गं गणपतये नमः

Quot annos nata est verbum Prohibeo? Ubi verbum Prohibeo venit? - Etymologia et historia Hinduismi

गं गणपतये नमः

Quot annos nata est verbum Prohibeo? Ubi verbum Prohibeo venit? - Etymologia et historia Hinduismi

Mahakaal

5 Minuta Read
309 views

June 11, 2021
5 Minuta Read
309 views

Vetus verbum "Prohibeo" aedificare volumus ab hoc scripto usque. Historici communistarum Indiae et Indologi occidentales saeculo VIII dicunt verbum "Hindu" ab Arabibus signatum fuisse eiusque radices in traditione Persica substituere "S" cum "H. Verbum "Prohibeo" vel eius derivata multis inscriptionibus ante mille annos quam hoc tempore adhibita sunt. Etiam in Saurashtra regione Gujarat in India, non in Perside, radix verbi verisimillimum est. Praecipua haec fabulae interesting scripta est ab avunculo Prophetae Mohammed, Omar-bin-e-Hassham, qui carmen ad Dominum Shiva laudandum scripsit.

Tot paginae sunt dicentes Kaba templum Shiva antiquum fuisse. Cogitant adhuc quid de his argumentis conficiam, sed quod patruus Mahumedis Prophetae oden scripserit Domino Shiva, plane incredibile est.

Historici anti-Hindu similes Romila Thapar et D.N. Antiquitas et origo Verbi 'Hindu' VIII saeculo, Jha putavit terminum 'Hindu' ab Arabibus datum esse monetam. Nihilominus tamen rationem conclusionis suae non declarant vel aliqua facta ad argumentum suum confirmant. Ne scriptores quidem Arabes musulmanos tale argumentum exaggerasse faciunt.

Alia hypothesis ab auctoribus Europaeis advocata est quod terminus 'Hindu' est a 'Sindhu' Persica corruptione orta ex traditione Persica substituendi 'S' cum 'H.' Nulla etiam hic probatio citatur. Verbum ipsum Persium actu continet 'S' quod, si haec opinio recta fuit, facta est 'Perhia'.

Sub lumine epigraphae et documentorum litteratorum quae praesto sunt ex fontibus Persicis, Indicis, Graecis, Sinicis et Arabicis, praesens charta duas has rationes tractat. Argumenta ad hypothesin confirmandam videntur "Hindu" in usu fuisse a Vedic periodo sicut "Sindhu" et dum "Hindu" forma modificata "Sindhu" radicem suam in usu prolandi "H" loco 'S' in Saurashtran.

Testimonia Epigraphica verbi Prohibeo

Darii regis Persarum Hamadan, Persepolis et Naqsh-I-Rustam inscriptionum nominant populationem Hidu’ in eius imperio comprehensam. The date of these inscriptions is between 520-485 B.C. Haec veritas indicat ultra 500 annos ante Christum verbum 'Hi(n)du' interfuisse.

Xerexes, Darii successor, nomina regionum sub sua potestate in titulis Persepolin ponit. Item 'Hidu' album requirit. Xerexes ruled from 485-465 B.C. Tres figurae supra in sepulcro in Persepoli in alia inscriptione Artaxerexi attributa (404-395 B.C.), quae intitulata sunt 'iyam Qataguviya' (Satygidiana), 'iyam Ga(n)dariya' (hoc est Gandhara) et 'iyam Hi(n)duviya' (hoc est Hi(n)du). Asokan (3 saec B.C.) inscriptionibus saepe utitur locutionibus ut 'Hida' pro 'India' et 'Hida loka' pro 'India patria'.

In inscriptionibus Ashokan, Hida' et formae derivatae plus quam 70 temporibus adhibitae sunt. Pro India, inscriptiones Ashokan nominationis definiunt antiquitatem 'Hind' usque ad saeculum III saltem B.C. Rex titulos habet shakanshah cerva shakastan tuxarista dabiran dabir, "rex Shakastan, minister ministrorum Hind Shakastan et Tukharistan," in inscriptionibus Persepolis Pahlvi Shahpur II (310 A.D.).

Documenta epigraphica e documentis Achaemenidis, Ashokan et Pahlvi Sasanian condicionem statuerunt in hypothesi quod in VIII saeculo A.D. verbum 'Hindu' in usu Arabico ortum est. Antiqua historia verbi 'Hindu' litterarum documenta reportat saltem 8 B.C. Yeah, et fortasse 1000 B.C.

