Ang Varaha avatar (वराह) ay ang ikatlong avatar ng Vishnu na nasa anyo ng isang bulugan. Nang ang demonyong (asura) na si Hiranyaksha ay nakawin ang Earth (na ipinakilala bilang ang diyosa na si Bhudevi) at itinago siya sa primordial na tubig, nagpakita si Vishnu bilang si Varaha upang iligtas siya. Pinatay ni Varaha ang demonyo at kinuha ang Earth mula sa karagatan, itinaas ito sa kanyang mga tusks, at ibinalik si Bhudevi sa kanyang lugar sa uniberso.
Jaya at Vijaya ay ang dalawang bantay-pinto (dwarapalakas) ng tirahan ni Vishnu (Vaikuntha Lok). Ayon sa Bhagavata Purana, ang Apat na Kumara, Sanaka, Sanandana, Sanatana, at Sanatkumara, na mga manasaputra ng Brahma (mga anak na ipinanganak mula sa isip o kapangyarihan ng pag-iisip ni Brahma), ay gumagala sa iba't ibang mundo, at isang araw ay nagpasiya na magbayad. isang pagbisita sa Narayana - ang anyo ng Vishnu na nakasalalay sa Shesh naga.
Lumapit ang Sanat Kumara kina Jaya at Vijaya at humiling na papasukin sila. Ngayon dahil sa lakas ng kanilang mga tapa, ang apat na Kumara ay tila mga bata pa, kahit na sila ay nasa hustong gulang na. Sina Jaya at Vijaya, ang mga tagabantay ng gate ng Vaikuntha ay pinahinto ang mga Kumara sa gate na napagkakamalang mga bata sila. Sinabi rin nila sa mga Kumara na nagpapahinga si Sri Vishnu at hindi nila siya nakikita ngayon. Ang galit na galit na Kumaras ay nagsabi kina Jaya at Vijaya na si Vishnu ay magagamit para sa kanyang mga deboto anumang oras, at isinumpa silang dalawa na kailangan nilang talikuran ang kanilang pagkadiyos, ipanganak bilang mga mortal sa Earth at mamuhay tulad ng mga tao.
Kaya ngayon sila ay isinilang sa lupa bilang Hiranyaksha at Hiranyakashipu sa sage na si Kashyapa at sa kanyang asawang si Diti at isa sila sa mga Daitya, isang lahi ng mga demonyo na nagmula kay Diti.
Ang mga kapatid na demonyo ay mga pagpapakita ng purong kasamaan at lumikha ng kalituhan sa sansinukob. Ang nakatatandang kapatid na si Hiranyaksha ay nagsasanay ng mga tapas (austerities) at biniyayaan ni Brahma ng biyaya na ginagawang hindi siya masisira ng anumang hayop o tao. Siya at ang kanyang kapatid ay pinahihirapan ang mga naninirahan sa lupa pati na rin ang mga diyos at nakipagdigma sa huli. Kinuha ni Hiranyaksha ang lupa (na ipinakilala bilang ang diyosa na si Bhudevi) at itinago siya sa primordial na tubig. Ang lupa ay sumisigaw ng matinding pagkabalisa habang siya ay kinidnap ng demonyo,
Dahil hindi isinama ni Hiranyaksha ang baboy-ramo sa listahan ng mga hayop na hindi makakapatay sa kanya, ipinalagay ni Vishnu ang pormang ito na may malalaking tusks at bumaba sa primordial na karagatan. Si Varaha ay may apat na braso, dalawa sa mga ito ay may hawak na Sudarshana chakra (discus) at shankha (konch), habang ang dalawa naman ay may hawak na gada (mace), isang espada, o isang lotus o ang isa sa kanila ay gumagawa ng varadamudra (kumpas ng pagpapala) . Maaaring ilarawan si Varaha sa lahat ng katangian ng Vishnu'a sa kanyang apat na kamay: ang Sudarshana chakra, ang shankha, ang gada at ang lotus. Sa Bhagavata Purana, lumitaw si Varaha bilang isang maliit na hayop (isang laki ng hinlalaki) mula sa mga butas ng ilong ni Brahma, ngunit sa lalong madaling panahon ay nagsimulang lumaki. Ang laki ni Varaha ay lumalaki sa laki ng isang elepante at pagkatapos ay sa isang napakalaking bundok. Ang mga banal na kasulatan ay nagbibigay-diin sa kanyang napakalaking sukat. Inilalarawan ng Vayu Purana ang Varaha bilang 10 yojana (Ang hanay ng isang yojana ay pinagtatalunan at nasa pagitan ng 6–15 kilometro (3.7–9.3 mi) ang lapad at isang 1000 yojana ang taas. Siya ay malaki na parang bundok at nagliliyab na parang araw. Madilim na parang ulap ng ulan sa kutis, maputi, matutulis at nakakatakot ang kanyang mga pangil. Ang kanyang katawan ay kasing laki ng espasyo sa pagitan ng lupa at langit. Nakakatakot ang kanyang dumadagundong na dagundong. Sa isang pagkakataon, ang kanyang kilay ay napakaapoy at nakakatakot na Si Varuna, ang diyos ng tubig, ay humiling kay Varaha na iligtas siya mula rito. Si Varaha ay sumunod at tinupi ang kanyang mane.
