PAGSASALIN

Ang Mapalad na Panginoon ay nagsabi: May isang puno ng saging na ang mga ugat nito ay paitaas at ang mga sanga nito ay pababa at ang mga dahon ay ang Vedic na mga himno. Ang nakakaalam ng punong ito ay ang nakakaalam ng Vedas.

LAYUNIN

Matapos ang pagtalakay sa kahalagahan ng bhakti-yoga, maaaring magtanong ang isa, “Ano ang tungkol sa Vedas?” Ipinaliwanag sa kabanatang ito na ang layunin ng pag-aaral ng Vedic ay maunawaan si Krsna. Samakatuwid ang isa na nasa kamalayan ni Krsna, na nakikibahagi sa paglilingkod na debosyonal, ay alam na ang Vedas.

Ang gusot ng materyal na mundong ito ay inihahambing dito sa isang puno ng saging. Para sa isang taong nakikibahagi sa mga mabungang gawain, walang katapusan ang puno ng saging. Siya ay gumagala mula sa isang sanga patungo sa isa pa, patungo sa isa pa, patungo sa isa pa. Ang puno ng materyal na mundong ito ay walang katapusan, at para sa isa na nakadikit sa punong ito, walang posibilidad ng pagpapalaya. Ang Vedic na mga himno, na nilayon para sa pagtaas ng sarili, ay tinatawag na mga dahon ng punong ito.

Ang mga ugat ng punong ito ay lumalaki pataas dahil nagsisimula ang mga ito sa kinaroroonan ng Brahma, ang pinakamataas na planeta ng sansinukob na ito. Kung mauunawaan ng isang tao ang hindi masisirang punong ito ng ilusyon, kung gayon ang isa ay makakaalis dito.

Ang prosesong ito ng extrication ay dapat na maunawaan. Sa mga nakaraang kabanata, ipinaliwanag na maraming mga proseso upang makaahon sa materyal na pagkakasalubong. At, hanggang sa Ikalabintatlong Kabanata, nakita natin na ang debosyonal na paglilingkod sa Kataas-taasang Panginoon ay ang pinakamahusay na paraan. Ngayon, ang pangunahing alituntunin ng paglilingkod sa debosyonal ay ang paglayo sa mga materyal na gawain at pagkabit sa transendental na paglilingkod sa Panginoon. Ang proseso ng pagsira ng attachment sa materyal na mundo ay tinalakay sa simula ng kabanatang ito.

Ang ugat ng materyal na pag-iral na ito ay lumalaki paitaas. Nangangahulugan ito na ito ay nagsisimula mula sa kabuuang materyal na sangkap, mula sa pinakamataas na planeta ng uniberso. Mula doon, ang buong sansinukob ay pinalawak, na may napakaraming sangay, na kumakatawan sa iba't ibang mga sistema ng planeta. Ang mga bunga ay kumakatawan sa mga resulta ng mga aktibidad ng mga buhay na nilalang, ibig sabihin, relihiyon, pag-unlad ng ekonomiya, kasiyahan sa pakiramdam, at pagpapalaya.

Ngayon, walang handa na karanasan sa mundong ito ng isang punong nakatayo na ang mga sanga nito pababa at ang mga ugat nito ay paitaas, ngunit may ganoong bagay. Ang punong iyon ay matatagpuan sa tabi ng isang imbakan ng tubig. Nakikita natin na ang mga puno sa pampang ay sumasalamin sa tubig na ang kanilang mga sanga ay pababa at mga ugat. Sa madaling salita, ang puno ng materyal na mundong ito ay salamin lamang ng tunay na puno ng espirituwal na mundo. Ang pagmuni-muni ng espirituwal na mundo ay matatagpuan sa pagnanais, tulad ng pagmuni-muni ng puno ay matatagpuan sa tubig.

Ang pagnanais ay ang dahilan ng pagkakaroon ng mga bagay sa sinasalamin na materyal na liwanag na ito. Ang sinumang gustong makawala sa materyal na pag-iral na ito ay dapat na malaman ang punong ito nang lubusan sa pamamagitan ng analytical study. Pagkatapos ay maaari niyang putulin ang kanyang relasyon dito.

Ang punong ito, bilang salamin ng tunay na puno, ay isang eksaktong replika. Ang lahat ay naroroon sa espirituwal na mundo. Kinukuha ng mga impersonalista si Brahma bilang ugat ng materyal na punong ito, at mula sa ugat, ayon sa sankhya pilosopiya, halika prakrti, purusa, tapos yung tatlo gunas, tapos yung limang gross elements (panca-mahabhuta), pagkatapos ay ang sampung pandama (dasendriya), isip, atbp. Sa ganitong paraan, hinahati nila ang buong materyal na mundo. Kung ang Brahma ang sentro ng lahat ng mga pagpapakita, kung gayon ang materyal na mundo ay isang pagpapakita ng sentro sa pamamagitan ng 180 degrees, at ang iba pang 180 degrees ay bumubuo sa espirituwal na mundo. Ang materyal na mundo ay ang baluktot na pagmuni-muni, kaya ang espirituwal na mundo ay dapat magkaroon ng parehong pagkakaiba-iba, ngunit sa katotohanan.

Ang prakrti ay ang panlabas na enerhiya ng Kataas-taasang Panginoon, at ang purusa ay ang Kataas-taasang Panginoon Mismo, at iyon ay ipinaliwanag sa Bhagavad-gita. Dahil ang paghahayag na ito ay materyal, ito ay pansamantala. Ang isang pagmuni-muni ay pansamantala, dahil kung minsan ay nakikita at kung minsan ay hindi nakikita. Ngunit ang pinagmulan kung saan ang pagmuni-muni ay nasasalamin ay walang hanggan. Ang materyal na salamin ng tunay na puno ay kailangang putulin. Kapag sinabing alam ng isang tao ang vedas, ipinapalagay na alam niya kung paano putulin ang attachment sa materyal na mundong ito. Kung alam ng isang tao ang prosesong iyon, talagang alam niya ang Vedas.

 Isa na naaakit sa mga ritwal na pormula ng Vedas ay naaakit sa magagandang berdeng dahon ng puno. Hindi niya talaga alam ang layunin ng Vedas. Ang layunin ng vedas, gaya ng isiniwalat ng Personalidad ng Panguluhang Diyos Mismo, ay putulin ang sinasalamin na punong ito at makamit ang tunay na puno ng espirituwal na mundo.

DISCLAIMER: