dhrtarastra uvaca
dharma-ksetre kuru-ksetre
samaveta yuyutsavah
mamakah pandavas caiva
kim akurvata sanjaya
Sinabi ni Dhrtarastra: O Sanjaya, pagkatapos magtipon sa lugar ng paglalakbay sa Kurukshetra, ano ang ginawa ng aking mga anak at mga anak ni Pandu, na nagnanais na lumaban?
Ang Bhagavad-Gita ay ang malawakang binabasang theistic science na buod sa Gita-mahatmya (Glorification of the Gita). Doon ay sinasabi na dapat basahin ng isang tao ang Bhagavad-gita nang lubos na masusi sa tulong ng isang taong deboto ni Sri Krsna at subukang maunawaan ito nang walang personal na motibasyon na mga interpretasyon. Ang halimbawa ng malinaw na pag-unawa ay nasa mismong Bhagavad-gita, sa paraan ng pagkaunawa sa pagtuturo ni Arjuna, na nakarinig ng Gita nang direkta mula sa Panginoon.
Kung ang isang tao ay sapat na masuwerte upang maunawaan ang Bhagavad-gita sa linyang iyon ng sunod-sunod na disiplina, nang walang motivated na interpretasyon, kung gayon nalampasan niya ang lahat ng pag-aaral ng Vedic na karunungan at lahat ng mga banal na kasulatan sa mundo. Malalaman ng isa sa Bhagavad-gita ang lahat ng nilalaman ng iba pang mga banal na kasulatan, ngunit ang mambabasa ay makakahanap din ng mga bagay na hindi matatagpuan sa ibang lugar. Iyan ang partikular na pamantayan ng Gita. Ito ay ang perpektong teistikong agham dahil ito ay direktang sinasalita ng Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos, si Lord Sri Krsna.
Ang salitang dharma-ksetra (isang lugar kung saan isinasagawa ang mga ritwal ng relihiyon) dahil, sa Battlefield ng Kuruksetra, ang Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos ay naroroon sa panig ni Arjuna. Si Dhrtarastra, ang ama ng Kurus, ay lubos na nagdududa tungkol sa posibilidad ng pangwakas na tagumpay ng kanyang mga anak. Sa kanyang pagdududa, nagtanong siya sa kanyang sekretarya na si Sanjaya, "Ano ang ginawa ng aking mga anak at mga anak ni Pandu?" Siya ay may tiwala na ang kanyang mga anak na lalaki at ang mga anak ng kanyang nakababatang kapatid na si Pandu ay nagtipon sa Larangan na iyon ng Kuruksetra para sa isang tiyak na pakikipag-ugnayan sa digmaan. Gayunpaman, ang kanyang pagtatanong ay makabuluhan.
Ayaw niya ng kompromiso sa pagitan ng mga magpinsan at magkakapatid, at gusto niyang tiyakin ang kapalaran ng kanyang mga anak sa larangan ng digmaan. Dahil ang labanan ay isinaayos na isagawa sa Kuruksetra, na binanggit sa ibang lugar sa Vedas bilang isang lugar ng pagsamba—kahit para sa mga naninirahan sa langit—natakot si Dhrtarastra tungkol sa impluwensya ng banal na lugar sa resulta ng labanan. Alam na alam niya na maimpluwensyahan nito si Arjuna at ang mga anak ni Pandu dahil likas silang lahat ay mabubuti. Si Sanjaya ay isang estudyante ni Vyasa, at samakatuwid, sa awa ni Vyasa, nagawa ni Sanjaya na makita ang Larangan ng Labanan ng Kuruksetra kahit na siya ay nasa silid ng Dhrtarastra. At kaya, tinanong siya ni Dhrtarastra tungkol sa sitwasyon sa larangan ng digmaan.
Parehong ang mga Pandava at ang mga anak ni Dhrtarastra ay kabilang sa iisang pamilya, ngunit ang pag-iisip ni Dhrtarastra ay inihayag dito. Sinadya niyang inangkin lamang ang kanyang mga anak bilang Kurus, at inihiwalay niya ang mga anak ni Pandu mula sa pamana ng pamilya. Sa gayon ay mauunawaan ng isa ang tiyak na posisyon ni Dhrtarastra sa kanyang relasyon sa kanyang mga pamangkin, ang mga anak ni Pandu.
Tulad ng sa palayan, ang mga hindi kinakailangang halaman ay kinukuha, kaya inaasahan sa simula pa lamang ng mga paksang ito na sa larangan ng relihiyon ng Kuruksetra kung saan naroroon ang ama ng relihiyon, si Sri Krsna, ang mga hindi gustong mga halaman tulad ng anak ni Dhrtarastra na si Duryodhana at ang iba ay lilipulin at ang mga taong lubos na relihiyoso, na pinamumunuan ni Yudhisthira, ay itatatag ng Panginoon.
Ito ang kahalagahan ng mga salitang dharma-ksetre at kuru-ksetre, bukod sa makasaysayang at Vedic na kahalagahan ng mga ito.
