဆိုမှုများ၊ လိုအပ်ချက်များ မရှိပါ - ၎င်းကို လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ရွေးချယ်မှုနှင့် နှစ်သက်မှုများကို ချန်ထားခဲ့သည်။ ဤလွတ်လပ်မှုသည် လူနေမှုပုံစံနှင့် ပန်းတိုင်များတွင် ကွဲပြားမှုနှင့် သိသာထင်ရှားသော ကွဲပြားမှုများကို ဖြစ်စေသည်။ Sannyasa ကိုမွေးစားသူများ။ သို့သော် အချို့သော ဘုံအကြောင်းအရာများ ရှိပါသည်။ Sannyasa တွင်လူတစ်ဦးသည် အများအားဖြင့် အထီးကျန်ပြီး တစ်နေရာမှ တစ်နေရာသို့ ပျံဝဲကာ ပစ္စည်းဥစ္စာ သို့မဟုတ် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တွယ်တာမှုမရှိဘဲ ရိုးရှင်းသောဘဝဖြင့် နေထိုင်သည်။ အဝါရောင်၊ ရွှေဝါရောင်၊ လိမ္မော်ရောင်၊ မီးဖိုချောင် သို့မဟုတ် မြေနီရောင်အဝတ်အစားများ မကြာခဏ ၀တ်ဆင်ထားသော လမ်းလျှောက်တုတ်၊ စာအုပ်၊ ကွန်တိန်နာ သို့မဟုတ် အိုးတစ်လုံးတို့ ရှိနိုင်သည်။ ဆံပင်ရှည်၍ ညှိုးနွမ်းပုံပေါ်ပြီး အများအားဖြင့် သက်သတ်လွတ်စားသူများ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အချို့သော အသေးအမွှား ဥပုနိဿယနှင့် ဘုန်းတော်ကြီးများ မှာ အမျိုးသမီးများ၊ ကလေး၊ ကျောင်းသား၊ ကျဆုံးသော အမျိုးသားများ (ရာဇ၀တ်မှု မှတ်တမ်း) နှင့် အခြားသူများကို Sannyasa အတွက် အရည်အချင်းမပြည့်မီဟု ယူဆပါသည်။ အခြားစာများတွင် ကန့်သတ်ချက်မရှိပေ။
Sannyasa သို့ဝင်ရောက်သူများသည် အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့တွင်ပါဝင်ခြင်းရှိ၊မရှိကို ရွေးချယ်နိုင်ပါသည်။ အချို့မှာ ဆက်နွယ်မှုမရှိဘဲ ဝေးလံခေါင်သီသောနေရာများတွင် အထီးကျန်ခြင်းနှင့် သီးသန့်နေခြင်းကို နှစ်သက်သော အိမ်ယာမဲ့များ၊ အိုးမဲ့အိမ်မဲ့ ဆေးဆရာများဖြစ်သည်။ အချို့သောသူများသည် ဆွေတော်မျိုးတော် Sannyasi နှင့် အတူနေထိုင်၍ ဓမ္မခရီးကို လိုက်စားကြရာ တစ်ခါတစ်ရံ အာရှရမဿီ (သို့) သံဃာ (သင်္ခမ်း၊ ဘုန်းတော်ကြီး) တို့တွင် နေထိုင်လျက် ရှိကြသည်။
