Capitulo septimo de Gita iam diximus summae personae divinitatis opulenta potentia, variasque eius virtutes.
sri-bhagavan uvaca
idam tu te guhyatamam
pravaksyamy anasuyave
jnanam vijnana-sahitam
yaj jnatva moksyase 'subhat .'
Devotus magis ac magis de Summo Domino audit, fit illuminatus. Hic processus auditus commendatur in Srimad-Bhagavatam: “Nuntiae Supremae Personalitatis Divinitatis plenae sunt potentiae, et hae virtutes effici possunt si argumenta de summa divinitate inter studiosos discutiuntur. Id effici non potest consociatione speculatorum mentalium vel scholarium academicarum, cum cognitio efficitur ».
In Summi Domini servitio assidue sunt devoti. Dominus mentem et sinceram alicuius rei viventis intelligit qui in Krsna conscientia versatur eique intelligentiam dat ad cognoscendam scientiam de Krsna in consociatione studiosorum. Discussio de Krsna valde potens est, et si fortunatus talem consociationem habet et scientiam assimilare conatur, profecto promovebit ad spiritualem effectionem. Dominus Krsna, ut Arjuna ad altiorem et altiorem elevationem in potenti servitio suo foveat, in hoc Capitulo Nono describit secretiora quam quaevis iam detecta.
Initium Bhagavad-gita, Caput Primum, plus minusve introductio ad reliquos libros pertinet; et in secundo et tertio Capitulo, spiritualis cognitio secreta appellatur.
Argumenta in VII et VIII Capitulis nominatim ad devotionem servitutis referuntur, et quia illuminationem in Krsna conscientia, secretiora vocantur. Sed ea quae in Nono Capitulo describuntur, sincera et pura devotione tractant. Ideo hoc maxime dicitur secretissimum. Qui in secretissima scientia Krsna sita est, naturaliter transcendens est; ergo non habet dolores materiales, licet sit in mundo materiali.
In Bhakti-rasamrta-sindhu dicitur, quamvis qui sincerum studium erga Summum Dominum amantem obsequium habet, in statu materialis exsistentiae condicionalis sitam, liberatus existimandus est. Similiter in Bhagavad-gita, Capitulo Decimo reperiemus, quemquem eo modo occupatum liberatum esse.
Hic versus primus significationem habet specialem. Cognitionem (idam jnanam) refert ad purae devotionis obsequium, quod in novem diversis actionibus consistit: auditio, cantatio, memoria, serviens, colens, orans, oboediens, amicitiam servans omniaque tradens. Ex praxi horum novem elementorum devotionis ad conscientiam spiritualem elevatur una conscientia Krsna.
In tempore quo cor purgatur contagione materialis, haec scientia de Krsna intellegi potest. Simpliciter intelligere rem vivam non esse materialem satis. Ut sit principium cognitionis spiritualis, sed agnoscendum est differentiam inter operationes corporis et operationes spirituales, quibus intelligatur non esse corpus.
