Ang pitong Immortals (Chiranjivi) ng Hindu Mythology ay:
- Aswathama
- Haring Mahabali
- Veda Vyasa
- Hanuman
- Vibhishana
- Krupacharya
- Parasuram
Basahin ang unang bahagi para malaman ang tungkol sa unang dalawang Immortal i.e. 'Aswathama' at 'Mahabali' Dito:
Sino ang pitong imortal (Chiranjivi) ng Hindu Mythology? Bahagi 1
Basahin ang ikalawang bahagi para malaman ang tungkol sa Pangatlo at pang-imortal na i.e. 'Veda Vyasa' at 'Hanuman' Dito:
Sino ang pitong imortal (Chiranjivi) ng Hindu Mythology? Bahagi 2
Basahin ang ikatlong bahagi para malaman ang tungkol sa Ikalima at Ikaanim na Immortal i.e. 'Vibhishana' at 'Krupacharya' Dito:
Sino ang pitong imortal (Chiranjivi) ng Hindu Mythology? Bahagi 3
7) Parsuram:
Ang Parshurama ay ang ikaanim na avatar ni Vishnu, Siya ay anak ni Renuka at ng saptarishi Jamadagni. Nabuhay siya noong huling Dvapara Yuga, at isa sa pitong imortal o Chiranjivi, ng Hinduismo. Nakatanggap siya ng parashu(palakol) pagkatapos magsagawa ng kakila-kilabot na penitensiya upang pasayahin si Shiva, na nagturo naman sa kanya ng martial arts.
Ang Parashurama ay pinakakilala sa pagtanggal sa mundo ng mga kshatriya ng dalawampu't isang beses pagkatapos patayin ng makapangyarihang haring Kartavirya ang kanyang ama. Ginampanan niya ang mahahalagang tungkulin sa Mahabharata at Ramayana, na nagsisilbing tagapayo sa Bhishma, Karna at Drona. Nilabanan din ng Parashurama ang pagsulong ng mga dagat upang iligtas ang mga lupain ng Konkan, Malabar at Kerala.
Sinasabing si Parashurama ay gaganap bilang isang guro para sa huli at huling Avatar ni Vishnu na kilala bilang Kalki at tutulungan siya sa pagsasagawa ng penitensiya sa pagtanggap ng makalangit na sandata at kaalaman na makakatulong sa pagliligtas sa sangkatauhan sa katapusan ng kasalukuyang Yuga na ang Kaliyuga.
Bukod sa pitong ito, si Markandeya, isang dakilang rishi na pinagpala ni Shiva, at si Jambavan, isang malakas at kilalang karakter mula sa Ramayana ay itinuturing din bilang mga Chiranjivin.
Markandeya:
Si Markandeya ay isang sinaunang rishi (sage) mula sa tradisyong Hindu, ipinanganak sa angkan ng Bhrigu Rishi. Siya ay ipinagdiriwang bilang isang deboto ng parehong Shiva at Vishnu at binanggit sa isang bilang ng mga kuwento mula sa Puranas. Ang Markandeya Purana lalo na, ay binubuo ng isang dialogue sa pagitan ni Markandeya at isang pantas na tinatawag na Jaimini, at ilang mga kabanata sa Bhagavata Purana ay nakatuon sa kanyang mga pag-uusap at mga panalangin. Binanggit din siya sa Mahabharata. Ang Markandeya ay iginagalang sa loob ng lahat ng pangunahing tradisyon ng Hindu.
Sinamba ni Mrikandu rishi at ng kanyang asawang si Marudmati si Shiva at humingi mula sa kanya ng biyaya ng pagkakaroon ng isang anak na lalaki. Bilang isang resulta, binigyan siya ng pagpipilian ng alinman sa isang likas na anak na lalaki, ngunit may maikling buhay sa lupa o isang batang may mababang katalinuhan ngunit may mahabang buhay. Pinili ni Mrikandu rishi ang una, at biniyayaan ng Markandeya, isang ulirang anak, na nakatakdang mamatay sa edad na 16.
Si Markandeya ay lumaki bilang isang dakilang deboto ni Shiva at sa araw ng kanyang nakatakdang kamatayan ay ipinagpatuloy niya ang kanyang pagsamba kay Shiva sa kanyang aniconic na anyo ng Shivalingam. Ang mga mensahero ni Yama, ang diyos ng kamatayan ay hindi nagawang kunin ang kanyang buhay dahil sa kanyang dakilang debosyon at patuloy na pagsamba kay Shiva. Pagkatapos ay personal na dumating si Yama upang kunin ang buhay ni Markandeya, at ipinulupot ang kanyang silong sa leeg ng batang pantas. Sa pamamagitan ng aksidente o kapalaran nagkamali ang silo sa paligid ng Shivalingam, at mula rito, lumabas si Shiva sa lahat ng kanyang galit na inaatake si Yama para sa kanyang pagkilos ng pagsalakay. Matapos talunin si Yama sa labanan hanggang sa punto ng kamatayan, pagkatapos ay binuhay siya ni Shiva, sa ilalim ng kondisyon na ang debotong kabataan ay mabubuhay magpakailanman. Para sa gawaing ito, si Shiva ay nakilala rin bilang Kalantaka (“Ender of Death”).
