Dito makikita natin ang kasaysayan ng Bhagavad-gita na sinusubaybayan mula sa malayong panahon noong inihatid ito sa maharlikang orden, ang mga hari ng lahat ng planeta. Ang agham na ito ay partikular na inilaan para sa proteksyon ng mga naninirahan at samakatuwid ang maharlikang kaayusan ay dapat na maunawaan ito upang mapangunahan ang mga mamamayan at maprotektahan sila mula sa materyal na pagkaalipin sa pagnanasa. Ang buhay ng tao ay inilaan para sa paglinang ng espirituwal na kaalaman, sa walang hanggang kaugnayan sa Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos, at ang mga pinunong tagapagpaganap ng lahat ng estado at lahat ng mga planeta ay obligadong ibigay ang aral na ito sa mga mamamayan sa pamamagitan ng edukasyon, kultura, at debosyon.

Sa madaling salita, ang mga ehekutibong pinuno ng lahat ng estado ay nilayon na palaganapin ang agham ng kamalayan ni Krsna upang samantalahin ng mga tao ang dakilang agham na ito at ituloy ang isang matagumpay na landas, na ginagamit ang pagkakataon ng anyo ng buhay ng tao.

“Hayaan akong sambahin,” sabi ni Lord Brahma, “ang Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos, si Govinda [Krsna], na siyang orihinal na tao at sa ilalim ng kanyang pagkakasunud-sunod ang araw, na siyang hari ng lahat ng mga planeta, ay nagtataglay ng napakalaking kapangyarihan at init. Ang araw ay kumakatawan sa mata ng Panginoon at tumatawid sa orbit nito bilang pagsunod sa Kanyang utos.”

Ang araw ay ang hari ng mga planeta, at ang diyos-araw (sa kasalukuyan ay ang pangalang Vivasvan) ang namamahala sa planeta ng araw, na kumokontrol sa lahat ng iba pang mga planeta sa pamamagitan ng pagbibigay ng init at liwanag.

Siya ay umiikot sa ilalim ng utos ni Krsna, at orihinal na ginawa ni Lord Krsna si Vivasvan na Kanyang unang disipulo upang maunawaan ang agham ng Bhagavad-gita. Ang Gita samakatuwid, ay hindi isang speculative treatise para sa hindi gaanong mahalagang makamundong iskolar ngunit isang karaniwang aklat ng kaalaman na bumababa mula pa noong una.

"Sa simula ng Treta-yuga [millennium] ang agham na ito ng relasyon sa Supremo ay inihatid ni Vivasvan kay Manu. Si Manu, bilang ama ng sangkatauhan, ay ibinigay ito sa kanyang anak na si Maharaja Iksvaku, ang Hari ng mundong planeta at ninuno ng Raghu dynasty kung saan nagpakita si Lord Ramacandra. Samakatuwid, ang Bhagavad-gita ay umiral sa lipunan ng tao mula pa noong panahon ni Maharaja Iksvaku.”

Sa kasalukuyang sandali, nalampasan pa lang natin ang limang libong taon ng Kali-yuga, na tumatagal ng 432,000 taon. Bago ito ay mayroong Dvapara-yuga (800,000 taon), at bago iyon ay mayroong Treta-yuga (1,200,000 taon). Kaya, mga 2,005,000 taon na ang nakalilipas, sinabi ni Manu ang Bhagavad-gita sa kanyang disipulo at anak na si Maharaja lksvaku, ang Hari ng planetang lupa. Ang edad ng kasalukuyang Manu ay kinakalkula na tumagal ng mga 305,300,000 taon, kung saan 120,400,000 ang lumipas. Sa pagtanggap na bago ipanganak si Manu, ang Gita ay sinalita ng Panginoon sa Kanyang disipulo, ang diyos-araw na si Vivasvan, isang magaspang na pagtatantya ay ang Gita ay sinalita nang hindi bababa sa 120,400,000 taon na ang nakalilipas; at sa lipunan ng tao, ito ay umiiral sa loob ng dalawang milyong taon.

Ito ay muling sinabi ng Panginoon kay Arjuna mga limang libong taon na ang nakararaan. Iyan ang magaspang na pagtatantya ng kasaysayan ng Gita, ayon sa Gita  mismo at ayon sa bersyon ng tagapagsalita, si Lord Sri Krsna. Ito ay sinalita sa diyos-araw na si Vivasvan dahil isa rin siyang ksatriya at ama ng lahat ksatriya na mga inapo ng diyos-araw, o surya-vamsa ksatriyas. Dahil ang Bhagavad-gita ay kasinghusay ng Vedas, na sinasalita ng Kataas-taasang Personalidad ng Panguluhang Diyos, ang kaalamang ito ay apauruseya, nahigit sa tao.

Dahil ang mga tagubiling Vedic ay tinatanggap kung ano ang mga ito, nang walang interpretasyon ng tao, ang Gita , samakatuwid, ay dapat tanggapin nang walang makamundong interpretasyon. Maaaring mag-isip-isip ang mga makamundong wrangler tungkol sa Gita sa kanilang sariling mga paraan, ngunit hindi iyon Bhagavad-gita gaya ng dati. Samakatuwid, ang Bhagavad-gita ay kailangang tanggapin kung ano ito, mula sa sunod-sunod na mga disipulo, at inilalarawan dito na ang Panginoon ay nakipag-usap sa diyos-araw, ang diyos-araw ay nakipag-usap sa kanyang anak na si Manu, at si Manu ay nakipag-usap sa kanyang anak na si Iksvaku. .

DISCLAIMER: