Upanishadi sunt antiquae Scripturae Hinduistae quae nonnullae ex fundamentis textuum Hinduismi fundamentorum censentur. Partes sunt Vedas, quae collectio veterum textuum religiosorum qui fundamentum Hinduismi efformant. Upanishads in Sanscritica scripta sunt et ad saeculum duodevicensimum aCn vel ante tempus reducere putantur. Inter vetustissimos textus sacros in mundo existimati sunt et multum momentum habuerunt in cogitatione Hinduistica.
Verbum "Upanishad" significat accumbere, et significat consuetudinem sedendi iuxta spiritualem doctorem ad recipiendam doctrinam. Upanishadi sunt collectio textuum qui continent doctrinam variorum spiritualium magistrorum. Intelliguntur pervestigandae et discutiendae in contextu relationis guru-discipulorum.
Multa Upanishads varia sunt, et in duo genera dividuntur: vetustior, "primaria" Upanishads, posterior, "secunda" Upanishads.
Primarii Upanishads magis fundamenti censentur et essentiam Vedas continere putantur. Sunt decem primariae Upanishads, et sunt;
- Isha Upanishad
- Kena Upanishad
- katha Upanishad
- Prashna Upanishad
- Mundaka Upanishad
- Mandukya Upanishad
- Taittiriya Upanishad
- Aitareya Upanishad
- Chandogya Upanishad
- Brihadaranyaka Upanishad
Secundariae Upanishads magis diversae sunt natura et latius argumenta tegunt. Plures sunt variae secundariae Upanishads, et includunt textus ut
- Hamsa Upanishad
- Rudra Upanishad
- Mahanarayana Upanishad
- Paramahamsa Upanishad
- Narasimha Tapaniya Upanishad
- Advaya Taraka Upanishad
- Jabala Darsana Upanishad
- Darshana Upanishad
- Yoga-Kundalini Upanishad
- Yoga-Tattva Upanishad
Haec pauca exempla sunt, et multa alia secundaria Upanishads
Upanishades continent doctrinas philosophicas et spirituales quae proponuntur ad adiuvandum ut homines intellegant naturam realitatis et locum suum in mundo. Amplis locis explorant, etiam naturam sui, naturam universi, naturam ultimae rei.
Una notionum clavis in Upanishads inventas est conceptus Brahman. Brahman est res ultima et ut fons et alimentum omnium rerum conspicitur. Aeterna, incommutabilis, et omnia penetrans esse dicitur. Secundum Upanishads, ultimus finis vitae humanae est percipere unitatem cuiusque hominis (atman) cum Brahman. Effectio haec moksha nota est, vel liberatio.
Exempla hic sunt textus Sanscritici ex Upanishadis:
- "Aham brahmaasmi." (Ex Brihadaranyaka Upanishad) Haec sententia ad "Brahman sum" vertit, et fidem refert unum hominem esse ultimum cum re ultima.
- "Tat tvam asi." (Ex Chandogya Upanishad) Haec sententia vertit ad "Tu es", et simile est cum superiori phrasi, efferens uniuscuiusque hominis unitatem cum re ultima.
- "Ayam atma brahma." (Ex Mandukya Upanishad) Haec sententia vertit ad "Ipsum se Brahman", et refert fidem veram sui naturam esse eandem cum realitate ultima.
- "Sarvam khalvidam brahma." (Ex Chandogya Upanishad) Haec sententia ad "Omnia Brahman" vertit, et refert fidem ultimam rem in omnibus esse praesentem.
- "Isha vasyam idam sarvam." (Ex Isha Upanishad) Haec sententia vertit ad « Omnia haec a Domino pervadunt », et refert fidem ultimam realitatem esse ultimum principium ac sustentatorem omnium rerum.
Reincarnationis quoque conceptum docent Upanishades, quod anima post mortem in novum corpus renascatur. Forma, quam anima accipit in altera vita, creditur actus et cogitationes prioris vitae determinari, conceptus notus karma. Propositum traditionis Upanishadicae est reincarnationis cyclum frangere et liberationem consequi.
Yoga et meditatio magni momenti sunt usus in traditione Upanishadica. Hae consuetudines videntur ut modus ad mentem sedandam mentem et statum pacis et claritatis interioris consequendum. Creditur etiam adiuvare quemlibet cognoscentem unitatem sui cum ultima re.
Upanishads magnam vim habuerunt in cogitatione Hinduistica atque etiam in aliis traditionibus religiosis et philosophicis multum studuit et coluit. Fons videntur sapientiae et perspicientiae in naturam realitatis et conditionis humanae. Doctrinae Upanishadum a Prohibeo hodie perscrutari et exerceri pergunt ac magna pars sunt Prohibeo traditionis.