Kaya ang Maha Mrityunjaya Stotra ay iniuugnay din kay Markandeya, at ang alamat na ito ng Shiva na sumakop sa kamatayan ay nakasulat sa metal at sinasamba sa Thirukkadavoor sa Tamilnadu, India.
Jambavan:
kilala rin bilang Jamvanta, Jambavantha, Jambavat, o Jambuvan ay isang unang anyo ng mga tao na nilikha ng diyos na si Brahma, na may maraming buhok sa kanyang katawan marahil ay hindi siya isang oso, nang maglaon ay lumitaw siyang may oso sa susunod na buhay sa tradisyon ng epiko ng India ( kahit na siya ay inilarawan din bilang isang unggoy sa ibang mga banal na kasulatan), walang kamatayan sa lahat maliban sa kanyang ama na si Vishnu. Ilang beses siyang binanggit bilang Kapishreshtha (Nangunguna sa mga unggoy) at iba pang mga epithets na karaniwang ibinibigay sa mga Vanaras. Siya ay kilala bilang Riksharaj (Hari ng mga Rikshas). Ang Rikshas ay inilarawan bilang isang katulad ng Vanaras ngunit sa mga susunod na bersyon ng Ramayana Rikshas ay inilarawan bilang mga oso. Siya ay nilikha ni Brahma, upang tulungan si Rama sa kanyang pakikibaka laban kay Ravana. Si Jambavan ay naroroon sa pag-ikot ng karagatan, at dapat na umikot kay Vamana ng pitong beses noong nakuha niya ang tatlong mundo mula sa Mahabali. Siya ang Hari ng Himalayas na nagkatawang-tao bilang isang oso upang pagsilbihan si Rama. Nakatanggap siya ng biyaya mula kay Lord Rama na magkakaroon siya ng mahabang buhay, magiging gwapo at magkakaroon ng lakas ng sampung milyong leon.
Sa epikong Ramayana, tinulungan ni Jambavantha si Rama na mahanap ang kanyang asawang si Sita at labanan ang kanyang abductor na si Ravana. Siya ang nagpaunawa kay Hanuman sa kanyang napakalawak na kakayahan at hinihikayat siyang lumipad sa karagatan upang hanapin si Sita sa Lanka.
Sa Mahabharata, si Jambavantha ay nakapatay ng isang leon, na nakakuha ng hiyas na tinatawag na Syamantaka mula kay Prasena matapos siyang patayin. Si Krishna ay pinaghihinalaang pumatay kay Prasena para sa hiyas, kaya't sinundan niya ang mga hakbang ni Prasena hanggang sa malaman niyang pinatay siya ng isang leon na pinatay ng oso. Sinundan ni Krishna si Jambavantha sa kanyang kweba at nagkaroon ng away. Pagkaraan ng labingwalong araw, napagtanto kung sino si Krishna, si Jambavantha ay nagsumite. Ibinigay niya kay Krishna ang hiyas at ipinakita rin sa kanya ang kanyang anak na si Jambavati, na naging isa sa mga asawa ni Krishna.
Binanggit ni Jambavan ang dalawang pangyayari sa kanyang buhay sa Ramayana. Minsan sa paanan ng Mount Mahendra, kung saan malapit nang tumalon si Hanuman at binanggit na maaari siyang tumalon sa ibabaw ng karagatan patungong Lanka maliban na siya ay nasugatan noong siya ay nagpapalo ng tambol para kay Vishnu sa panahon ng Vamana Avatara nang sukatin ng dakilang diyos. ang tatlong mundo. Tinamaan ng balikat ni Vamana si Jambavan at nasugatan siya na naglimita sa kanyang mobility.
At minsan sa panahon ng Samudra-Manthan, naroon siya sa oras ng kaganapan. Nalaman niya ang tungkol sa all-curing na halaman na Vishalyakarni mula sa mga diyos doon at kalaunan ay ginamit niya ang impormasyong ito para utusan si Hanumana na tulungan ang isang nasugatan at walang malay na si Laxmana sa malaking labanan sa emperador ng Lanka, si Ravana.
Ang Jambavan, kasama sina Parasuram at Hanuman, ay itinuturing na isa sa iilan na naroroon para sa parehong mga avatar ng Ram at Krishna. Sinabi na naroroon para sa pag-ikot ng karagatan at sa gayon ay saksi sa Kurma avatar, at higit pa sa Vaman avatar, maaaring si Jambavan ang pinakamatagal na nabuhay ng mga chiranjivis at naging saksi sa siyam na avatar.
Courtesy:
Image Courtesy To Real owners and Google Images
