Kwento nina Arjuna at Ulupi
Habang nasa pagpapatapon, (Habang nilabag niya ang tuntunin ng hindi pagpasok sa silid ng sinumang kapatid (Kapag ang mga kapatid na iyon na may draupadi) ng sinuman, isang solusyon na iminungkahi ni Devarshi Narad) sa loob ng 12 taon, nagpasya siyang gumugol ng mga unang araw sa GANGA GHAAT, noong Ganga Ghat, siya ay madalas na naliligo araw-araw sa malalim na tubig, mas malalim kaysa sa isang normal na tao ay maaaring pumunta, (Being son of a god, he might be having that capability), Naag Kanya Ulupi (Who was living in the ganga itself having her ang ama (Adi-Shesha) RAJMAHAL doon.) nakita iyon araw-araw sa loob ng ilang araw at nahulog sa kanya (puro pagnanasa).
Isang magandang araw, kinaladkad niya si arjuna sa loob ng tubig, sa kanyang pribadong silid at humingi ng pag-ibig, kung saan, tumanggi si arjuna, sinabi niya, “Napakaganda mo para tanggihan, ngunit ako ay nasa aking selibat sa paglalakbay na ito at hindi ko kaya gawin mo iyon sa iyo", kung saan ipinagtanggol niya na "ang hindi pag-aasawa ng iyong pangako ay limitado kay Draupadi, hindi sa iba", at sa pamamagitan ng gayong mga argumento, nakumbinsi niya si arjuna, dahil siya ay naakit din, ngunit natali sa pangako, kaya sa pamamagitan ng baluktot ang DHARMA, ayon sa sariling pangangailangan, sa tulong ng salita ni Ulupi, pumayag siyang manatili doon ng isang gabi, at tinutupad ang kanyang pagnanasa (sa kanya rin).
Kalaunan ay ibinalik niya si Arjuna sa nananangis na si Chitrangada, ang iba pang asawa ni Arjuna. Malaki ang naging bahagi niya sa pagpapalaki ng anak ni Arjuna at Chitrangada, si Babruvahana. Nagawa rin niyang ibalik si Arjuna sa buhay matapos itong mapatay sa labanan ni Babruvahana. Nang si Arjuna ay binigyan ng sumpa ng Vasus, ang mga kapatid ni Bhishma, pagkatapos niyang patayin si Bhishma sa digmaan sa Kurukshetra, tinubos niya si Arjuna mula sa sumpa.
Kwento nina Arjuna at Chitrangada
Matapos ang pananatili ng isang gabi sa ulupi, bilang resulta nito, ipinanganak si Iravan, na kalaunan ay namatay sa labanan ng Mahabharata noong ika-8 araw ni Alambusha a-demon, naglakbay si Arjuna sa kanluran ng bangko at nakarating sa Manipur.
Habang siya ay nagpapahinga sa gubat, nakita niya si Chitrangadha, anak ng hari ng manipur, Chitrabahana, at nahulog sa kanya sa unang tingin habang siya ay nangangaso (Narito, ito ay direktang pagnanasa, wala nang iba pa), at direktang humingi ng kamay mula sa ang kanyang ama ay nagbibigay ng kanyang orihinal na pagkakakilanlan. Ang kanyang Ama ay sumang-ayon lamang sa kondisyon na, ang kanyang mga supling ay ipanganganak at palakihin sa Manipur lamang. (Sa manipur ay isang tradisyon na magkaroon ng isang anak lamang, at sa gayon, si chitrangada ay ang tanging anak ng hari). Upang maipagpatuloy niya ang kaharian. Nanatili doon si Arjuna ng humigit-kumulang tatlong taon at pagkatapos ng kapanganakan ng kanilang anak na si BRAHUBHUVAN, umalis siya sa manipur at ipinagpatuloy ang kanyang pagpapatapon.
