Ang tanong kay Krsna ni Arjuna ay magbibigay linaw sa pagkakaiba sa pagitan ng impersonal at personal na mga konsepto sa kabanatang ito ng Bhagavad Gita
arjuna uvaca
evam satata-yukta ye
bhaktas tvam paryupasate
ye capy aksaram avyaktam
tesam ke yoga-vittamah
Nagtanong si Arjuna: Alin ang itinuturing na higit na perpekto: yaong mga wastong nakikibahagi sa Iyong debosyonal na paglilingkod, o yaong mga sumasamba sa impersonal na Brahman, ang hindi nahayag?
Layunin:
Ipinaliwanag na ngayon ni Krsna ang tungkol sa personal, impersonal at unibersal at inilarawan ang lahat ng uri ng mga deboto at yogis. Sa pangkalahatan, ang mga transendentalista ay maaaring hatiin sa dalawang klase. Ang isa ay ang impersonalist, at ang isa ay ang personalist. Ang personalistang deboto ay buong lakas sa paglilingkod sa Kataas-taasang Panginoon.
Ang impersonalista ay hindi direktang nakikibahagi sa kanyang sarili sa paglilingkod kay Krsna kundi sa pagninilay-nilay sa impersonal na Brahman, ang hindi nahayag.
Makikita natin sa kabanatang ito ang iba't ibang proseso para sa pagsasakatuparan ng Ganap na Katotohanan, bhakti-yoga, debosyonal na serbisyo, ay ang pinakamataas. Kung ang isa ay nagnanais na magkaroon ng samahan ng Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos, kung gayon ay dapat siyang kumuha ng debosyonal na paglilingkod.
Ang mga sumasamba sa Kataas-taasang Panginoon sa pamamagitan ng debosyonal na paglilingkod ay tinatawag na mga personalista. Ang mga nakikibahagi sa kanilang sarili sa pagmumuni-muni sa impersonal na Brahman ay tinatawag na mga impersonalista. Nandito si Arjuna na nagtatanong kung aling posisyon ang mas mahusay. Mayroong iba't ibang paraan upang matanto ang Ganap na Katotohanan, ngunit ipinahiwatig ni Krsna sa kabanatang ito na bhakti-yoga, o debosyonal na paglilingkod sa Kanya, ang pinakamataas sa lahat.
Ito ang pinakadirekta, at ito ang pinakamadaling paraan ng pakikisama sa Panguluhang Diyos.
Sa Ikalawang Kabanata, ipinaliwanag ng Panginoon na ang isang buhay na nilalang ay hindi ang materyal na katawan kundi isang espirituwal na kislap, isang bahagi ng Ganap na Katotohanan. Sa Ikapitong Kabanata, binanggit Niya ang buhay na nilalang bilang bahagi at bahagi ng kataas-taasang kabuuan at inirerekumenda na ilipat niya nang buo ang kanyang atensyon sa kabuuan.
Sa Ikawalong Kabanata, nakasaad na ang sinumang nag-iisip kay Krsna sa sandali ng kamatayan ay agad na inilipat sa espirituwal na kalangitan, ang tahanan ni Krsna. At sa katapusan ng Ikaanim na Kabanata sinabi ng Panginoon na sa lahat ng yogis, siya na nag-iisip kay Krsna sa kanyang sarili ay itinuturing na pinakaperpekto. Kaya sa buong Gita Ang personal na debosyon kay Krsna ay inirerekomenda bilang pinakamataas na anyo ng espirituwal na pagsasakatuparan.
Ngunit may mga naaakit pa rin sa impersonal ni Krsna brahmajyoti ningning, na siyang lahat-lahat na aspeto ng Ganap na Katotohanan at kung saan ay unmanifest at hindi maabot ng mga pandama. Nais malaman ni Arjuna kung alin sa dalawang uri ng transendentalista na ito ang higit na perpekto sa kaalaman. Sa madaling salita, nililinaw niya ang kanyang sariling posisyon dahil nakakabit siya sa personal na anyo ni Krsna.
Hindi siya naka-attach sa impersonal na Brahman. Gusto niyang malaman kung secure ba ang kanyang posisyon. Ang impersonal na pagpapakita, maging sa materyal na mundong ito o sa espirituwal na mundo ng Kataas-taasang Panginoon, ay isang problema para sa pagninilay-nilay. Sa totoo lang, hindi lubos na maiisip ng isang tao ang hindi personal na katangian ng Ganap na Katotohanan. Kaya't gustong sabihin ni Arjuna, "Ano ang silbi ng gayong pag-aaksaya ng oras?"
Naranasan ni Arjuna sa Ikalabing-isang Kabanata na ang ikabit sa personal na anyo ni Krsna ay pinakamainam dahil sa gayon ay naiintindihan niya ang lahat ng iba pang anyo nang sabay-sabay at walang kaguluhan sa kanyang pagmamahal kay Krsna.
Ang mahalagang tanong na itinanong kay Krsna ni Arjuna ay magbibigay linaw sa pagkakaiba sa pagitan ng impersonal at personal na mga konsepto ng Ganap na Katotohanan.
