sri-Bhagavan uvaca
abhayam sattva-samsuddhir
jnana-yoga-vyavasthitih
danam damas ca yajnas ca
svadhyayas tapa arjavam
ahimsa satyam akrodhas
tyagah santir apaisunam
daya bhutesv alluptvam
mardavam hrir acapalam
tejah ksama dhrtih saucam
adroho nati-manita
bhavanti sampadam daivim
abhijatasya bharata
Sinabi ng Mahal na Panginoon: Kawalang-takot, paglilinis ng pagkakaroon ng isang tao, paglilinang ng espirituwal na kaalaman, kawanggawa, pagpipigil sa sarili, pagsasagawa ng sakripisyo, pag-aaral ng Vedas, pagtitipid at pagiging simple; walang karahasan, pagiging totoo, kalayaan sa galit; pagtalikod, katahimikan, pag-iwas sa paghahanap ng kamalian, pakikiramay at kalayaan mula sa kaimbutan; kahinahunan, kahinhinan at matatag na determinasyon; kalakasan, pagpapatawad, katatagan ng loob, kalinisan, kalayaan mula sa inggit at pagnanasa sa karangalan-ang mga transendental na katangiang ito, O anak ni Bharata, ay nabibilang sa mga makadiyos na tao na pinagkalooban ng banal na kalikasan.
LAYUNIN
Sa simula ng Ikalabinlimang Kabanata, ipinaliwanag ang puno ng saging ng materyal na mundong ito. Ang mga karagdagang ugat na lumalabas dito ay inihambing sa mga aktibidad ng mga nabubuhay na nilalang, ang ilan ay mapalad, ang ilan ay hindi maganda. Sa Ikasiyam na Kabanata, gayundin, ang devas, o maka-Diyos, at ang asuras, ang mga di-makadiyos, o mga demonyo, ay ipinaliwanag. Ngayon, ayon sa Vedic rites, ang mga aktibidad sa paraan ng kabutihan ay itinuturing na mapalad para sa pag-unlad sa landas ng pagpapalaya, at ang mga naturang aktibidad ay kilala bilang deva prakrti, likas na transendental.
Yaong mga nakatayo sa transendental na kalikasan ay sumusulong sa landas ng pagpapalaya. Para sa mga kumikilos sa mga paraan ng pagsinta at kamangmangan, sa kabilang banda, walang posibilidad ng pagpapalaya. Alinman ay kailangan nilang manatili sa materyal na mundong ito bilang mga tao, o sila ay bababa sa mga species ng hayop o kahit na mas mababang mga anyo ng buhay. Sa Ikalabing-anim na Kabanatang ito, ipinaliwanag ng Panginoon ang parehong transendental na kalikasan at ang mga katangiang kasama nito, gayundin ang mala-demonyo at mga katangian nito. Ipinaliwanag din niya ang mga pakinabang at disadvantage ng mga katangiang ito.
Ang salitang abhijatasya sa pagtukoy sa isang ipinanganak ng transendental na mga katangian o makadiyos na mga hilig ay napakahalaga. Ang magkaroon ng isang bata sa isang makadiyos na kapaligiran ay kilala sa Vedic na kasulatan bilang Garbhadhana-samskara. Kung ang mga magulang ay nagnanais ng isang anak sa maka-Diyos na mga katangian dapat nilang sundin ang sampung prinsipyo ng tao. Sa Bhagavad-gita napag-aralan na rin namin noon na ang sex life para sa pagkakaroon ng mabuting anak ay si Krsna Mismo. Ang buhay sex ay hindi hinahatulan kung ang proseso ay ginagamit sa kamalayan ni Krsna.
Yaong mga nasa kamalayan ni Krsna kahit papaano ay hindi dapat magkaanak ng mga bata tulad ng mga pusa at aso ngunit dapat silang magkaanak upang sila ay magkaroon ng kamalayan kay Krsna pagkatapos ng kapanganakan. Iyon ay dapat na maging kalamangan ng mga anak na ipinanganak ng isang ama o ina na nasisipsip sa kamalayan ni Krsna.
Ang institusyong panlipunan na kilala bilang varnasrama-dharma-ang institusyong naghahati sa lipunan sa apat na dibisyon o castes-ay hindi naglalayong hatiin ang lipunan ng tao ayon sa kapanganakan. Ang ganitong mga dibisyon ay nasa mga tuntunin ng mga kwalipikasyong pang-edukasyon. Dapat nilang panatilihin ang lipunan sa isang estado ng kapayapaan at kaunlaran.
Ang mga katangiang binanggit dito ay ipinaliwanag bilang transendental na mga katangian na nilalayon para sa pagsulong ng isang tao sa espirituwal na pag-unawa upang siya ay makalaya mula sa materyal na mundo. Nasa varnasrama institusyon ang sannyasi, o ang tao sa tinalikuran na kaayusan ng buhay, ay itinuturing na pinuno o ang espiritwal na panginoon ng lahat ng katayuan at kaayusan sa lipunan. A brahmana ay itinuturing na ang espirituwal na master ng tatlong iba pang mga seksyon ng isang lipunan, ibig sabihin, ang mga ksatriya, ang vaisyas at ang sudra, ngunit isang sannyasi, na nasa tuktok ng institusyon, ay itinuturing na espirituwal na master ng mga brahmana din. Para sa sannyasi, ang unang kwalipikasyon ay dapat na walang takot. Dahil a sannyasi kailangang mag-isa nang walang anumang suporta o garantiya ng suporta, kailangan lang niyang umasa sa awa ng Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos.
Kung iisipin niya, "Pagkatapos umalis sa aking mga koneksyon, sino ang magpoprotekta sa akin?" hindi niya dapat tanggapin ang tinalikuran na kaayusan ng buhay. Kailangang ganap na kumbinsido ang isang tao na si Krsna o ang Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos sa Kanyang lokal na aspeto bilang Paramatma ay laging nasa loob, na nakikita Niya ang lahat at lagi Niyang nalalaman kung ano ang nais gawin ng isang tao.
