sanjaya uvaca
tam tatha krpayavistam
asru-purnakuleksanam
visidantam idam vakyam
uvaca madhusudanah
Sanjaya dixit: Videns Arjuna pius et valde tristis, oculos suffusus lacrimis, Madhusudana, Krsna, haec verba locutus est.
Materia misericordia, luctus, et lacrimae sunt omnia signa ignorantiae realis sui per Bhagavad Gita. Compassio animae aeternae est per se effectio. Verbum "Madhusudana" in hoc versu notabile est. Dominus Krsna daemonem Madhu occidit, et nunc Arjuna Krsna daemonem erroris interficere voluit, qui eum in officio officii consecutus erat. Nemo scit ubi misericordia adhibenda sit.
Insipiens est misericordia habitu submersi hominis. Homo in nescientiae oceanum lapsus salvari non potest simpliciter, erepto exteriori habitu, corpore crasso materiali. Qui hoc nescit et vestem exteriorem plangit, sudra vocatur vel qui superflue lamentatur. Arjuna ksatriya erat, eaque res ab eo non expectata est. Dominus Krsna autem potest lamentationem imperiti dissipare, et ob eam rem ab Ipso Bhagavad-gita cantata est.
Hoc capitulum nos docet in se perficiendo per analyticam considerationem corporis materialis et animae spiritus, ut a suprema auctoritate domine Sri Krsna explicatum est. Haec effectio possibilis fit operando cum fructuosa posita in certa sui ipsius notione.
