Barbarik nepos Bhima et Ghatotkacha filius fuit. Barbarik putabatur fortis bellator artem militiae a matre edoctam. Dominus Shiva placebat ingeniis Barbarik tamquam bellator tres sagittas speciales ei concessas. Etiam singularem arcum a Domino Agni (Dei Ignis) obtinuit.
Fertur Barbarik tantae potentiae fuisse ut bellum Mahabharatae secundum ipsum 1 momento posset finire, si solus illud pugnaret. Narratur sic:
Priusquam bellum iniret, Dominus Krishna ab omnibus quaesivit quousque bellum illis solum perficeret. Bhisma respondit se viginti dies futurum esse. Dronacharya dixit se XXV dierum capturum esse. Karna dixit se fore 20 dies cum Arjuna dixit se eum venturum esse 25 dies.
Barbarik cupiebat Mahabharata matri bellum spectare. Annuit mater ut abiret vigilias, sed prius ab eo discederet, in quam partem se iungeret, si stimulum belli interesse sentiret. Barbarik matri pollicitus est se ea parte languidiorem iungere. Haec dicens statuit iter ad campum visendum.
Krishna, audita Barbarik et vires Barbarik explorare cupiens, Brahmin se induit ante Barbarik. Idem ei Krishna percontatus est quot dies bellum conficiendi caperet si solus pugnaret. Barbarik respondit se tantum I minutis ad perficiendum proelium fore, si solus pugnaret. Krishna admiratus est hoc responsum de Barbarik considerans quod Barbarik ambularet versus campum iustis 1 sagittis et arcu. Huic Barbarik 3 sagittarum virtus explicanda est.
- Prima sagitta putabatur notare omnia objecta quae Barbarik destrui volebant.
- Secunda sagitta putabatur notare omnia obiecta quae salvari volebat Barbarik.
- Sagitta tertia putabatur delere omnia quae prima sagitta VEL notata sunt omnia quae sagitta secunda notata non sunt delere.
Et in fine huius omnes sagittae redirent ad pharetram. Krishna hoc probare cupiens, rogavit Barbarik ut omnia folia arboris, quae sub stabat, ligaret. Cum Barbarik moliri meditando incepit, Krishna unum folium de arbore accepit et illud sine scientia Barbarik sub pede posuit. Cum Barbarik primam sagittam emittit, sagitta omnia folia ex arbore designat et tandem circa pedes Domini Krishna gyrare incipit. Krishna quaerit Barbarik cur sagitta hoc faciat. Ad haec Barbarik respondet folium esse oportere sub pedibus tuis, et rogat Krishna, ut crus tollat. Ut primum Krishna crus levat, sagitta praecedit et folium etiam reliquum notat.
Ea res Dominum Krishna de potentia phaenomeni Barbarik terret. Sagittas vere infallibiles esse concludit. Krishna etiam cognoscit in reali praeliorum casu Krishna aliquem (ex. gr. 5 Pandavas) ab impetu Barbarico segregare velle, tunc id facere non posse, cum etiam inscio Barbarik sagitta praecederet et scopum destruere, si Barbarik ita destinavit.
Ad hoc Krishna quaerit Barbarik, utra parte in bello Mahabharata pugnare pararet. Barbarik declarat, cum Kaurava Exercitus Pandava maior sit quam Exercitus Pandavae et propter condicionem quam cum matre pactus erat, se pro Pandavas pugnaret. Sed huic Domino Krishna paradoxum exponit de conditione, quam cum matre convenerat. Krishna exponit, cum in acie bellicosissimus esset, qui semper partes iungit, alteram partem debiliorem fore. Tandem tandem inter utrumque latus oscillans et praeter seipsum omnes destruet. Ita Krishna actualem consequentiam verbi, quod matri dederat, indicat. Ita Krishna (a Brahmin adhuc habitu) caput in caritate Barbarik petit ut eius implicationem in bello vitaret.
Post haec Krishna explicat caput maximi Kshatriya immolandum esse ut proelii colendi causa et Barbarik maximam Kshatriya illius temporis putaverit.
Priusquam caput det actu, Barbarik exprimit suum desiderium videndi sequentis pugnae. Huic Krishna consensit caput Barbarik ponere in vertice montis qui proelii neglecti sunt. Finito bello Pandavas inter se contenderunt quorum plurimum victoriae adiumentum fuit. Ad hoc Krishna suadet licere caput Barbarik hoc iudicare, cum totum bellum spectaverit. Caput Barbarik suggerit solum Krishna esse qui victoriam in bello auctor esset. Consilium, consilium, praesentia in victoria fuit.
Post Courtsy: Vikram Bhat
Image courtesy : Zayplay