Testimonia ex Pahlvi Avesta

Hapta-Hindu pro Sanscritica Sapta-Sindhu in Avesta ponitur, et Avesta inter 5000-1000 B.C. Significat verbum 'Hindu' tam antiquum esse ac verbum 'Sindhu.' Sindhu notio adhibita est in Rigveda a Vedik. Et sic, sicut olim Rigveda, Prohibeo est. Veda Vyas de visitatione Veda Vyas ad aulam Gustashp in Avestan Gatha 'Shatir' 163rd loquitur, et Veda Vyas coram Zorashtra se inducit dicens 'vir marde sum Hind jijad.' (Vir natus sum'. Hind.') Veda Vyas senior contemporanea Shri Krishna erat (3100 B.C.).

Syntaxis Graeca (Indoi)

Verbum Graecum 'Indoi' mollitur 'Hindu' forma ubi originale 'H' omissa est ut nulla aspiratio in alphabeto Graeco. Hekataeus (nuper VI B.C.) et Herodotus (ineunte 6th century B.C.) hoc verbo usi sunt 'Indoi' in litteris graecis, significans Graecos hoc usos esse 'Hindu' varianti primo ac in 5 saeculo B.C.

Biblia Hebraica (Hodu)

Pro India, biblia hebraica verbo utuntur 'Hodu' quod est genus 'Hindu' Iudaicum. Antea quam 300 B.C., Biblia Hebraica (Veteris Testamenti) considerantur Hebraeorum, quae in Israel hodie Hodu pro India quoque utitur.

Testimonium Sinensium (Hien-tu)

Sinenses verbum "Hien-tu" pro "Hindu" circa 100 B.C. 11 cum explicandis motibus Sai-Wang (100 B.C.) adhibuerunt, Sinenses notant annales Sai-Wang meridiem isse et Ki-pin transiendo Hien- inisse. tti. Postea viatores Sinenses Fa-Hien (5th century A.D.) et Huen-Tsang (saeculo VII A.D.) leviter mutato utuntur verbo 'Yintu', sed affinitas Hinduistica adhuc retinetur. Usque hodie hoc verbum 'Yintu' adhiberi pergit.

Item Read; https://www.hindufaqs.com/some-common-gods-that-appears-in-all-major-mythologies/

Pre-Islamicae Litterae Arabicae

Sair-ul-Okul est anthologia poesis Arabicae antiquae e Bibliotheca Makhtab-e-Sultania Turcica in Istanbul. Poema avunculi Omar-bin-e-Hassham prophetae Mohammed in hac anthologia comprehenditur. Poema est Mahadev (Shiva) in laude et utitur 'Hind' pro India et 'Hindu' pro Indis. Hic allati sunt aliquot versus;

Wa Abaloha ajabu armeeman Mahadevo Manojail ilamuddin minhum wa sayattaru Si, cum dedicatione, unus colit Mahadev, ultima erit redemptio.

Kamil Hinda e Yauman, Wa Yakulam na latabahan foeennak Tawajjaru, wa sahabi Kay yam feema. (O Domine, da mihi mansionem diei in Hinda, ubi beatitudo spiritualis consequi potest).

Massayare akhalakan hasanan Kullahum, Summa gabul Hindu najumam aja. (Sed una peregrinatio omnibus digna est et magnorum Prohibeo sanctorum consortio).

Alterum carmen a Labi-bin-e Akhtab bin-e Turfa eamdem anthologiam habet, quod ante Mohammedem annis MMCCC datum est, i.e., MDCC B.C. Item pro India et 'Hindu' pro Indis in hoc poemate adhibentur. Quatuor Vedas, Sama, Yajur, Rig et Athar memorantur in carmine. Hoc carmen in columnis citatur in Novo Delhi Laxmi Narayan Mandir, vulgo Birla Mandir (Temple). Alii versus sunt:

Hinda e, wa aradakallha manyonaifail jikaratun, Aya muwarekal araj yushaiya noha minar. Benedicta tu es, O cerva divina, Terraque divinae scientiae electa.

Wahalatjali Yatun ainana Sahabi akhatun jikra, Hindatun minal Wahajayahi yonajjalur rasu. (Quod scientia celebris tanta nitore fulget in quadruplici copia verborum Prohibeorum Sanctorum.)

Yakuloonallaha ya ahlal araf alameen kullahum, Veda bukkun malam yonajjaylatun fattabe-u jikaratul. (Deus omnibus praecipit, quod Veda cum conscientia divina cum devotione monstratur).

Wahowa alamus Sama wal Yajur minallahay Tanajeelan, Yobasshariyona jatun, Fa e noma ya akhigo mutibayan. (Sama et Iajur enim homo repleti sunt sapientia, fratres, viam sequentes, qui vos ad salutem perducit).

Duo Rigs et Athar(va) fraternitatem nos docent, libidinem tegentes, tenebras dissipantes. Wa isa nain huma Rig Athar nasahin ka Khuwatun, Wa asanat Ala-udan wabowa masha e ratun.

Disclaimer: Indicium superius ex variis locis ac foris disceptantibus colligitur. Nullae sunt solidae probationes quae aliquo praedictorum punctorum reducebunt.