Sa karagatan, nakatagpo ni Varaha si Hiranyaksha, na humarang sa kanyang landas at hinamon siya para sa isang tunggalian. Tinutuya ng demonyo si Varaha bilang halimaw at binalaan siyang huwag hawakan ang lupa. Hindi pinansin ang mga pagbabanta ng demonyo, itinaas ni Varaha ang lupa sa kanyang mga tusk. Si Hiranyaksha ay sumusugod sa baboy-ramo sa galit gamit ang isang mace. Matindi ang laban ng dalawa gamit ang mga maces. Sa wakas, pinatay ni Varaha ang demonyo pagkatapos ng isang libong taong tunggalian. Si Varaha ay bumangon mula sa karagatan kasama ang lupa sa kanyang mga tusks at malumanay na inilagay siya sa itaas nito sa kanyang orihinal na posisyon, habang ang mga diyos at ang mga pantas ay umaawit ng mga papuri kay Varaha.
Dagdag pa, ang diyosa ng lupa na si Bhudevi ay umibig sa kanyang tagapagligtas na si Varaha. Si Vishnu - sa kanyang anyo na Varaha - ay pinakasalan si Bhudevi, na ginawa siyang isa sa mga asawa ni Vishnu. Sa isang salaysay, sina Vishnu at Bhudevi ay nagpakasawa sa masiglang yakap at bilang isang resulta, si Bhudevi ay napagod at nahimatay, lumubog nang kaunti sa sinaunang karagatan. Nakuha muli ni Vishnu ang anyo ni Varaha at iniligtas siya, ibinalik siya sa kanyang orihinal na posisyon sa ibabaw ng tubig.
Varaha ayon sa Teorya ng Ebolusyon:
Ang mga reptilya ay unti-unting umunlad upang bumuo ng mga semi-amphibian, na kalaunan ay umunlad upang bumuo ng mga unang kumpletong hayop, na maaaring umiral lamang sa lupa. Maaari silang magkaanak at maglakad sa lupa.
Si Varaha, o ang bulugan ay ang ikatlong Avatar ni Vishnu. Kapansin-pansin, ang baboy-ramo ang unang mammal na may mga ngipin sa unahan, at sa gayon ay hindi lumunok ng pagkain ngunit kumain ng higit na parang tao.
Mga Templo:
Sri Varahaswami Temple sa Tirumala, Andhra Pradesh. Ito ay matatagpuan sa baybayin ng isang lawa ng templo, na tinatawag na Swami Pushkarini, sa Tirumala, malapit sa Tirupati. Ang rehiyon ay tinatawag na Adi-Varaha Kshestra, ang tirahan ng Varaha.
Ang isa pang mahalagang templo ay ang Bhuvarahaswami Temple sa bayan ng Srimushnam, sa hilagang-silangan ng Chidambaram, Tamil Nadu. Ito ay itinayo noong huling bahagi ng ika-16 na siglo ni Krishnappa II, isang pinuno ng Thanjavur Nayak.
Credits: Phot Credits sa mga tunay na artista at may-ari.
