Barbarik was de kleinzoon van Bhima en de zoon van Ghatotkacha. Barbarik werd verondersteld een dappere krijger te zijn, omdat hij de kunst van het oorlogvoeren van zijn moeder had geleerd. Lord Shiva was blij met Barbariks talent als krijger en verleende hem drie speciale pijlen. Hij kreeg ook een speciale boog van Lord Agni (God van het vuur).

Er wordt gezegd dat Barbarik zo machtig was dat volgens hem de oorlog van Mahabharata binnen 1 minuut zou kunnen eindigen als hij alleen zou strijden. Het verhaal gaat als volgt:

Voordat de oorlog begon, vroeg Heer Krishna aan iedereen hoe lang het zou duren voordat ze de oorlog alleen zouden beëindigen. Bhisma antwoordde dat het twintig dagen zou duren. Dronacharya zei dat het 20 dagen zou duren. Karna zei dat het 25 dagen zou duren, terwijl Arjuna zei dat het hem 24 dagen zou kosten.

Barbarik had tegen zijn moeder zijn wens geuit om de oorlog van Mahabharata te zien. Zijn moeder stemde ermee in dat hij ernaar mocht kijken, maar vroeg hem voordat hij vertrok aan welke kant hij zich zou aansluiten als hij de drang voelde om aan de oorlog deel te nemen. Barbarik beloofde zijn moeder dat hij zich bij de zwakkere partij zou voegen. Dit zeggende begon hij aan de reis om het slagveld te bezoeken.

Krishna, die van Barbarik had gehoord en de kracht van Barbarik wilde onderzoeken, vermomde zich als brahmaan en kwam voor Barbarik staan. Krishna stelde hem dezelfde vraag: hoeveel dagen zou het duren om de oorlog te beëindigen als hij die alleen zou voeren. Barbarik antwoordde dat het hem slechts 1 minuut zou kosten om het gevecht te beëindigen als hij het alleen zou vechten. Krishna was verrast door dit antwoord van Barbarik, gezien het feit dat Barbarik met slechts 3 pijlen en een boog naar het slagveld liep. Hierop legde Barbarik de kracht van de 3 pijlen uit.

• De eerste pijl moest alle objecten markeren die Barbarik vernietigd wilde hebben.
• De tweede pijl moest alle objecten markeren die Barbarik gered wilde hebben.
• De derde pijl moest alle objecten vernietigen die gemarkeerd waren door de eerste pijl OF alle objecten vernietigen die niet gemarkeerd waren door de tweede pijl.

En aan het einde hiervan zouden alle pijlen terugkeren naar de pijlkoker. Krishna die dit graag wilde uitproberen, vroeg Barbarik om alle bladeren van de boom waar hij onder stond vast te binden. Terwijl Barbarik begon te mediteren om de taak uit te voeren, pakte Krishna een blad van de boom en plaatste het onder zijn voet zonder medeweten van Barbarik. Wanneer Barbarik de eerste pijl loslaat, markeert de pijl alle bladeren van de boom en begint uiteindelijk rond de voeten van Heer Krishna te draaien. Krishna vraagt ​​Barbarik waarom de pijl dit doet. Hierop antwoordt Barbarik dat er een blad onder je voeten moet zitten en vraagt ​​Krishna om zijn been op te tillen. Zodra Krishna zijn been optilt, gaat de pijl vooruit en markeert ook het resterende blad.

Dit incident maakt Heer Krishna bang voor de fenomenale kracht van Barbarik. Hij concludeert dat de pijlen werkelijk onfeilbaar zijn. Krishna realiseert zich ook dat als Krishna op het echte slagveld iemand (bijvoorbeeld de 5 Pandava's) wil isoleren van de aanval van Barbarik, hij dat niet zou kunnen doen, aangezien zelfs zonder medeweten van Barbarik de pijl vooruit zou gaan en vernietig het doelwit als Barbarik dat bedoelde.

Hierop vraagt ​​Krishna aan Barbarik voor welke kant hij van plan was te vechten in de oorlog van Mahabharata. Barbarik legt uit dat, aangezien het Kaurava-leger groter is dan het Pandava-leger en vanwege de voorwaarde die hij met zijn moeder had afgesproken, hij voor de Pandava's zou vechten. Maar hierop legt Heer Krishna de paradox uit van de voorwaarde die hij met zijn moeder was overeengekomen. Krishna legt uit dat, aangezien hij de grootste krijger op het slagveld was, de andere partij waar hij zich bij aansluit, de andere partij zwakker zou maken. Dus uiteindelijk zou hij heen en weer slingeren tussen de twee partijen en iedereen behalve hijzelf vernietigen. Zo onthult Krishna de werkelijke consequentie van het woord dat hij aan zijn moeder had gegeven. Zo vraagt ​​Krishna (nog steeds vermomd als brahmaan) om Barbariks hoofd uit liefdadigheid om zijn betrokkenheid bij de oorlog te vermijden.

Hierna legt Krishna uit dat het nodig was om het hoofd van de grootste Kshatriya te offeren om het slagveld te aanbidden en dat hij Barbarik als de grootste Kshatriya van die tijd beschouwde.

Voordat Barbarik daadwerkelijk zijn hoofd geeft, drukt hij zijn wens uit om de komende strijd te aanschouwen. Hierop stemde Krishna ermee in om Barbariks hoofd op de top van de berg te plaatsen die uitkeek over het slagveld. Aan het einde van de oorlog maakten de Pandava's onderling ruzie over wie de grootste bijdrage aan hun overwinning had geleverd. Hierop stelt Krishna voor dat het hoofd van Barbarik hierover zou moeten kunnen oordelen, aangezien het de hele oorlog heeft gadegeslagen. Barbariks hoofd suggereert dat alleen Krishna verantwoordelijk was voor de overwinning in de oorlog. Zijn advies, zijn strategie en zijn aanwezigheid waren cruciaal in de overwinning.

Bericht met dank aan: Vikram Bhato
Afbeelding met dank aan: Zayplay