Si Satyavati (ina ni vyasa) ay anak ng isang sinumpaang apsara (celestial nymph) na nagngangalang Adrika. Si Adrika ay binago ng isang sumpa bilang isang isda, at nanirahan sa ilog ng Yamuna. Noong ang hari ng Chedi, si Vasu (mas kilala bilang Uparicara-vasu), ay nasa isang ekspedisyon sa pangangaso, nagkaroon siya ng emisyon sa gabi habang pinapangarap ang kanyang asawa. Ipinadala niya ang kanyang semilya sa kanyang reyna gamit ang isang agila ngunit, dahil sa pakikipaglaban sa isa pang agila, ang semilya ay nahulog sa ilog at nilamon ng sinumpaang isda na Adrika. Dahil dito, nabuntis ang isda.
Hinuli ng punong mangingisda ang isda, at pinutol ito. Natagpuan niya ang dalawang sanggol sa sinapupunan ng isda: isang lalaki at isang babae. Iniharap ng mangingisda ang mga bata sa hari, na nag-iingat sa batang lalaki. Lumaki ang batang lalaki upang maging tagapagtatag ng Kaharian ng Matsya. Ibinigay ng hari ang batang babae sa mangingisda, pinangalanan siyang Matsya-gandhi o Matsya-gandha (“Siya na may amoy ng isda”) dahil sa malansang amoy na nagmula sa katawan ng batang babae. Pinalaki ng mangingisda ang babae bilang kanyang anak at pinangalanan itong Kali (“ang maitim”) dahil sa kanyang kutis. Sa paglipas ng panahon, nakuha ni Kali ang pangalang Satyavati (“matapat”). Ang mangingisda ay isa ring ferryman, nagsasakay ng mga tao sa ilog sa kanyang bangka. Tinulungan ni Satyavati ang kanyang ama sa kanyang trabaho, at lumaki bilang isang magandang dalaga.
Isang araw, nang isakay niya ang rishi (sage) Parashara sa ilog Yamuna, gusto ng pantas na bigyang-kasiyahan ni Kali ang kanyang pagnanasa at hinawakan ang kanang kamay nito. Sinubukan niyang pigilan si Parashara, na sinasabi na ang isang matalinong Brahmin sa kanyang tangkad ay hindi dapat maghangad ng isang babaeng mabaho sa isda. Sa wakas ay sumuko siya, napagtanto ang desperasyon at pagpupursige ng pantas at natatakot na kung hindi niya pakinggan ang kanyang kahilingan, baka mabagsakan niya ang bangka sa gitna ng agos. Sumang-ayon si Kali, at sinabihan si Parashara na maging matiyaga hanggang sa makarating ang bangka sa bangko.
Nang makarating sa kabilang panig ay muli siyang sinunggaban ng pantas, ngunit ipinahayag niya na ang kanyang katawan ay mabaho at pakikipagtalik ay dapat na kalugud-lugod sa kanilang dalawa. Sa mga salitang ito, ang Matsyagandha ay binago (sa pamamagitan ng mga kapangyarihan ng sage) sa Yojanagandha ("siya na ang halimuyak ay maaamoy mula sa kabila ng isang yojana"). Amoy na siya ngayon ng musk, at kaya tinawag na Kasturi-gandhi (“musk-fragrant”).
Nang si Parashara, na pinahihirapan ng pagnanasa, ay muling lumapit sa kanya, iginiit niya na ang pagkilos ay hindi angkop sa sikat ng araw, dahil makikita sila ng kanyang ama at ng iba pa mula sa kabilang bangko; dapat silang maghintay hanggang gabi. Ang pantas, kasama ang kanyang kapangyarihan, ay binalot ng hamog ang buong lugar. Bago pa masiyahan si Parashara sa kanyang sarili ay muling pinutol siya ni Satyavati upang sabihin na siya ay mag-e-enjoy sa kanyang sarili at aalis, inaagawan siya ng kanyang pagkabirhen at iiwan siyang kahihiyan sa lipunan. Pagkatapos ay biniyayaan siya ng pantas ng virgo intacta. Hiniling niya kay Parashara na ipangako sa kanya na ang pakikipagtalik ay magiging isang lihim at ang kanyang pagkabirhen ay buo; ang anak na ipinanganak mula sa kanilang pagsasama ay magiging kasing tanyag ng dakilang pantas; at ang kanyang halimuyak at kabataan ay magiging walang hanggan.
Ipinagkaloob sa kanya ni Parashara ang mga kahilingang ito at nabusog ng magandang Satyavati. Pagkatapos ng pagkilos ang pantas ay naligo sa ilog at umalis, hindi na siya muling nakilala. Pinaikli ng Mahabharata ang kuwento, binanggit ang dalawang hiling lamang para kay Satyavati: ang kanyang virgo intacta at walang hanggang matamis na halimuyak.
Tuwang-tuwa sa kanyang mga pagpapala, ipinanganak ni Satyavati ang kanyang sanggol nang araw ding iyon sa isang isla sa Yamuna. Ang anak ay agad na lumaki bilang isang kabataan at nangako sa kanyang ina na siya ay lalapit sa kanya sa tuwing tatawag ito sa kanya; pagkatapos ay umalis siya upang magpepenitensya sa kagubatan. Ang anak na lalaki ay tinawag na Krishna (“ang maitim”) dahil sa kanyang kulay, o Dvaipayana (“isang isinilang sa isang isla”) at kalaunan ay nakilala bilang Vyasa – tagabuo ng Vedas at may-akda ng Puranas at Mahabharata, na tumutupad Ang propesiya ni Parashara.
Credits: Navratn Singh
