Si Jayadratha ay anak ni Vridhakshtra, hari ng Sindhu (kasalukuyang Pakistan) at bayaw ng prinsipe ng Kaurava, si Duryodhana. Napangasawa niya si Dushshala, ang nag-iisang anak na babae nina Dhritarastra at Gandhari.
Isang araw nang ang mga Pandava ay nasa kanilang mga vanavaa, ang magkapatid ay nagtungo sa kagubatan upang mangolekta ng mga prutas, kahoy, mga ugat atbp. Nang makita si Draupadi na nag-iisa at nabighani sa kanyang kagandahan, nilapitan siya ni Jayadratha at nag-propose na pakasalan siya kahit na malaman na siya ay ang asawa ng mga Pandava. Nang tumanggi siyang sumunod, kinuha niya ang madaliang desisyon ng pagdukot sa kanya at nagsimulang lumipat patungo sa Sindhu. Samantala, nalaman ng mga Pandava ang karumal-dumal na gawaing ito at pumasok para iligtas si Drupadi. Binugbog ni Bhima si Jayadratha ngunit pinigilan ni Drupadi si Bhima na patayin siya dahil ayaw niyang maging balo si Dushshala. Sa halip ay hiniling niya na ahit ang kanyang ulo at palayain siya upang hindi siya mangahas na gumawa ng isang paglabag laban sa ibang babae.
Upang ipaghiganti ang kanyang kahihiyan, si Jayadratha ay nagsagawa ng matinding penitensiya upang pasayahin si Lord Shiva, na nagbigay sa kanya ng isang biyaya sa anyo ng isang garland na magpapatigil sa lahat ng Pandavas sa loob ng isang araw. Bagama't hindi ito ang biyaya na nais ni Jayadratha, tinanggap niya ito gayunpaman. Hindi pa nakuntento, pumunta siya at nanalangin sa kanyang ama na si Vridhakshtra na nagpala sa kanya na kung sino man ang dahilan ng pagbagsak ng ulo ni Jayadratha sa lupa ay agad na papatayin sa pamamagitan ng pagputok ng sariling ulo sa isandaang piraso.
Sa mga biyayang ito, si Jayadratha ay isang mahusay na kaalyado sa mga Kaurava noong nagsimula ang digmaang Kurukshetra. Gamit ang kapangyarihan ng kanyang unang biyaya, nagawa niyang pigilan ang lahat ng mga Pandava, maliban kay Arjuna at sa kanyang karwahe na si Krishna na nakikipaglaban sa Trigartas sa ibang lugar sa larangan ng digmaan. Sa araw na ito, hinintay ni Jayadratha ang anak ni Arjuna na si Abimanyu na makapasok sa Chakravyuha at pagkatapos ay hinarangan ang labasan na alam niyang hindi alam ng batang mandirigma kung paano lalabas sa pormasyon. Pinigilan din niya ang makapangyarihang Bhima kasama ang iba pa niyang mga kapatid na makapasok sa Chakravyuha para iligtas si Abimanyu. Matapos ang brutal at taksil na pagpatay ng mga Kaurava, si Jayadratha ay nagpatuloy upang sipain ang patay na katawan ni Abimanyu at nagalak sa pamamagitan ng pagsasayaw sa paligid nito.
Nang bumalik si Arjuna sa kampo nang gabing iyon at nabalitaan ang pagkamatay ng kanyang anak at ang mga pangyayari sa paligid nito, nawalan siya ng malay. Kahit na si Krishna ay hindi napigilan ang kanyang mga luha, narinig ang tungkol sa pagkamatay ng kanyang paboritong Pamangkin. Matapos magkaroon ng kamalayan si Arjuna ay sumumpa na papatayin si Jayadratha sa mismong susunod na araw bago lumubog ang araw, kung hindi siya magpapakamatay sa pamamagitan ng pagpasok sa nagliliyab na apoy kasama ang kanyang Gandiva. Nang marinig ang panatang ito ni Arjuna, inayos ni Dronacharya ang isang kumplikadong pagbubuo ng labanan sa susunod na araw upang makamit ang dalawang layunin, ang isa ay ang protektahan si Jayadratha at ang dalawa ay ang paganahin ang kamatayan ni Arjuna na hanggang ngayon ay wala pa sa mga mandirigmang Kaurava ang nakalapit sa pagkamit sa normal na labanan. .
Kinabukasan, sa kabila ng isang buong araw ng matinding pakikipaglaban nang hindi maabot ni Arjuna si Jaydratha, napagtanto ni Krishna na kakailanganin niyang gumamit ng hindi kinaugalian na mga taktika upang makamit ang layuning ito. Gamit ang kanyang banal na kapangyarihan, tinatakpan ni Krishna ang araw kaya lumilikha ng solar eclipse upang lumikha ng ilusyon ng paglubog ng araw. Ang buong hukbo ng Kaurava ay nagalak sa katotohanang nagawa nilang panatilihing ligtas si Jayadratha mula kay Arjuna at gayundin sa katotohanan na si Arjuna ngayon ay mapipilitang magpakamatay upang sundin ang kanyang panata.
Tuwang-tuwa, lumitaw din si Jayadratha sa harap ni Arjuna at tinatawanan ang kanyang pagkatalo at nagsimulang sumayaw nang masaya. Sa sandaling ito, binubuksan ni Krishna ang araw at lumilitaw ang araw sa kalangitan. Itinuro ni Krishna si Jayadratha kay Arjuna at ipinaalala sa kanya ang kanyang panata. Upang maiwasan ang pagbagsak ng kanyang ulo sa lupa, hiniling ni Krishna kay Arjuna na magpaputok ng mga palaso sa patuloy na paraan upang ang ulo ni Jayadratha ay madala mula sa larangan ng digmaan sa Kurukshetra at maglakbay sa buong Himalya upang ito ay mahulog sa kandungan ng ang kanyang ama na si Vridhakshtra na nagmumuni-muni doon.
Nabalisa sa pagkahulog ng ulo sa kanyang kandungan, ang ama ni Jayadratha ay bumangon, ang ulo ay bumagsak sa lupa at kaagad na ang ulo ni Vridhakshtra ay pumutok sa isang daang piraso kaya natupad ang biyayang ibinigay niya sa kanyang anak taon na ang nakakaraan.
Gayundin Basahin:
Ang Kumpletong Kuwento Ng Jayadratha (जयद्रथ) Ang Hari ng Kaharian ng Sindhu
Credits:
Mga Kredito sa Larawan: sa orihinal na Artist
Mga Post Credits: Varun Hrishikesh Sharma
